[Phraea's POV]
Naghaharumentado ang puso ko dahil sa kaba. I tried to recall what happened last night at napahagulgol ako nung maalalang may lalaking dumukot sa akin. This is real, i'm not dreaming. Napaiyak ako sa kaba nung makita sa hindi kalayuan ang mga lalaking naka-itim na suit at sunglass. Nakatingin silang lahat sa akin at mukhang binabantayan ang galaw ko. "Nasaan ako?" Tanong ko sa dalawang babae nung makalapit sila sa akin. "You're in an island owned by our Master." "Our master? Pinagloloko niyo ba ako?" They both looked at each other worriedly and I froze when I heard an unsatisfying noise. A huge sound of a trumpet that made the island vibrated. Tumangla ako nung makarinig ng tunog ng helicopter. "Ano ang nangyayari? Are we going be save?" Hindi nila ako sinagot at nagulat na lang ako nung bigla nila akong hilahin pabalik sa cottage bed. "Kumalma ka muna. Everything will be fine, just do what we say and you won't get hurt." The girl who is taller than me said. She has the most gentle eyes I have ever seen and a voluptuous lips. "Why would we get hurt? What is happening?" I'm confused and scared. The guards started walking towards the huge mansion where the helicopter is about to depart. "Master has arrived. Pupunta siya rito and I suggest you to behave if you still want to live." Mahinahong sabi ng babaeng maitim ang buhok at kumikinang ang asul nitong mga mata. Both of them are wearing identical long-sleeve dresses and they don't look nervous at all. "K-kailangan kong bumalik sa pamilya ko." Akmang tatakbo na sana ako pero mabilis ako nilang hinila paupo. Natatarantang iniling-iling ng isang babae ang kanyang ulo. "You are stuck in this island. There's no escaping." "Why?–" "Shh!" Mabilis nilang tinakpan ang bibig ko. Then I saw a guy, so tall wearing a sunglass and three-piece suit. Beside him are his guards and behind him, I can see ladies in their mid-thirty's wearing maid's uniforms. He's still meter away from us but I could feel the terrifying sensation electrifying my entire system. Every cells in my bodies are telling me he's a dangerous man. I could sense the dark aura engulfing him. Every passing seconds, he keeps getting closer and when he took off his sunglass, his brown hazel eyes directed in mine making me shiver. "Good morning, Master." The two girls stood up and greeted him in chorus that made me speechlessly confused. "Good morning, ladies. I'll be having a virtual meeting later and after that, I hope to join you guys for breakfast especially that we have a new member now," he looked down at me with a smile. "S-sino ka?–" "We want to cook breakfast for you, but we don't have enough ingredients." Pinutol ako ng kasama ko at palihim niya akong binigyan ng mapagbantang tingin. "What? You ran out of supplies?" "Yes, Master... since yesterday." "Brina!!" Parang lumukso ang puso ko sa biglang pagsigaw niya. "S-sir?" Nanginginig na lumapit sa kanya ang isang maid. "Kailangan ko bang ipaulit-ulit sayo ang trabaho mo?!" "P-pasensya na po, Sir. Hindi na mauulit." Parang hindi ako makahinga nung bigla siyang bumunot ng baril at itinutok sa maid. "Maawa po kayo, Sir! Gagawin ko ang lahat, kahit hindi niyo na ako swelduhan." Humagulgol na lumuhod sa harapan ang maid at pinagsiklop ang mga palad. Nakatulala lang ako hanggang sa makarinig ng malakas na tunog na nanggaling sa baril. "You're... fired," he whispered and the body fell in front of him. Napaawang ang labi ko at nataranta nung makita ang dugo na naghalo sa buhangin. Napahagulgol ako at lumapit sa isang kasama ko. Mahigpit niya akong niyakap at hinayaan akong umiyak. "Sorry for the intrusions, Phraea. Well, welcome to the family. I'll be seeing you in a while, ladies." Hanggang sa makaalis na siya ay hindi pa rin ako tumitigil sa pag-iyak. Bakit niya ginawa iyun? He killed the woman so heartlessly and without a second thought. Pinapanood namin na ligpitin ang katawan nung babae at parang normal lang sa kanila ang ginawang pagpatay nung lalaking tinatawag nilang 'Master'. "A-ayoko rito. Please, itakas niyo ako." Nanginginig sa sambit ko nung dinala nila ako sa maliit na bahay na gawa sa semento. "Walang nakakatakas dito, Phraea." "H-how did you know my name? And that criminal knows it–" "Don't ever call him that, Phraea," suway nila sa akin. "Please... please explain everything to me. Naguguluhan ako," humihikbing pakiusap ko sa kanila. "My name is Evelyn and she's Rowena." The blue-eyed girl said and pointed the other girl who has a mole besides her eyebrow. "And i've been here the longest. I've been stucked in this island for almost two years." Nanlaki ang mga mata ko. She got to be kidding me. How can she endure living in this island with that killer? With that heartless kidnapper? "Sixteen na babae kaming dinala rito isla. As days past, unti-unti kaming kumukonti." Mapakla siyang ngumiti at bakas ang lungkot sa kanyang mga mata. "H-he killed them all?" "Yung iba, yung iba naman ay nag-commit suicide. He kills those ones that wouldn't obey him, move too slow and cry a lot. As our number decreases, he decided to replace the old ones, pero ganoon pa rin ang naging scenario. Hindi pa rin magawa ng iba na sumunod sa kanya until he decided to stop adding new ones. Ikaw ang panghuli, Phraea." "Paano niyo alam ang pangalan ko?" "Master told us your name." "Why are you calling him Master?" "Because that's what he wants to be called. His real name is Garen Jermaine Dela Cerna. He abducted girls that fits his standard... his own perfect women." "He's a psycho!" Sigaw ko at hinayaan na lamang nila ako bago tumayo na. "Get yourself ready habang magluluto naman kami ni Evelyn. Yung damit at sapatos mo ay nasa kama mo na sa loob ng kwarto mo. 30 minutes and he'll be back for breakfast."[Phraea's POV]"Please, Paige, you need to eat." Pakikiusap ko sa kanya. Nakaupo siya sa kama ko at yakap-yakap ang kanyang mga tuhod. Napapalunok akong luminga sa pinto ng kwarto para malaman kung dumating na si Garen.Iniling ni Paige ang kanyang ulo. She knows that Garen is coming for breakfast that's why she's so scared. The frightening bell from the mansion keeps ringing and I know that any minute from now, Garen will come. Lagot ako kapag wala pa ako sa dining bago siya dumating.Kailangan kong pilitin na sumama si Paige sa akin or else, hindi siya makakakain. Garen hate left-overs, so I need to make her join us."Alam kong gutom ka, Paige. Kailangan mong kumain.""P-papatayin niya ako, ate." Hagulgol niya at natigilan ako nung tumangla siya sa akin at basang-basa ang buong mukha niya dahil sa luhang bumubuhos mula sa kanyang mga mata. Mabilis ko siyang niyakap at pinatahan. "No, no, he won't dare to threaten your life again. Poprotektahan kita, hindi ko hahayaan na saktan ka ni
[Phraea's POV]Pagpasok ko ng bahay ay agad akong dumirestso ng banyo at binasa ang buong mukha ko ng malamig na tubig.This is insane! I couldn't believe myself. Pumatol ako sa kanya... sa isang halimaw!Tumingin ako sa repleksyon ko sa salamin. Namumula ang magkabilang pisngi ko at nanginginig ang mga labi ko na sobrang pula rin."Ano ang nangyari sayo, Phraea?" Narinig ko ang mga yapak ni Evelyn sa bunganga ng pinto.Hindi ako sumagot at nananatili ang mga titig ko sa salamin. Pumasok sa isip ko ang mga labi ni Garen, ang makisig niyang mga braso, at makalaglag panga niyang mga mata.Marahan akong umiling para itakwil ang mga ideyang iyun mula sa aking utak."Hey, Phraea. Ano ang nangyari? Nasaan ang bata?" Ang boses ni Rowena ang sunod kong narinig kaya dali-dali akong naghilamos muli bago umalis ng banyo at nilagpasan sila para dumiretso ng salas."Ano ang ginawa ni Garen sayo, Phraea?" Nag-aalalang tanong ni Rowena bago umupo sa tabi ko sa sofa. Nakayuko ako at nakahawak ang mga
[Phraea's POV]Natigilan ako sa aking kinatatayuan dahil sa kanyang sinabi."You're lying.""You really think that low of me?" Nakangising tanong niya bago umikot sa sofa at umupo. Pumandekwatro siya at sumandal habang nakatitig sa apoy na bumabaga sa tsiminea."You confused me. Just hit it straight to the point, why do you treat me differently?!" I'm pissed. A hot liquid started flowing down my cheeks. Sumisikip ang dibdib ko dahil sa sama ng loob.I'm missing a huge part of my life because i'm caged here in this fucking island! I can't live the way I want to and it's frustrating.Nakakuyom ang mga palad at galit na galit akong tumingin sa kanya. Hindi siya sumagot parang wala lang siyang narinig."I'm asking you!" Nakakabinging sigaw ko nung hindi ko na matiis."You wanna know why?" Suminghap siya at umiigting ang panga na tumayo. Nanginginig ang mga tuhod na umatras ako nung lumapit siya sa akin.Nasaan na ngayon ang tapang mo, Phraea?"I'm asking you if you wanna know why," ulit n
[Phraea's POV]"Stop! Please stop!" I shouted at Evelyn and Rowena that made them froze. I hid the little girl behind me with my tears pouring. "Phraea, what are you doing?" Tanong ni Garen na may mapagbabanta ang boses."This is insane, you can't kill her. She's innocent!""You still don't know the half of it, do you? You think I would dare to lay a finger on an innocent child? That girl is a killer, Phraea! She's not innocent as you think she is."He's blubbering nonsense things. This little girl doesn't know anything about the world at kung may mga kasalanan nga siyang nagawa, alam kong hindi niya iyun ginusto o sinasadya."So we eliminate sinners by commiting a sin?""Stop talking, Phraea. Get out of there." Napalunok ako at taas-noong tumayo. Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko. I need to be tough, so I can save someone... saving just one person is enough."Don't test me, Phraea.""Or what? Papatayin mo ako?" Napatahimik siya at umigting ang kanyang panga. Bakit hindi siya maka
[Phraea's POV]Figure it out myself? Kahit ang pinakamatalinong tao ay hindi malalaman ang iniisip ng isang psychopath na katulad niya."You shouldn't have interfered." Bungad sa akin ni Evelyn nung makabalik na ako ng bahay. Nasa may lababo sila at ginagamot ni Rowena ang namamagang leeg ni Evelyn. "Then you would have been dead right now. Nakaka-hassle kayang maglinis ng bangkay." Sagot ko matapos makapag-iwas ng tingin."What a bitch–" Nagbingi-bingihan ako at malakas na sinarado ang pinto pagpasok ko ng kwarto.She's a bigger bitch than I am. I saved her life and she still hates me for nothing. Ganoon ba siya kainggit? I still haven't confirmed kung may gusto nga talaga si Garen sa akin or he's just trying to manipulate me... fuck, I don't have any idea what things he's capable of. Ilang linggo na akong narito at hindi ko parin mabasa ang galaw niya. Baka hindi ko na namamalayan at bigla na lang niya akong lunurin.."What's this?" Napatayo ako nung pumasok ang isa sa mga tauhan
[Phraea's POV]Nakakasakal ang manatili sa loob ng isla, lalo na sa loob ng bahay. Hindi ako pinapansin ni Evelyn at si Rowena naman ay palihim lang akong kinakausap para hindi magalit si Evelyn sa kanya."What did he want in exchange?" Mahinahong tanong sa akin ni Rowena. Nasa loob ng kanyang kwarto si Evelyn at tahimik naman akong naghuhugas ng pinggan."Believe me, Ro, I didn't offered him anything." Nagmamakaawa ang mga mata ko na maniwala siya sa akin. Magkasalubong ang kanyang mga kilay at gusto kong maiyak nung makita ko na nahihirapan siyang paniwalaan ako."Then how? Why? Garen has never done that. You think... he's starting to develop romantic feelings for you?" Aksidente kong nabitawan ang pinggan dahil sa gulat. Mabilis kong hinugasan ang kamay ko bago ako yumuko at pinulot isa-isa ang mga bubog.Kumuha si Rowena ng dustpan para tulungan ako. Abala kami sa paglilinis ng sahig dahil na naman sa katangahan ko nung lumabas na si Evelyn mula sa kanyang kwarto."Why the hell ar