Share

Chapter 7

Author: Kamen Shoujo
last update Last Updated: 2025-05-20 14:16:11

“Odin.”

Niluhod ni Fenrir ang kanang tuhod habang tinatayo ang kaliwang binti. Nagbitak ang gilid ng maskara niya kaya bumungad sa ‘kin ang namumula niyang pisngi na may kasamang sugat na nagdudugo.

I glanced at Odin. His teeth gnarled with anger. Bakas din ang pamumula ng kaliwang kamao na may galos ang knuckles sa pagkasusuntok sa kapatid.

Nagpahatak ako nang hinablot ni Odin ang aking kaliwang braso saka nilagay ako sa likuran niya. 

Dumilim din ang paningin nang napansin niya ang pamumula sa bandang pulso.

“Tangina!” 

Tumakbo si Odin papalapit kay Fenrir na katatayo lang. All his punches were flying in the air.

“How dare you too! You hurt Rox, huh!” he scowled as he threw punches to his brother.

Mabilis ilagan ni Fenrir lahat ng ‘yun. As if, basang-basa niya ang kilos ng kapatid. He swiftly moved his body in grace - parang nagsasayaw. 

“Are you barking at the wrong tree, my little brother?” tanong ni Fenrir nang yumuko ito mula sa jab ni Odin.

Albeit a known womanizer and a fuckboy, Odin knew some martial arts. In fact, he was the one who insisted that I work out. 

“Wow, ah.” he panted. Taas baba ang katawan nito sa pagpagal na paghinga. “Look at her.” He shifted his gaze to me. “Y-You…didn’t…let her go out…” Muli niyang binalik ang tingin sa kapatid. “Y-You just…i-imprisoned her to your…house,” he scoffed. “Ilang buwan na ba ang nakalipas? Tatlo? Kalahating taon!”

My eyes widened in shock. 

Hindi ko namalayan ang oras - lalo na’t ang ginawa mong maghapon ay mag-ikot, magyosi at magbasa ng samu’t saring magazines.

He removed his mask. His face was bare but butterflies tried to escape from me. 

“W-Why you’re so upset, little brother?” he asked sarcastically. He clapped his hands and even stretched his fingers. “Do you want my wife?” he smirked.

He posed his arms in an attack position - just like what I watched in movies. “Reality check - she’s mine.”

Tuluyang kumawala ang mga paruparo sa aking sikmura. Kasabay nito ang awtomatikong pagharang sa harap ni Odin. Tinaas ko pa ang parehong braso pa-side.

“Why, Roxie?” he asked amusedly. “Are you siding with him?” A smirk appeared on his face.

Umiling ako. “Tama na ang away niyo ni Odin,” maagap kong sagot. Nanginginig ang braso ko sa kaba. Bakit kinakailangang mag-away ang magkapatid. “Odin,” lumingon ako sa likuran. Para itong asong ulol na may leash sa leeg. “Y-Your kuya saved me…”

“Save?” His face went into horror. I felt his calloused hands on my shoulders - firmly gripped on me. “That heartless bastard? Saved you?”

My eyebrows furrowed. “Oo.”

His face told me he didn’t buy it. “But he –”

“ – ganito kasi…” I shifted my body beside him, nearing his ear and covered it using my hand.

Fenrir’s face became stoic. He put his arms down while his stares were piercing me. 

After I whispered everything, inakbayan ko si Odin sa kanyang leeg patungo sa kaliwang balikat niya. “Ano? Okay ba?”

Namulagat ako nang hinigitan niya ko sa bandang likuran saka nilapit sa kanya. “Odin -”

“Kuya,” aniya sa kapatid. Tinaasan lang siya ni Fenrir ng kilay. “Pahiram muna si Rox.”

Kapansin-pansin ang pag-igting ng ugat ni Fenrir sa gilid ng noo niya saka mga ugat sa braso. It seemed he didn’t like the idea.

“She’ll be in our guestroom. Masama na ikulong mo ulit siya doon,” seryosong wika ni Odin. Lalong hinigpitan niya ang kamay sa gilid ng aking baywang. “Let’s go, sister-in-law?” sa malandi niyang boses.

Tumingin pa siya sa kapatid niya na may pang-asar na ngiti. Saka giniya ako papalayo sa kanya.

Nagtama ang tingin namin ni Fenrir. Umawang ang aking labi na wala akong makitang reaksyon sa makulay niyang mata. Nakakrus pa ang dalawang braso habang hinahayaan kaming makalayo.

Bumuka ang kanyang labi. Walang tunog. Pero nakaramdam ako ng kakaiba ngunit nakakatakot na awra. Kaya naman sumuko ako sa staring challenge naming dalawa.

Sumalubong sa mansyon ang mga kasambahay nila na naka-scrub suit na kulay dark blue. Odin provided orders to prepare the guest room upstairs.

It was beside Odin’s room. Frantically, my own room in the mansion. Since I was always with Odin, Tita Sigyd and Tito Loki treated me as their own. They even reserved a guest room - just for me. 

Pagpasok ko, sumalubong sa ‘kin ang honey lemon na amoy. It suited my character - a ball of sunshine to everyone. 

Queen-sized bed with lots of pillows around it. They looked fluffy based on my liking. I want to sleep with a lot of pillows. They served as my crying shoulders whenever I felt down until the covers were drenched.

It had a bedside table and a lamp set in dim. I wanted to sleep in a dimmed light room - if I slept in the dark, I made sure that the sliding window going to my own balcony was open wide. 

The room was very simple with white and navy blue combination on it. Bagay na bagay para pumayapa ang isipan ko.

“I’ll go now in my room,” mahinang wika ni Odin mula sa aking likuran. 

I felt his arms wrapping again on my waist. His chin was buried on the side of my shoulders.

“If you need anything…” Kumawala siya sa pagkayayakap sa ‘kin. May kinapa siya sa bulsa nito saka nilahad ang aking kamay.

My eyes sparkled when I saw what he gave me. A rectangular-shaped thing with dents on the side. It glimmered across the hallway with its faint light with my old picture of it.

“How did you get –”

“ – ako pa ba? It’s your old phone na akala mo nawala na. They managed to find it on your bed.”

Pilit akong ngumiti. Naalala ko kung paano akong nagwala sa kwarto na ito noong hindi ko makita ang phone ko. 

“You can chat with me or call me if you need help. Gusto mo, makipag-usap ka sa magulang mo,” aniya habang tinataas-baba ang kilay nito.

Hinampas ko siya sa braso na napa-OA ang reaction. “Never! As if, kinakamusta talaga ako.”

Isang kakaibang ngiti ang sinagot ni Odin sa ‘kin. “You’ll never know…o siya, matulog ka na. May Marlboro din sa drawer mo.”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Marrying the Frigid Incognito Magnate   Chapter 21

    “...you think that we also agreed to marry our adopted son to your mediocre precious daughter?”My system churned after I heard it. Ampon lang si Fenrir.“Malaki naman ang pakinabang ng ampon namin. Pinayaman niya kami…”Hindi natuloy ang sinasabi ni Tito Loki nang may nasipa akong bagay saka ito nabasag at nagkapira-piraso.Napahinto sila sa pag-uusap saka tumayo. Padungaw-dungaw ang mata kung sino ang nakikinig sa usapan nila.Yumuko ako at mabilis na naglakad na naka-all fours. I can’t afford to be caught. Para akong aso na mabilis gumapang papalayo hanggang sa marating ang staircase papunta sa kwarto namin.“Ayaw bumukas ang pinto!” I jammed the doorknob hopefully it would budge. Wala akong dalang susi. Naririnig ko ang mga yabag ng paa sa paligid. Hinahanap kung sino ang daga ang nagbasag ng vase. Muli kong sinubukan na pihitin ang doorknob ngunit wala pa rin. Napapikit ako. Umaasa na may milagro na bubukas ang pintuan ng kwarto namin. Tila nadinig ang aking panalangin — big

  • Marrying the Frigid Incognito Magnate   Chapter 20

    Back to reality. Buhat ng dumalaw kami sa sementeryo ay muling nagkulong ang aking asawang hilaw sa kwarto. Sabi niya, may importante siyang gagawin kaya ako na namang mag-isa… ulit. “Siguro na-realize niya na anak ng demonyo ang asawa niya…” himig ko sa aking sarili. Sumalampak ang kalahati ng katawan ko sa dining. Nakakailang pelikula na ko. Ilang beses ko ng nabasa ang magasin na nasa center table na lukot-lukot na. Nakakakain pa ba siya nang maayos? Binawalan nga siya ng doktor na kumain ng kahit anong processed food — lalo na ang instant noodles. Palagi ko na siya pinaglulutuan ng pagkain sa kusina niya. Aanhin ba ang kusina kung hindi naman gagamitin?“Fenrir,” ani ko habang nakatatlong katok na ko.Nagsalubong ang aking kilay nang hindi siya sumagot sa katok ko. Pinabago nga lang naman niya ang doorknob at susi kaya hindi na ko nakapuslit.Iniba ko ang tono ng pagkakatok gaya sa military clap. “Kapag hindi mo binuksan, akin na ‘to, gago!” pakanta kong sabi ngunit wala rin

  • Marrying the Frigid Incognito Magnate   Chapter 19

    Hindi pa ring mawala ang sigawan ng mga tao tungkol sa ‘kin. Mga paratang na matagal kong tinago sa kabila ng panghuhusga nila sa ‘kin.Anak ng demonyo. Walang may kagustuhan sa nangyari kay Yaya Emily. Wala rin akong muwang dahil 5 years old ako nang siya'y namatay. Nalusutan ko ang kaso dahil kulang sa ebidensya pero sarili kong pamilya ang nagpasok sa ‘kin sa isang asylum. Doon ko naranasan ang mapapait na karanasan sa loob. Walang mayaman o mahirap dahil sama-sama kami sa kwarto. May rehas pa na nakaharang sa pintuan at mga 3 bata kami doon. May rasyon din ng pagkain at may mga nars na nananamantala sa iba kong kasama.Hindi nga lang ako magalaw ng iba dahil lumalaban ako sa kanila kaya hindi na rin tinuloy ang mapang-abusong staff sa loob. 10 years old ako nang naisipan nilang ilabas ako. Inaakala ko na magbabago ang turing sa akin ng magulang ko ngunit mas nadama ko ang pagpapabaya nila sa 'kin.“Roxie.” tinawag niya ko para mawala ang mga flashbacks noong nakaraan. Napaling

  • Marrying the Frigid Incognito Magnate   Chapter 18

    Tatamae – isa itong Japanese trait na kung saan, iba ang ugali mo in public at mas lalong iba ang ugali kapag mag-isa ka na lang. Kumbaga, araw-araw ay may suot kang maskara pagdating sa pakikisalamuha sa tao. All of us have our own facade. It may be pleasant or rude to others. It attenuates that you have something to protect, or you’re hiding something on your sleeves. Normal sa tao na hindi maging bukas na libro. Minsan, kinakailangan mo ng trusted one para ibahagi ang katago-tago mong sikreto. Hindi mo alam pero maaari din na ang kaibigan na kasama mo ay isa palang matinding kaaway. Hindi ko alam pero naging magaan ang loob ko kay Fenrir. Siya ang may sakit pero siya ang todo asikaso sa ‘kin. Paglulutuan ko sana siya ng arroz caldo pero dahil naalala ko si Yaya Emily ay bigla akong napunta sa outer space. Muli ko naman siyang napilit na lumabas sa kanyang bahay. Igting ang panga at kamao habang nakatuon ang mata sa daan. “Pwede ka namang tumanggi.” sabi ko pero inismiran lang

  • Marrying the Frigid Incognito Magnate   Chapter 17

    They said, whatever struggles you have mentally caused by your childhood trauma. As I grew up, I never experienced real love from my parents. They gave more love and attention to my older sister, Gem. Kung nagpaulan ng TLC si God, nasalo ‘yun ng aking ate. While me…they just gave bare minimum. Akala ko, wala ng makapapansin sa ‘kin. Akala ko, wala ng magmamahal sa ‘kin gaya ng ginagawa ng magulang ko kay Ate Gem. That waa the time that my parents brought a young, slender woman in her early 20’s. Her skin was dark, attenuating struggles in life. I was in awe of her doe eyes that were radiating like a sun and a smile that melted my frigid heart. “We got you a nanny,” my daddy said, but all I could see his face was pitch black. “Yes, Geraldine,” a woman with a pitch black face added. “We will be busy with your Ate Gem. You know she needs attention, right?” Yes. All I could do was nod. Anong laban ko? Mas bata ako kumpara kay Ate Gem na malapit na sa pagdadalaga. I mean feeling dal

  • Marrying the Frigid Incognito Magnate   Chapter 16

    Isa na lang ang kidney ni Fenrir at si Ate Gem ang donor? Wala naman akong nakitang peklat sa may tagiliran si Ate Gem noon. Saka…palagi siyang nasa bahay bago siya umalis. “Gem didn’t donate her kidney,” ani Fenrir na kinaginhawa ng aking dibdib. “But let’s not dwell about it.” Sumandal ito sa backrest saka dinekwatro ang binti. Pinagsalikop pa niya ang dalawang kamay sa ibabaw ng tuhod niya. “Let’s cut the chase, is there something wrong with my kidney?”May kinuha siya sa bag niya sa gilid. Isang papel na medyo lukot. “Hmmmm…base sa blood chem at urinalysis mo…wala. Impeksyon lang sa urinary track.” Tumayo si Doctor Santos saka hinampas ang papel sa ulo mo. “Ano bang pinagkakakain mo, bata ka?” singhal nito.Natatawa lang si Fenrir sa kanya.“Sabi mo sa nurse na kumausap sa ‘yo, puro noodles ang kinakain mo. Pinagsabihan na kita tungkol do’n!”Tinakpan ko ng hintuturo ang tainga ko dahil walang humpay na sermon ang pinagsasabi ni Doctor Santos. Nangingibabaw pa ang boses sa buong

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status