Chapter 5

"Hoy Crezst! Grabe ka na talaga! Babalik iyan sa'yo, sige ka!" Dinuro ko siya at sinikap na maging seryoso ang boses.

"Whatever, Slaine!" Napairap si Crezst. "Ngayon, parang alam ko na kung sino ang unang mabubuntis."

I was slightly got insulted by what she said. Since she's a really good friend to me, I let it slide.

"I think, it's you." I said in monotone and my eyes were pierced on her.

Nanlaki ang mata ni Crezst dahil sa gulat. "W-why me? I think... it's Helen!"

"No Crezst, I think it's you too." si Helen.

I want to laugh out loud because of Crezst's expression. She's afraid. She's afraid it might come true.

Kahit na ako ay natatakot. Sino ba naman ang hindi? Ang babata pa namin para magkaroon ng anak. I want to give my child a good life. Having a child is the last thing I want to do if luck won't be at my side.

"Bakit ba ito ang pinag-uusapan natin?" Naiinis na tanong ni Crezst.

"Well, you brought this topic first." I pointed out.

"Please let's not mention this kind of topic ever again? It's creeping me out, really." Helen uttered and Crezst and I agreed.

It was 6:50 in this evening when I got home. Actually, our teacher dismissed us at 6:30 but it's hard to find a tricycle at night. Kinakailangan pa naming pumunta ng highway para makasakay. Gladly, Lowell offered a ride because he brought his motorcycle.

"Maraming salamat, Lowell." Sabi ko nang makababa sa motor niya.

Sandaling nagtama ang mga mata namin, may nakita akong emosyon na hindi dapat. Tumango lamang siya habang hindi parin inaalis sa akin ang tingin.

Tumalikod ako't naglakad papasok sa aming gate. Binuhay niya lang ang motor nang tuluyan na akong makapasok ng bahay.

Hindi naman ako tanga para hindi makadama pero ayokong i-welcome ang ideyang pumasok sa isip ko.

"Pasensya na po at ginabi ako ng uwi, Tatay." Wika ko sa mababang boses at nagmano sa kanilang dalawa ni Nanay.

"Boyfriend mo anak?" Tanong ni Nanay kaya natigilan ako saglit pero agarang tumanggi nang makabawi.

"Hindi po, Nanay! Kaklase ko lang po si Lowell, sumabay po ako sa kaniya dahil wala akong masasakyan pauwi."

Tumango silang dalawa pero batid ko na hindi sila kumbinsido sa sagot ko. Sana nga meron ako no'n pero wala eh.

Nagpaalam ako sa kanila na papasok muna sa kwarto ko para magbihis. Inipon ko ang mga marurumi kong damit para malabhan ngayong gabi.

Nang makalabas ako ng kwarto ay nadatnan ko sila sa sala na nanonood ng balita sa telebisyon. Dumiretso ako sa poso at inilagay ang mga damit sa batya. Ibinabad ko muna iyon sa tubig dahil bibili pa ako sa tiyangge ng gagamitin para sa paglaba.

Habang bumibili, may nakasabayan akong mga bata na nagkukulitan. Ang isang batang babae at hinabol ang kaedaran niyang lalaki dahil kinuha nito ang suot na tsinelas. Nakangiti ako habang nanonood sa kanila na maghabulan hanggang sa taniman ng tubo. Siguro dahil sa inis ay binato ng batang babae ang bao at tumama iyon sa ulo ng lalaki.

Nawili ako sa sagutan nilang magsusumbong sa nanay ng isa't isa. Dahil sa nakita ay bigla ko ring namiss ang ginawa ko noong kabataan ko.

I used to play tumbang preso and tubig-tubig- also known here in Rio de Janiero as 'garabay'. Dahil sa garabay, umuuwi ako ng bahay na punit punit ang damit at naging maluwag ang shorts.

Ang paborito naming lugar para magtagu-taguan noon ay ang sugar mill ng mga Amalfitano. Doon kami nagtatago sa mga shapo- yung tubo na kinuhanan na ng katas na kalaunang ginagawang panggatong, minsan sa loob ng mga kawa. Tuwing gabi kaming naglalaro. Kung duwag ka, hindi ka pwedeng sumali baka umiyak ka lang kapag naiwan ka ng lahat sa sugar mill.

Sarisa ang paborito naming kainin kapag nagbabahay-bahayan at pumupuslit ng tubong carlotta sa tubuhan ng mga Buenaconsejo noon kahit alam naming may nagbabantay na aso sa paligid.

Nang makapasok ako sa gate ng bahay namin ay dumiretso agad sa poso para ibabad sa powder ang mga damit ko at kukusutin mamaya kapag tapos na akong kumain ng hapunan.

"Nay, Tay, magpapaalam po sana ako. Pupunta po ako ng San Jose bukas para samahan sina Helen at Crezst, sisiguraduhin ko po na hindi ako gagabihin."

"Mag-ingat ka," si Tatay. Umangat ako ng tingin at nakita kong tumatango tango silang dalawa.

"Opo."

Mabilis kong tinapos ang pagkain para makapagsimulang maglaba. Inabot ako ng halos dalawang oras at kalahati bago matapos maisampay ang lahat ng damit.

Hindi na ako nakapaglinis ng sarili dahil nakaramdam na ako ng pangangalay sa braso ko. Umupo ako sa paanan ng higaan para abutin ang cellphone, at laking gulat ko nalang nang makitang andaming mensahe doon mula sa iba't ibang kakilala.

Binabasa ko lahat pero hindi ako nakapagreply dahil wala akong load. Inilista ko sa notes sa aking cellphone ang mga bibilhin ko bukas bago naisipang magfacebook.

I stalked Rafus' account and it made me sulked knowing that he already accepted Helen and Crezst's friend request while he didn't accepted mine.

He's already friends with Sienna in f******k but the last time I've checked, they're not.

It feels so unfair! Since I'm shameless, I messaged him.

Slaine Amaris Aranza: Baby...

Slaine Amaris Aranza: If you won't accept my feelings then atleast just my friend request? I'm waiting for that to happen for three years now.

Hindi na ako umasang magrereply siya dahil paniguro isa ako sa mga taong nasa message request lang niya. Alam kong abala siya sa pag-aaral kahit na weekend na bukas.

Para raw sa future namin.

Kinabukasan ay maaga akong nagising para makapaghanda ng almusal nina Nanay at para narin maihanda ko ang aking sarili.

"Pilipino ka talaga Slaine! Alas otso ang usapan pero alas otso y trenta ka na dumating!" Bulalas ni Crezst habang nalalakad ako papalapit sa kanila.

"Sorry natagalan kasi ako sa pagbabantay ng tricycle papunta dito." Pagrarason ko. Kalaunan ay tumango nalang silang dalawa.

Sa municipal gym ng Rio de Janiero ang usapan namin lugar na magkita-kita para sabay kaming tatlo sa papunta ng San Jose.

Umarko ang kilay ko nang pasadahan ko ng tingin ang kanilang suot. Really, kailangang magheels? Bakit hindi man lang ako nasabihan para sana nakapagtsinelas ako?

Helen's wearing a salmon colored top with a wide V back design and a black high-waisted jeans. Crezst's wearing a black distressed jeans paired with maroon off shoulder cropped top and tied her hair in a messy bun. I am wearing a black long sleeve being tucked in my blue denim skirt and paired with black ankle gladiators.

They're both carrying a hand bag while I'm carrying a small shoulder bag. They're both wearing make up and I only apply a liptint and a cheektint.

Helen suddenly let out her Marc Jacobs perfume and without a further ado, she sprayed it on me.

"Bakit mo ini-spray sa akin ang mamahalin mong perfume, Helen?" Tanong ko sa kaniya pero ngiti lang ang kaniyang tugon.

I got insulted of that trivial thing she have done but then again, I let it slide. I can afford to buy a perfume but not as expensive as those perfumes they buy. Affecionado lang, okay na. Mahal na nga iyan para sa mga tulad ko.

"Ano'ng sasakyan natin? Bus ba o van?" Tanong ni Helen. Kumibit balikat si Crezst.

Napatingin siya sa akin at ngumisi ako ng nakakaloko, "Jeep."

Bago pa nila ako batukan ay dumistansiya na ako. Matatalim ang kanilang tingin, hopefully hindi ko nasira ang umaga nila.

"Wala kang kapormalang babae ka." Napairap si Crezst pero binalewala ko nalang iyon.

Pumara si Helen ng Ceres at hinila na ako ni Crezst paakyat. Panay reklamo ako dahil muntik na akong madapa sa ginagawa niya.

"Hi Kirk!" Agad na hinanap ng mata ko ang binati ni Helen. Natigilan ako nang makitang nasa akin narin pala ang tingin ni Kirk.

"Hello Helen."

Nilingon ako ni Helen na may makahulugang ngiti. Gusto ko siyang sabunutan dahil sinadya nilang pareho ni Crezst na maupo sa pandalawang upuan at sa tabi nalang ni Kirk ang bakante.

Iginala ko ang tingin para maghanap ng ibang mauupuan pero sadyang sa tabi nalang ni Kirk ang bakante kaya wala akong magawa. Naiilang akong umupo sa tabi niya at binigyan ng distansya ang pagitan namin.

"Hi." He greeted almost a whisper. Mataas ang radar ng kaibigan ko sa gilid kaya siguro hininaan niya.

"Hello." I awkwardly replied.

"Long time no see."

Taka akong napatingin sa kaniya. May mag-ex ba na nagkikita pa?

"Yeah, long time."

"Kamusta ka na?" I can sense that he's trying to make our conversation longer.

"Okay lang naman ako, Kirk. Naging abala lang dahil sa mga project na malapit na ang deadline. Ikaw?"

"Okay lang din at tulad mo, abala rin sa mga projects."

Kirk is a STEM student so they're busier than us because they've many researches to do.

"Meron na ba?" Nahulaan ko agad ang ibig sabihin ng tanong niya pero nagmamaang-maangan ako na walang ideya sa sinabi niya. "Meron ka na bang boyfriend ngayon?"

Napaiwas ako ng tingin sa kaniya. Ayaw kong makita ang mukha niya na parang umaasa. I met him back when I was joining Scilympics in Grade 10 because the event was held in their school which was in Culasi. He courted me for a month and our relationship lasted for four months. We broke up due to trust issue but we're okay now.

"Busy ako sa school kaya wala na akong panahon para diyan." Kaswal kong tugon.

Ibinaling ko ang aking tingin sa daan para hindi na masundan ang usapan namin pero nakita ko si Kirk sa gilid ng mata ko na nakangiti.

Kumuha ako ng pera sa wallet nang namataan kong papalapit na ang konduktor ngunit bago ko pa iyon iabot ay napigilan na ako ng kamay ni Helen.

"Ako na, Slaine." Aniya at ngumiti.

I heaved a sigh before glancing at Helen with a small smile on my face, "Thank you, Helen.

Pinapatay ko ang usapan sa pagitan namin ni Kirk, siguro ay napansin niya rin iyon kaya tumahimik na rin siya. Huminto ang Ceres sa Patnongon at nanlaki ang aking mata nang makilala ang lalaking umakyat.

Si Daven! Isa rin sa mga ex ko!

Nagtama ang tingin namin at kumunot ang noo niya nang makita kung sino ang katabi ko. Napapikit ako at narinig ko ang mahinang pagtawa ni Crezst. Tuksuhin na naman nila ako mamaya neto! Panigurado!

Napatikhim ako ng malakas nang pumwesto si Daven malapit mismong sa kinauupuan ko. Siya ang ex ko ngayong taon! Hindi ko alam kung anong nakita kong problema sa relasyon namin pero ako yung nakipagbreak.

Siguro dahil sa player siya, mas tutok siya sa practice niya. He's still texting me though, saying that he wants us to get back again.

Hindi lang naman si Daven, pati iyang si Kirk din gusto at ang iba ko pang ex na gustong makipagbalikan sa akin.

"Slaine..." Mahinang tawag ni Daven sa pangalan ko kaya napaangat ako ng tingin sa kaniya.

"Hi, Daven."

Pasimple niyang nginuso si Kirk pagkatapos ay nagtanong kung boyfriend ko raw ba. Walang boses niya iyong tinanong at alam kong nagmamatyag lang si Kirk.

Umiling ako, ngumiti naman siya.

Mukhang minamalas talaga ako ngayong araw dahil nang huminto kami sa Sibalom, umakyat muli ang isa kong ex!

Si Rios!

Ano 'to? The accidentally meeting up of exes?

He's my longest boyfriend! Nagtagal kami sa loob ng isang taon pero dahil sa bata pa ako noon ay hindi ko siyang gaanong sineryoso at nag-two time pa talaga ako. Magkakandaugaga na ata ako kung sakaling makasagupa ko pa ang iba!

Mahina akong napatampal sa noo nang lumapit si Rios sa banda namin at kinausap pa si Kirk at Daven!

How come the three of them knew each other? The truth was that I'm too embarrassed at the moment. I looked at Crezst and Helen to ask for help yet they just laught at me for being miserable and confused in front of my exes!