Sabay-sabay na dumating ang problema ni Laura Abriogo. Niloko siya ng boyfriend, malapit ng ma-bankrupt ang kompanya ng pamilya, at posible ding mawala ang Hacienda Abriogo sa kanya. At ngayon ay magpapakasal siya lalaking sa pangalan lang niya kilala. Draco Atlas Acuzar was the name of the man she was going to marry. The Acuzar Group of Companies was owned by him. It was a marriage of convenience. Magpapakasal sila ni Draco para tulungan sila nitong maisalba ang mga ari-arian nila. At nang makita ni Laura ang lalaking pakakasalan niya ay halos huminto ang pagtibok ng puso niya. Draco Atlas Acuzar was tall, fair-complexioned, well-built, and gorgeously handsome. The man's sex appeal was simply overflowing. His piercing stare sent chills, a trait that earned him the formidable reputation as the Cold Billionaire. Draco and Laura got married in a simple ceremony. At kung kailan naging Mrs. Acuzar na siya ay doon niya nalaman ang totoong dahilan kung bakit siya nito pinakasalan. He didn't marry her just to help her with her problems. Pinakasalan lang pala siya nito para maghiganti sa ama niyang may kasalanan dito...
View MoreThe door to my small room slammed open. I shot up, my heart drumming loudly against my chest. Julia, the head maid, stood there, a scowl etched on her face.
"Get up, lazy bones! how do you not know you have to start the chores now?!" she snapped, her voice like ice. I sat up, sleepy and struggling to make sense of the scene. "But Julia," I mumbled, trying to rub the sleep from my eyes. "It's so early. No one else is up. I slept really late after doing most of the chores yesterday." My wolf, Lyra, whimpered inside me. “Too scared, Rayna.” Julia scoffed. "You think you deserve sleep? Traitor's daughter gets no special treatment. Move and go get the chores done!" My stomach churned. "Traitors again, Lyra. It always comes back to that," I muttered under my breath. It was a title that made me feel dirty. It was a permanent badge of shame I carried around. Lyra growled low. “They lie and we know that,” Lyra said. I grabbed my cleaning rags and a bucket. The stone floor was freezing under my feet. The pack house was huge. So many floors, so many rooms. I started scrubbing the main hall. My back already ached. Soon, other servants joined. I kept my head down. “Just get me through another hectic day, Lyra.” I occasionally pleaded with my wolf inside. "Rayna! Kitchens, now!" Lina's voice. Mean, as always. "I did them," I started, but she cut me off. "No, you didn't! Go! Or I'll tell Julia you're skipping work." Her eyes narrowed. "Okay, Lina," I said, my voice barely a whisper. She always does this, Lyra. Lyra whined. It's not fair. I moved to the kitchens. Lina's mess. My hands were getting red. Tom, another servant, saw me. Tom had once made sexual advances at me. “You must get really lonely, bring the daughter of a traitor. Don't you want company? A man's touch on lonely nights?” He'd asked with a sly smile and I'd simply turned him down. “Don't be a pathetic little bitch. You know you should be grateful that I want to be associated with a filthy thing like you,” he'd pressed, looking at me with condescension. I'd refused him still, maintaining that I didn't want to have anything sexual to do with him. "Hey, Rayna," he said as he walked towards me now, a smirk on his face. "My back's bad today. Can you do the training grounds?" "Please," he added, but it wasn't a real please. It was a demand. "Sure, Tom," I said, my voice flat. “Lyra, we can't take this.” Lyra whimpered. “We have to,” I said through my teeth The training grounds. Mud everywhere. It would take hours. My chest felt tight. “Why us, Lyra? Why are we always treated like this?” Lyra had no answer, only a deep sadness. "They're wrong about our parents," I whispered to myself, to Lyra. They have to be. Lyra let out a soft whine of agreement. We know. I scrubbed harder. Tried to block out the pain. The morning sun started to shine through the big windows. Just get through today. One more day. "I hate this," I muttered. We know, Lyra agreed, her voice a low thrum inside me. But we survive. I was cleaning a small corner near the big stairs. Head down, focused on a stubborn spot. Almost done here. Then, a feeling. Like the air itself changed. It got quiet. Powerful. My instincts screamed. Lyra, something's here. Lyra was suddenly alert, a low growl starting deep in her chest. Alpha. My head snapped up. My eyes, stinging from being tired, found him. Alpha Claude. He stood at the top of the stairs. Looking down. Right at me. My heart hammered. Lyra, he sees us! Lyra pulsed with panic. Run, Rayna! His eyes. So sharp and intense. He looked right through me. A shiver ran down my spine. Did I do something wrong? "Oh no," I breathed. “Move!” Lyra urged, her fear strong. I grabbed my bucket and rags. I didn't think. Just ran. Ran away from his eyes. Away from his power. Away from the fear that he would be angry. Away from everything. My breath hitched. I ran until my lungs burned. I found an old storeroom, dark and dusty. I ducked inside, shaking. He saw you, Lyra whispered, still panting inside me. "I know," I choked out. "What if he's mad?" “He didn't look mad, Lyra said,” a little confused. He just looked... at us. "It doesn't matter," I told her. "I ran. I shouldn't have run. Now he'll think I'm even more useless." No, Rayna, Lyra argued, a soft nudge in my mind. We were scared. It's okay. "It's not okay," I whispered, curling up on the cold floor. "Nothing is ever okay for us."HINIHIMAS ni Laura ang malaking tiyan habang naglalakad siya patungo sa kusina para kumuha ng mami-meryenda. At habang hinihimas ang malaking tiyan ay hindi niya napigilan ang mapangiti ng maramdaman niya ang pagsipa ng kanyang baby. Mukhang excited nang lumabas ang baby niya sa mundo, mukhang excited na itong makita sila ng Papa nito. Sila din naman, excited na din silang makita ito, excited na nila itong mahawakan, mayakap at mahalikan. Kabuwanan na ni Laura. At ilang araw na lang ang hinihintay nila bago siya manganak. At sigurado siyang sobrang lapit na dahil kaninang umaga ay medyo kumikirot ang tiyan, akala nga niya ay manganganak na siya pero bigla din naman nawala ang kirot. Nandito din sila ni Laura sa Hacienda Abriogo, napag-desisyonan kasi nila ng kanyang asawa na doon siya manganganak dahil maraming mag-aalaga sa kanya, marami siyang makakasama. Pumayag naman si Draco kaya noong kabuwanan na niya ay umuwi sila sa Hacienda. Sa Manila kasi sila namalagi ng ilang buwan
"MANANG Andi, nasaan po si Draco?" tanong ni Laura kay Manang Andi nang makita niya ito sa sala ng mansion."Oh, Laura, nasa labas na ang asawa mo. Iniistima ang mga bisita," sagot nito sa kanya. Ngumuso naman si Laura nang marinig iyon. Sinabi niyang sabay sila na lalabas ng mansion pero hindi siya nito hinintay. Nagpasalamat naman siya kay Manang Andi at saka siya humakbang siya palabas ng mansion para puntahan ito. Paglabas ni Laura sa mansion ay agad na sumalubong sa kanya ang malakas na tugtugin at ang mga masasayang kwentuhan ng mga bisita--na pawang mga trabahador ng Hacienda Abriogo. Walang okasyon ng gabing iyon pero si Draco, nag-utos na magkaroon ng okasyon sa Hacienda. Naghanda nga ito, nagpakatay ito ng baka at baboy. At lahat ng trabahor ng Hacienda ay inimbita nito. Matanda o bata pa iyan. Hindi naman napigilan ni Laura na ilibot ang tingin sa paligid para hanapin si Draco. At hindi niya napigilan ang pagsilay ng ngiti sa kanyang labi nang makita niya ito. At para
"I'M going with you, Draco." Napatigil si Draco sa pag-aayos ng sarili ng marinig niya ang sinabing iyon ni Laura. Kunot ang noong nilingon niya ito sa kanyang likod. At nakita niyang titig na titig ito sa kanya. Pansin nga din niya ang pinaghalong lungkot at sakit sa mga mata nito ng sandaling iyon. "No," sagot naman niya dito. "But...I want to talk to him," wika nito. "A-alam kung hindi niya ako tunay na anak. Alam kung wala siyang pagmamahal na nararamdaman sa akin. G-gusto ko lang malaman kung bakit? Kung bakit gusto niya akong p-patayin," garalgal ang boses na wika nito. Napansin nga din niya ang panunubig ng mga mata nito ng sandaling iyon hanggang sa pumatak ang luha sa mga mata nito. Kumuyom naman ang kamao ni Draco nang makita iyon. Humakbang siya palapit dito at saka siya lumuhod sa harap nito. Mas lalong bumuhos nga ang luha sa mga mata nito ng tumaas ang isang kamay niya para punasan ang luhang namalibis sa mga mata nito. "Shh..." malambing ang boses na wika niya
NAPAKURAP-kurap si Laura habang nakatitig siya kay Draco ng ilahad nito ang isang kamay sa harap niya nang pagbuksan siya nito ng pinto sa backseat pagkatapos nitong bumaba ng kotse. "Ako dapat ang umaalay sa 'yo dahil kakalabas mo lang sa ospital," wika niya dito mayamaya sa halip na tanggapin niya ang kamay nitong nakalahad. Tatlong araw din silang nanatili sa ospital pagkatapos ng aksidenteng nangyari. At nang sabihin ng doctor na pwede na silang lumabas ay agad niyang inayos ang discharge paper nito para makauwi na sila. At sa tatlong araw na iyon ay halos hindi siya umalis ng hospital para bantayan ito kahit na pinipilit ni Draco na umuwi na siya dahil kaya naman nito ang sarili, para din daw makapagpahinga siya ng maayos. Pero nanaig ang kagustuhan niyang manatili ito sa ospital. Gusto kasi niyang nakasiguro na okay lang talaga ito. At sinabi niya dito na hindi din siya makakapagpahinga ng maayos sa kakaisip dito kung uuwi siya ng mansion. Wala na din namang nagawa si Drac
"SENYORITA!" Napatingin si Laura sa gilid niya nang makita niya ang paghangos nina Manang Andi at Aine palapit sa kanya. At nang tuluyan ang mga itong nakalapit ay hindi niya napigilan na yakapin si Manang Andi at hindi din niya napigilan ang pagpatak ng luha sa kanyang mga mata. "Manang...." "Anong nangyari Laura?" tanong sa kanya ni Manang Andi habang yakap-yakap siya nito. At mas lalong bumuhos ang luha sa mga mata niya nang maalala ang nangyari kanina. Muntik na siyang masagasaan kung hindi lang siya iniligtas ni Draco. Kung hindi lang naging mabilis ang pagkilos nito para hilahin siya kung saan siya nakatayo. Pero sa pagliligtas sa kanya ni Draco ay ito naman ang napahamak. At hanggang ngayon ay wala pa din siyang balita kung kamusta ito dahil pagkatapos dalhin si Draco sa OR ng dalhin sila ng ambulansiya sa ospital ay hindi pa lumalabas ang doctor. At hindi maiwasan ni Laura ang makaramdam ng pag-alala para dito. Lalo na ang paulit-ulit na pumapasok sa isip niya ang dug
NAGHAHANDA si Laura para umalis ng sandaling iyon. Pupunta kasi siya sa OB Gyne para magpa-check up. Huling check-up kasi niya ay noong nasa Manila pa siya. Wala naman siyang nararamdaman sa katawan. Gusto lang niyang malaman kung okay lang ba ang baby na nasa sinapupunan niya. At habang lumilipas ang araw ay napapansin na niya ang umbok sa kanyang tiyan. Patunay na lumalaking healthy ang baby niya. Hindi na nga din siya nagsusuot ng pantalon dahil sumisikip na iyon. Balak nga niyang magpunta sa Mall pagkatapos ng check-up niya para bumili ng ilang maluluwag na pantalon o hindi kaya maternity dress para may maisuot siya. Ayaw kasi niyang maipit ang baby niya. At nang matapos makapagbihis ni Laura ay kinuha na niya ang bag at cellphone at saka na siya lumabas ng kwarto. Dahan-dahan siyang bumaba ng hagdan, kumapit pa nga siya. Nag-iingat siya baka kasi bigla na lang siyang madulas. Siyempre, kailangan niyang mag-ingat para sa baby niya. At nang tuluyang makababa ay agad na tumuon
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments