"ยอมรับผมแค่ในฐานะสามีเท่านั้นเหรอครับ?"
"เออ คนเลวๆอย่างมึงกูยอมรับก็ดีแค่ไหนและ"
"แต่ป๊าจะยอมรับผมแค่ในฐานะนั้นอย่างเดียวไม่ได้ มันโดดเดี่ยวเกินไป"
"โดดเดี่ยวอะไรของมึง?" ประโยคถัดมาของเพลิงทำโน่ขมวดคิ้วถามด้วยความงุนงง ดวงตาคมกริบจ้องมองเจ้าตัวรอคำตอบไม่ว่าง
"ก็เป็นแค่สามีเน่แต่ไม่ได้เป็นลูกเขยป๊า ป๊าต้องยอมรับผมในฐานะลูกเขยด้วย" เพลิงบอกเสียงเรียบด้วยสีหน้าจริงจัง หากเขาต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับครอบครัวหญิงสาวแล้วให้เขามีบทบาทแค่หน้าที่สามีของเธออย่างเดียวแต่ไม่มีบทบาทกับคนอื่นในครอบครัวเธอเลยเขาไม่โอเค ถึงแม้จะต่างจากนิสัยจริงๆของเขาที่เย็นชากับคนอื่นและไม่สนใจใครทว่าผิดกับคนที่นี่เพราะคุ้นเคยกันดี จะให้เขาเมินเฉยตามสไตล์คงทำไม่ได้
"อยากเป็นลูกเขยกู? ทำหน้าที่ของมึงให้ดีสิแล้วกูจะรับไว้พิจารณา" ริมฝีปากหนายกยิ้ม พลางหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างยากจะคาดเดา เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ลูบคางตัวเองขณะพูดในประโยคหลัง
เพลิงทำหน้าขรึมเก็บอาการเมื่อได้ยินคำดูหมิ่นทว่าในคำนั้นแฝงไปด้วยการยอมรับทางอ้อม ซึ่งทำเขาดีใจไม่น้อยที่ผู้เป็นนายใหญ่เริ่มเปิดใจรับในตัวเขาได้ ไม่โกรธไม่เกลียดเหมือนก่อน
งานที่ได้รับม
