Chapter 4: Two Years of Marriage

"Magpakasal?"

Nagulat si Thalia sa tanong ni Asher, inisip niyang nagbibiro lang ito, ngunit ang seryosong ekspresyon nito ay nagpatunay na hindi. 

“I’m serious,” he said softly, walang bakas ng alinlangan.

Binigyan siya ni Asher ng dalawang araw upang magdesisyon. Sa loob ng panahong iyon, nagsalungat ang kanyang mga damdamin—pag-asa at pangamba, pagnanasa at takot.

Sa pagtatapos ng dalawang araw, tinawagan niya si Asher at niyaya itong magkita. Habang nag-uusap sila sa paborito nilang café, sinabi niyang, “Then... let’s get married.”

Tumango si Asher, ang mukha’y hindi mabasa. "Sige."

At ganoon na lang, walang seremonya—nagparehistro sila ng kasal sa ikatlong araw.

Ngunit pagkalipas ng dalawang taon, napagtanto ni Thalia na ang kanilang pagsasama ay napaka-fragile. Ito ay isang kasunduan na nilikha mula sa pananagutan, hindi pag-ibig.

+++++

Nakatayo si Thalia sa sala ng kanilang dating bahay. Ang silid, bagamat pamilyar ay puno ng katahimikan. Naalala niya ang gabing nagsimula ang lahat—ang init ng yakap ni Asher, ang tingin nitong puno ng pagmamahal. Ngunit ngayon, naiintindihan na niyang iba pala iyon.

Habang dumadaan siya sa tapat ng opisina ni Asher, narinig niya ang pag-uusap nila ng ama nitong si Paul. 

“At that time, your grandfather was gravely ill,” wika ni Paul. “Nagmadali kang magpakasal dahil sa kanya, at nagkataon pang buntis si Thalia. Pero ngayon, wala nang anak, wala nang kinabukasan. Ano ang gagawin mo?”

Ang tinig ni Asher ay malamig. “May dahilan ako. It’s not your concern.”

Nagpatuloy si Paul, “Huwag mong kalimutan na engaged ka kay Hera.”

Hera. Isang pangalan na hindi niya narinig noon, ngunit ngayon ay nagdala ng malamig na pahiwatig.

Hindi na mahalaga kung sino si Hera. Ang mahalaga ay ang kanilang kasal na nagmula sa isang pangako at responsibilidad, hindi mula sa pagmamahal. Wala nang dahilan para manatili sila magkasama.

+++++

Ilang araw ang lumipas, ibinebenta ni Thalia ang apartment. Ang dating lugar na puno ng kanyang mga pangarap ay ngayon isang simbolo ng bagong simula. Tumawag siya sa real estate agent.

“Hello, gusto ko sanang ibenta ang apartment ko sa Mountain View Bay,” sabi niya.

“Ms. Thalia, plano niyo bang lumipat?” tanong ng agent.

“Hindi. Gusto ko lang ng bagong simula.”

+++++

Pagkalipas ng ilang araw, nakita ni Yna, assistant ni Asher, ang listing ng apartment ni Thalia. Nag-alinlangan siya, ngunit hindi na lang ito pinansin. Nang makita ni Asher ang listing, ang kanyang ekspresyon ay hindi nagbago. 

“May problema ba?” tanong niya kay Yna.

“Wala,” sagot ni Yna, ngunit may kakaibang pakiramdam sa paligid.

Habang nag-uusap si Yna, nagpatuloy sa pagtatrabaho. Ngunit hindi maiwasang ang mga saloobin niya ay patuloy na bumalik kay Thalia.

+++++

Naglakad si Thalia papuntang supermarket upang bumili ng ilaw. Nang umuwi siya, nakita niyang nakaparada si Asher malapit sa kanyang apartment.

"Do you need something?" tanong niya habang tinatanaw siya.

“No,” sagot ni Asher, pero nagtanong, “May pagkain ba sa bahay?”

“Nasa proseso na tayo ng diborsyo,” sagot ni Thalia, medyo naiirita.

“Can't old classmates share a meal?” tanong ni Asher.

Nag-atubili si Thalia, ngunit binuksan ang pintuan. Pumasok sila sa apartment, at nakita ni Asher ang ilaw sa kanyang kamay.

"Nasira ba ang ilaw?" tanong niya.

“Oo,” sagot ni Thalia.

“Ibigay mo na sa akin,” sabi ni Asher, ini-extend ang kamay. 

Nag-atubili si Thalia, ngunit ibinigay din ito. Habang inaayos ni Asher ang ilaw sa banyo, pinanood siya ni Thalia, ang bigat ng hindi pagkakasunduan ay ramdam sa kanilang katahimikan.

"Hayaan mong patayin ko muna ang kuryente," sabi ni Thalia habang pinipindot ang switch upang putulin ang ilaw. Nang maging madilim ang kwarto, binuksan niya ang flashlight ng cellphone at tinanong, "Nakikita mo ba nang maayos?"

"Oo," sagot ni Asher habang tinatanggal ang bombilya, ang galaw ay mabilis at tiwala. Pinanood ni Thalia siya, hindi maiwasang humanga sa kakayahan ni Asher.

Nang matapos siya, nagtagpo ang kanilang mga mata. Mabilis na iniwas ni Thalia ang tingin, ngunit bago siya makagalaw, hinawakan ni Asher ang kanyang pulso. Habang pinipilit niyang lumayo, bigla siyang hinalikan ni Asher—isang halik na punong-puno ng tensyon.

Nag-pause ang sandali nang mag-ring ang cellphone ni Thalia. Pinutol ni Asher ang halik at tinanggap ni Thalia ang tawag. "Hello?"

"Excuse me, Ms. Thalia ba ito?" tinanong ng boses mula sa kabilang linya. "Binabati kita sa iyong bagong posisyon sa Swiss Federal Institute of Technology."

Nagningning ang mukha ni Thalia sa tuwa, ngunit pinilit niyang itago ito. "Ano'ng nangyayari?" tanong ni Asher.

"It’s... some work stuff," she lied.

"Trabaho?" tanong ni Asher, may halong alinlangan. "May itinatago ka sa akin."

"H-hindi," nag-atubili si Thalia. "Tinanggap ako sa Swiss Federal Institute of Technology."

Asher’s expression hardened. "So, pinaplano mo na ito ng kalahating taon?"

Tumango si Thalia, ang mga alaala ng paghahanda para sa edukasyon ay muling bumangon sa kanyang isipan.

"Good luck," malamig na sagot ni Asher.

Nang magtangkang umalis si Asher, tinawag ni Thalia ang pangalan niya. "Asher, tungkol sa araw na yun sa bahay... pagkatapos kong marinig ang usapan ninyo ng tatay mo, nagdesisyon akong mag-divorce." Nagulat si Asher at humarap kay Thalia. "Hindi ko alam," sabi ni Thalia, "Hindi ko alam kung paano natin naabot dito, pero naiintindihan ko na ito."

"Si Hera ang bunso ng Mr. Bolt," sabi ni Asher, na may kalmadong tono. "Nawawala siya ng limang taon hanggang ngayon."

"Pasensya na... hindi ko alam," sagot ni Thalia.

"It’s fine," Asher replied. "This isn’t about who’s worthy. I didn’t take good care of you. I’m sorry."

"Nasa sa'yo na," mahinang sagot ni Thalia. "I’m done, Asher."

"Good luck," Asher said, then turned to leave.

+++++

The next day, Thalia went to her childhood home. Si Alex, ang kanyang kapatid, ay naglalaro ng video games, at si Lisa, ang kanilang ina, ay agad na nagtangkang magtanong tungkol kay Asher.

"Nasaan si Asher?" tanong ni Lisa.

"Hindi ko alam," sagot ni Thalia. "Wala siya dito."

"Tanong mo na kay Asher. Kailangan namin ng tulong sa proyekto," sabi ni Alex.

Tinutukan siya ni Thalia ng mata. “Mom, a villa costs tens of millions. You can’t just ask for that much without any way to pay it back.”

Binaba ni Lisa ang boses, "Kapag nakuha ni Alex yung resort project, may pera siya."

Alex added, “Don’t worry, we’ll borrow it and pay you back with interest.”

Pinagpag ni Thalia ang ulo, "Wala nga kayong karanasan o mga resources para sa mga proyektong ito. Paano niyo balak gawin ito?"

Nagtayo si Alex ng shell company, umaasang magagamit ang koneksyon ni Thalia kay Asher para makakuha ng proyekto. He planned to subcontract it to others at a higher price, pocketing the difference.

Pinigilan na siya ni Thalia dati, pero hindi siya pinansin at nagpunta kay Asher nang pribado.

Lisa wasn’t concerned with Alex’s business venture. She just wanted money from Asher.

Simula nang mag-asawa si Thalia kay Asher, naging mayabang si Lisa, palaging ipinagmamalaki ang mayamang manugang at humihingi ng pabor. Kapag dumating ang mga kamag-anak niya na may hinihiling, ipinangako niyang matutulungan sila, pero kapag hindi niya magawa, laging si Thalia ang hinihingan ng tulong.

Alex, however, didn’t understand her frustration. He snapped, “So now you think you’re above us because you married a rich man? Ganyan na ba?"

Ngumiti si Lisa ng matamis. "Walang ibig sabihin si Alex, Thalia. Bakit hindi na lang siya humingi ng proyekto kay Asher?"

Thalia gave a sharp response, “Let him bid fairly like everyone else.”

Pumunta siya sa kanyang kwarto, ngunit narinig niya ang sermon ni Lisa. "Pinalaki kita at binayaran ang edukasyon mo, tapos ganyan ang tingin mo sa amin."

Umupo si Thalia sa mesa, nakatingin sa isang lumang kahon ng alahas. She hesitated, then opened it to find a white jade necklace—isang bagay na bahagya niyang naaalala na suot niya noong bata pa siya, a reminder of her past when she knew she was adopted.