Fenrir had a soft spot. Hindi ko inaasahan na ililigtas niya ko mula sa mga goons na nangharang sa ‘kin ilang metro sa mansyon.
Kinatok niya ang bintana ng driver’s seat. Sa pagbaba ng bintana ay bumungad sa ‘kin ang isang matandang lalaki: puti ang napapanot na buhok at lukot na ang itsura. “Sir Fenrir,” sa matanda nitong boses. “Kuya Cardo, pasensya na,” ani Fenrir. He bowed his head. “Mauna na po kayong bumalik sa mansyon.” I felt his arms wrapped on my back encircled to the side of my waist. “Maglalakad po kami ng…asawa ko.” He almost gawked at his own saliva when he said those words. Tumango lang si Kuya Cardo saka sinara ulit ang bintana. The next thing, the SUV just reversed then left us. My eyes glued on the vehicle as it slowly became slower in the road. A loud hack disturbed my silence. His grasp was firmly tightened on the side of my waist, giving me an uneven sensation. “F-Fenrir -” “Your waist is too firm,” he chuckled. My face went red as I tried to go far from him, but his reflexes were impetuous to grab my waist. “Not bad for a party animal like you.” “Fuck. You.” I uttered with full emphasis in every word, facing his gold plague mask. He coaxed his head on his side. My breath went hitched as his eyes darted on me. The coldness of the night is not enough to calm my system. “Is that the way of saying ‘thank you’?” I pressed my tongue inside of my cheek. “Thanks, Blitz,” I replied weakly. I was polite whenever they showed good gestures. Kahit rebelde, marunong pa rin akong rumespeto sa deserved na tao. “Respect begets respect.” Paano ko bang igagalang ang isang ‘to? Alam ko na may malalim siyang dahilan para iligtas ako. Isang malalim na pagtikhim ang aking narinig. “Roxie.” Napatingin ako sa kanya. “Bakit, Fenrir? May problema ba?” “Can I…” Tinaasan ko siya ng kilay. “Can I hold your hand?” Bumuga ako ng hangin saka natawa. “Seryoso ka? Bakit?” Umiwas siya ng tingin. “You might…escape from me again.” Napailing na lang ako habang nilahad ko ang kaliwang kamay sa espasyo naming dalawa. “Hawak na.” Hindi pa rin siya sumunod. “Lintik!” Hinablot ko ang kamay niyang nakabuka saka pinagsalikop ko pa. A strange sensation flowed like a jolt. Was his right hand calloused? But how come his palm is huge yet extremely soft to touch? “Your hand is small,” he muttered. Huminto ako sa paglalakad saka sinubukang kumawala pero hinigpitan niya ang pagkahawak sa ‘kin. “Let me –” “Sorry, Roxie.” His thumb glided to the side of my hand. “This is mine.” Pakshet na lalaking ‘to. May gusto na ba siya sa ‘kin? Nang narating namin ang slope ay umupo ito saka nilagay ang dalawang kamay sa likuran. “A-Ano ‘to?” pailang na tanong ko. Lumingon siya sa likuran saka sinabi, “Hop to my back.” Lahat ng dugo ko sa katawan ay nagsiakyatan sa mukha ko. “A-Ano ako, bata?” singhap ko. Inalis niya ang tingin sa ‘kin saka yumuko dahil pinahiya ko siya. Kaming dalawa lang naman dito. Kahit na may liwanag sa lamppost na nadadaanan namin, nagmistula itong limelight sa aming dalawa. “I-I’ve heard you wanted a piggy back so…” Lalo pa itong yumuko. Ngumiwi ako sa narinig. “H-Hindi na. Hindi ako bata para – what the heck!” His perfume exploded into my nostrils. As well his warm torso that made my system haywired. His clothes were neatly ironed but with a faint smell of a familiar…beef noodles. Noodles lang ang kinakain niya sa loob ng ilang buwan!?!? He carried me as if I was her bride. Technically, his wife. “Did you lose weight?” he broke our silence with his question. I scoffed, “How’s noodles diet, Blitz?” asked sarcastically. His gaze went to the downhill road. My hands gripped on his shirt - almost falling in every heavy step. “FENRIR, MAHUHULOG AKO!” I shrieked, burying my face in his shirt. He tucked his arms on my body. An electric shock squirmed me more as his touch was hot like an iron rod. “Why don’t you wrap your arms to…” He coaxed his head, gave me an access to his neck. Gradually, my body stopped from jerking. I had no choice. “Fine…” I raised both arms encircling his neck. His veins were protruding as if he got tensed with me. “...walang sisihan, Blitz…” I muttered. I felt his muscles tensed. I wrapped him tightly until my lips barely touched the side of his neck. “Cute…” He uttered a small gasp. I parted my lips until I sucked it gently. I even glided my tongue - it didn’t taste salty. Instead, tasteless with a strange taste from the shower gel he used. “Hmmmm…” I pucked my lips. “...lasang shower gel.” “S-Shut up…” He averted my gaze. I felt that he was all red behind that mask. “Let’s go,” he uttered with a stuttered voice. Hindi niya inalintana kahit pataas na ang dinadaanan namin. Hindi ko na alam kung ano ang timbang ko. Alam ko, my muscles were firm yet soft. Medyo litaw na rin ang ribs sa balat ko but I didn’t care. Masasarap nga mga pagkain na pine-prepare ng mga helpers nito, pero may kaakibat na lungkot akong nararamdaman. But I was quite happy that he went out of his shell to save me. I guess… I have to get used to this bare minimum treatment. “We’re here,” he whispered to my ear. Dahan-dahan niya kong binaba. Sa pagpasok ko ng gate, isang gwapong lalaki ang lumabas. Mestizo. Gulo ang buhok. May mga pulang marka pa sa gilid ng leeg at sa bandang dibdib mula sa v-neck collared shirt na suot. My body went into chaos. Tangis ng ngipin at litaw ang ugat sa magkabilang braso dahil matindi ang pagkakuyom. In a split second, Fenrir went to the ground. The side of his plague mask got some crack that exuded grievance. “How. Dare. You.” Fenrir scowled in a slow manner of speech.“I’ll take you in.”Lumunok ako na parang may bikig sa aking lalamunan.Was he serious?My eyebrows furrowed as I noticed he didn’t move a bit. His blank face stared at me. “Uhhh…” pailang kong sabi. I wagged my arms. “Earth to Mr. Fenrir Jensens.”Ang mukha niya ay parang binuhusan ng malamig na tubig. Ginaya din ang itsura ko na salubong din ang kilay. “Hindi ka na gumalaw diyan,” reklamo ko na pilit ginagalaw ang braso ko. Lumingon ako sa banda ng lamp mula sa bedside table. “K-Kung ayaw mo ng ilaw, pwede mong patayin ‘to.” I formed my lips like I was kissing someone. “M-Mukhang ayaw mo ng ilaw…”Lumuwag ang pagkahawak niya sa pulso ko saka biglang nagdilim ang paligid.“That’s better,” ani ko. Deep inside – I was shaking.Takot ako sa madilim na bagay. Contrast him. Ngayon, alam niyo na ang sagot sa tanong ni Tito Boy na lights on or lights off.Naramdaman ko ulit ang paghigpit sa aking pulso, ngunit napalitan ito ng banayad na haplos sa aking pisngi.I moaned when I felt a thin
TRIGGER WARNING : Read at your own risk.Asul ang langit. Ang ulap ay maputi na parang cotton candy.Bagay ito sa kulay green na damo sa tapat ng isang puting mansyon. May puting malaking umbrella na nakatusok sa lupa. Sa ilalim ay may kulay pink at blue na sapin - may characters ng Little Twin Stars na paulit-ulit sa print. Isang batang babae na suot ang isang pink na dress ang nakaupo sa ilalim. Masaya ito sa dalawang puting rabbits na nakaupo sa lap. May dalawang ribbon na kulay pink na nakatali, tila komportable sa kada haplos sa malambot nitong balahibo. The clouds covered the sun – just like the umbrella she was staying underneath. A grassy footsteps broke her focus as she looked from her right. A slender, waist-haired female approached the cute kid. She just wore a white shirt with a print of Little Twin Stars and pink shorts that complement her frail look. She looked frail as her skin was like the snow. Her eyes were half lidded - looked sleepy, but became expressive wh
“Odin.”Niluhod ni Fenrir ang kanang tuhod habang tinatayo ang kaliwang binti. Nagbitak ang gilid ng maskara niya kaya bumungad sa ‘kin ang namumula niyang pisngi na may kasamang sugat na nagdudugo.I glanced at Odin. His teeth gnarled with anger. Bakas din ang pamumula ng kaliwang kamao na may galos ang knuckles sa pagkasusuntok sa kapatid.Nagpahatak ako nang hinablot ni Odin ang aking kaliwang braso saka nilagay ako sa likuran niya. Dumilim din ang paningin nang napansin niya ang pamumula sa bandang pulso.“Tangina!” Tumakbo si Odin papalapit kay Fenrir na katatayo lang. All his punches were flying in the air.“How dare you too! You hurt Rox, huh!” he scowled as he threw punches to his brother.Mabilis ilagan ni Fenrir lahat ng ‘yun. As if, basang-basa niya ang kilos ng kapatid. He swiftly moved his body in grace - parang nagsasayaw. “Are you barking at the wrong tree, my little brother?” tanong ni Fenrir nang yumuko ito mula sa jab ni Odin.Albeit a known womanizer and a fuckbo
Fenrir had a soft spot. Hindi ko inaasahan na ililigtas niya ko mula sa mga goons na nangharang sa ‘kin ilang metro sa mansyon. Kinatok niya ang bintana ng driver’s seat. Sa pagbaba ng bintana ay bumungad sa ‘kin ang isang matandang lalaki: puti ang napapanot na buhok at lukot na ang itsura. “Sir Fenrir,” sa matanda nitong boses.“Kuya Cardo, pasensya na,” ani Fenrir. He bowed his head. “Mauna na po kayong bumalik sa mansyon.” I felt his arms wrapped on my back encircled to the side of my waist. “Maglalakad po kami ng…asawa ko.” He almost gawked at his own saliva when he said those words. Tumango lang si Kuya Cardo saka sinara ulit ang bintana. The next thing, the SUV just reversed then left us. My eyes glued on the vehicle as it slowly became slower in the road. A loud hack disturbed my silence. His grasp was firmly tightened on the side of my waist, giving me an uneven sensation. “F-Fenrir -”“Your waist is too firm,” he chuckled. My face went red as I tried to go far from him,
I gave it a kick. The door was rusty enough to open. I even bit my lip when I heard it crash on the grassy land. Lumunon ako nang matindi. Masyadong mataas ngunit agad napawi ‘yun nang may nakita akong ladder. Dahil kamag-anak ko si Spider-man, agad kong nakatalon kahit hanggang 2nd floor ang dulo nito. Mabilis kong tinakbo ang madamong paligid. Wala man lang guards na nakabantay sa lugar, kahit nakadungaw sa main veranda na nasa harapan ng mansyon. Were they very trustworthy? I’m thinking na sinadya ito para sa kalokohan ni Odin. Wala silang kaalam-alam na ang bagong miyembro ng pamilyang Jensens ay tumatakbo papalabas ng mansyon. “Miss Geraldine, anong ginagawa niyo po sa bakod?” tanong ng isang security guard na may name plate na Vergara. Tumatakbo ito papalapit sa ‘kin.Napa-shh ako sa guard na medyo may kantandaan na. Base sa itsura niya, matagal na siyang naninilbihan dito. “Ma’am, m-matatanggal po ako sa trabaho kapag umalis kayo -”“ - mababaliw naman ako kung mananatil
“We’re here,” malamig niyang wika habang binababa ako paharap sa loob ng bahay niya. Minimalist ang itsura ng kwarto… o sabihin nating bahay sa loob mismo ng bahay. Kasing lawak ng hallway na almost 1 hectare ang lawak. May sofa set na modern na kulay itim at center table na walang nakapatong na kung ano. Halos pwede ka ng manalamin. Nilibot ko ang aking mata sa kabuuan nito. May kusina at ref, may cupboards na puno ng grocery items at may tatlong kwarto din at isang malaking bath area. Lumingon ako sa likuran nang narinig ko siyang tumikhim. Nagmistula siyang butler na kasunod kong naglalakad habang iniikot ang mini bahay na ito. Mini nga ba? “How’s my house?” tanong niya na nakataas pa ang ulo. Proud na proud. Luminga-linga ako para sa final look. “Sakto lang…” Naningkit ang kanyang mata. “...I mean, kwarto mo ‘to pero inistilo mo na parang bahay.”Tumiim ang kanyang labi habang humahakbang papalapit sa ‘kin. Ang mga mata nito’y nagdilim kasabay ng kanyang muscles sa braso na
The wedding was set a few days after we talked. I wonder how they pull strings to make it happen ASAP. It shouted power and connections. Hindi maipinta ang aking mukha habang nilalagyan ng make-up ang aking mukha. These should be therapeutic - gives confidence and heightened self-esteem, however this would give me a death sentence that I would suffer forever.Sa lahat ng kinakasal ay ako lang ang may busangot na itsura. Sa kabila ng ngiti ng nina mommy at daddy, gayundin sina tito Loki at Tita Sigyd, hindi ko magawang ngumiti. Nilibot ko pa ang aking mata pero wala ang aking best friend - sinabi niya sa ‘kin na gagawa siya ng paraan ngunit mukhang umasa na ko sa wala. Sa bawat hakbang, kaba ang aking nararamdaman. Haharap ako sa altar sa isang lalaki na hindi ko nakilala…Saka isa pa, bakit pamilya ko at pamilya ni Fenrir ang nandito? A familiar figure appeared on the altar. His animosity of the people around us was very evident. He wore a full black mask that eluded secrecy. Espec
It was a death sentence. Indeed.Who would’ve thought that I would get married to a stranger? Okay sa ‘kin na makipaglandian sa hindi ko kilala pero para isalang sa kasal ay ibang usapan na ‘yun. Tinulak ako ng isa sa mga bodyguards ni Daddy papunta sa sofa naming kulay gray. Narating namin ang mansyon na sobrang magarbo ngunit hindi ito naging tahanan para sa ‘kin.Sumalubong sa ‘kin ang isang babaeng naka-cap pa ang buhok. Suot ang face mask sa mukha pero kita ang kulubot sa galit dahil sa ‘kin at sa nangyari sa ate ko.“Saan mo siya nakita, Gerald?” tanong nito habang matiim na nakatingin sa ‘kin. Nakapamewang pa habang nakasuot ng pink na bathrobe.“Sa bar, Rosanna.” Sinapo ang kanyang noo. “Naglalasing na naman ang anak mo. Nakikipaglandian!” galit na sumbong ni Daddy. Full of disappointment. I was always their disappointment. Katunayan, ang ate Gem ko ang ideal na anak sa kanila. She always outshines me as if she was the most beautiful, fragile and smart.“Wala ka na bang pagb
GERALDINE“Drinking again, Roxie?” the cute bartender asked monotonously; placed a bottle of Smirnoff vodka on my side. I gave a loud scoff when he squinted his eyes on me. Feeling gwapo. May itsura naman talaga: Chinese-descent eyes, matangos na ilong at manipis na labi. Mukhang mayaman pero mahirap talaga.“Hindi ba nag-aalala ang parents mo. It’s your birthday yet you’re here,” he asked. Sounded concern. I grabbed the bottle of Smirnoff. Gulping until the middle. “Ano ako, elementary?” I spat. “Need pa ba ng PG? Gusto ko ng SPG!” I raised my middle finger as I stormed out of his station, without waiting for any reply. Pumunta ako sa dance floor at nagsasayaw nang wala akong pakialam sa mundo. This was my go-to place. I went there if I was happy, sad or even for nothing. Gusto ko lang magsaya. Ngunit may bagay na gusto kong makalimutan. “Woo! YOLO!” I shouted at the top of my lungs. I was a social butterfly. In a few seconds, some guys introduced themselves, trying to get my at