Chapter 03 : You don't deserve her"
Nathara alam mong mahal kita at karaniwan kong sinusuportahan ang lahat ng ginagawa mo ngunit hindi ako tatayo sa tabi mo at makita kung paano ka nagiging shell ng kung sino ka talaga. Kung ang pag-ibig sa isang tao sa lahat ng bagay na mayroon ka at pagpapakita ng iyong puso at kaluluwa sa isang tao ay tanga, mas gusto kong makatagpo ng isang taong kasing tanga mo. Darling, Kung meron mang tanga dito ay ang kawawang palusot na tinatawag mong asawa. Siya ay sapat na tanga para hayaan kang makuha at hindi ka pahalagahan. Isa ka sa mga taong walang pag-iimbot na alam kong ang pinakamalalim kong sikreto ay isang patunay kung gaano ka talaga mapagkakatiwalaan. Kung tutuusin alam mo kung gaano kahirap para sa akin na magtiwala sa isang tao at pinagkatiwalaan kita, at hanggang ngayon ay hindi mo ako binigo at alam kong hinding-hindi mo iyon gagawin. Kung hindi nakikita ng asawa mo ang kalahati ng nakikita ko sa iyo ay siya angChap-35. "Gawin natin at pagsisihan niya ang lahat" (Nilo's POV)Pagkapasok ko sa apartment ni Jiselle, agad kong binaba ang telepono at pumasok nang maingat, siniguradong walang makakakita sa akin. Alam kong mag-isa lang siyang nakatira kaya ang tanging panganib ay kung may isa sa mga kapitbahay niya ang makakita sa akin. Pero sa mga nalaman ko tungkol kay Jiselle, malamang ay mananahimik na lang ang mga kapitbahay niyaāmagbubulag-bulagan at magbibingi-bingihan kung sa tingin nila ay nananakawan lang siya.Maganda ang pagkakaayos ng apartment niya kahit may ilang muwebles na nawawala. Kita pa ang mga bakas sa mamahaling carpet, senyales na kamakailan lang niya ito ipinalabas o ibinenta. Tumuloy ako sa kanyang kwarto at sinimulang halughugin ang closet niya para makita kung may makikita akong ebidensyang puwedeng gamitin laban sa kanya. Sa karanasan ko, kadalasang doon itinatago ng mga tao ang mga lihim nilaāsa kwarto o sa baseme
Chap-34 "Siya si Isalyn at hindi si Jiselle" Micheal POV Sa sandaling ikinabit ng mga pulis ang posas sa akin, naramdaman kong lahat ng puwedeng magkamali ay nagkamali na nga. Hindi lang ako nabigong makatakas palabas ng bansa kasama si Nathara, mas malala pa, napasok kami sa mas malaking gulo. Makukulong ako nang ilang panahonāat aminin ko, hindi ko gaanong pinagkakatiwalaan ang sistemang pangkatarungan dito. Si Diman ay nabaril at malamang na makatakas si Jiselle at saktan si Nathara sa hinaharap. Kailangan kong gumawa ng paraan kaagad, pero maliban sa pagbugbog sa mga pulis at pagtakas, wala akong maisip na ibang opsyon. Ang masama pa, kahit makawala ako sa kanila, sigurado akong lalabas ang pangalan ko sa lahat ng balita at hindi rin ako makakalabas ng bansa. Sigurado akong ibibigay ni Jiselle ang lahat ng impormasyon na kailangan para mahuli ako."Signora, maaari po ba kayong sumama sa amin at magbigay ng dagdag na imporma
Kabanata 33 "Siya ang bumaril sa kanya" Michael POVPagkarehistro ng utak ko sa nangyari, ang unang ginawa ko ay lumingon kay Jiselle at humingi ng tawad.āSorry saan, gago ka ba?ā sigaw niya sa akin.āSorry dito,ā sabi ko, sabay bigwas ng suntok sa kanya at inagaw ang baril. Ayokong makabangon siya at muling makabaril. Babae siya, at lagi akong pinaalalahanan ng nanay ko na maging maginoo at huwag manakit ng babaeāpero si Jiselle ay isang malaking exception. Kung siguro tinuruan siya ng leksiyon ng mga magulang niya, baka naging iba siya.Pinagpahiran ko ang mga bulsa ng pantalon ko para hanapin ang cellphone ko at makatawag ng ambulansya o kung anuman, pero wala akong nahagilap. Malamang naiwan ko sa kwarto ng hotel. At kahit dala ko pa, wala rin namang silbi dahil wala akong alam kung anong emergency number dito sa Italy.Tumakbo ako papunta sa pasukan ng hotel para kahit papaano ay may magawa ako at
Chap-32"Ramdam ko ang matalim na tumama sa LIKOD ko š„¹DIMAN POVNarinig ko si Nathara habang nakikipaghiwalay kay Michael sa telepono matapos ko siyang pilitin. Sa una, ang ideya na magkakasama kaming muli ay nagpasaya sa akin nang sobraānakangiti ako na parang tanga dahil gusto ko lang talaga siyang makasama at gawin ang lahat para mapasaya siya. Naiisip ko na agad ang susunod na apatnapung taon o higit pa na magkasama kami. Siya, pinagbubuntis ang mga anak namin, at ako naman, nagtatrabaho para sa pamilyaāsabay uuwi gabi-gabi para makasama sila. Mga family vacation, mga batang tumatakbo sa bahay, tawanan, at mga bagong natututunan araw-araw. Parang nakikita ko na ang kanilang unang ngiti, unang hakbang, unang salitaāpati ang unang pagkabigo sa pag-ibig. Sisiguraduhin kong magiging masaya sila, at gagawin ko ang lahat para panatilihing buo at masaya ang pamilya namin. Si Manthe ang magiging kuyaāaalagaan at poprotektahan ang mga kapatid niya.S
Chap-31 "What if-s?[NATHARA'S POV]Paglabas ko ng banyo, nakaupo si Diman sa gilid ng kama, nakatakip ang mukha gamit ang dalawang kamay. Hindi ko mabasa kung ano ang iniisip niya, pero hindi siya mukhang masaya o parang isang taong bagong nanalo. Para siyang isang taong alam na mali ang ginagawa pero patuloy pa ring inuulit ang parehong pagkakamali.āPinili ko ātong damit para saāyo,ā sabi niya habang itinuro ang asul na bestidang nakalatag sa kama.āPati ba naman ang susuotin ko, ididikta mo rin?ā tanong ko habang dinampot ang damit. Wala na akong lakas para labanan pa ang lahat. Pagod na pagod na ako, at ang gusto ko lang ay makasama si Manthe. Napansin kong napakurap si Diman sa sinabi ko, tila nasaktan, pero agad din niyang tinakpan āyon sa mukha niya.Magaling. Gusto ko talaga siyang makonsensya sa ginagawa niyang pamimilit sa akin. Hindi ko pa rin matanggap na tinakot niya akong kukuni
Chap-30 "PANALO ANG OGAG" [NATHARA POV]Narinig kong bumukas ang shower at nagsimulang umagos ang tubig habang naliligo si Diman. Nakatingin pa rin ako sa wedding dress na nasa loob ng aparador. Hindi pa rin ako makapaniwala sa kanya. Pinipilit niya akong pakasalan dahil lang gusto niya. Una niya akong iniwan nang inakala niyang niloko ko siya, at ngayon na nalaman niyang hindi totoo 'yon, gusto niya akong balikan. Pakiramdam ko parang aso ako at siya ang amoāna kahit hindi ako pinakakain o pinapansin, dapat pa rin akong maging tapat sa kanya. Iniisip niyang dahil lang nagbago ang isip niya, dapat naghahabol pa rin ako sa kanya. HINDI. Kailangan ko lang ng tamang oras para makatakas. Nagsimula akong maghanap sa kuwarto ng mga bagay na magagamit ko sa pagtakas.Una, kailangan ko ng komportableng sapatosāhindi ako pwedeng tumakbo gamit ang takong. Kailangan ko rin ng maong at komportableng shirt. Nakakita ako ng p