บทที่ 9
เขาเลื่อนสายตามองเนินอกของเธอผ่านเนื้อผ้าบางที่เปียกชุ่มจนแนบสนิทไปกับผิวขาวซีด มือข้างขวาโอบกระเตงร่างบอบบางไว้แน่น ขณะที่มืออีกข้างเริ่มลากไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของเธออย่างปรารถนา
ในขณะเดียวกัน ท่อนล่างของเขาก็แข็งผงาด ดีดเด้งขึ้นมาเสียดสีบั้นท้ายงอนงาม
“ถ้าไม่ตอบ ฉันจะไม่ปรานี”
“อึก แค่กๆ!”
เจ้าหญิงทั้งสำลักน้ำและสะอื้นจนร่างกายสั่นเทา เส้นผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมด สองแขนเล็กๆ กอดคอเขาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับเป็นทางเดียวที่จะรักษาชีวิตของเธอไว้ได้
“ก…กลัว…ทั้งสองเพคะ” เธอเอ่ยคำตอบด้วยเสียงสั่นพร่า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง
“หึ ถ้าทำตามตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้” เขาพูดพร้อมแสยะยิ้มมุมปาก สายตานั้นไม่ได้ลดความดุดันลงแม้แต่น้อย
“อึก…” เธอได้แต่กลั้นเสียงสะอื้นและก้มหน้าหนี
“ทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะพาเธอขึ้นฝั่ง”
เจ้าหญิงได้ยินอย่างนั้นก็สั่นระริกด้วยความกลัว น้ำตาที่ไหลออกมาไม่อาจกลบความสิ้นหวังในดวงตาคู่นั้นได้ ขณะที่เขามองเธอด้วยรอยยิ้มอันเยือกเย็นและอำนาจที่เหนือกว่าอย่างสมบูรณ์
ด้วยความกลัวจับใจว่าเขาจะปล่อยเธอจมอยู่ในน้ำลึกเย็นเยียบนี้ เจ้าห
