KATHERINE
Inaasar ako ni Nica. Tuwang-tuwa talaga siya sa akin. Hinayaan ko na lang siya. Pero makulit talaga ang batang ito. Ayaw niya akong tantanan.
“Ma’am, bakit po hindi ka na nagboyfriend?” tanong niya sa akin.
“Naku, matanda na ako para sa bagay na ‘yan. Saka walang magkakagusto sa akin. Ayaw ko rin dahil nakakahiya ang past ko.” sagot ko sa kanya.
“Bata pa naman po kayo. Hindi pa naman po huli ang lahat para sa inyo. Malay niyo po may darating na tao na magmamahal sa ‘yo,” sabi niya sa akin.
“Walang magmamahal sa isang katulad ko.”
“Lahat naman po ay may kanya-kanyang kwento. Hindi lang naman po ikaw ang may dark past. Alam niyo po kahit gaano pa po kadilim ang nakaraan mo ay naniniwala po ako na may darating na tao. Ang tao na may dalang ilaw ang ilaw na magbibigay ng liwanag sa buhay mo. Kaya po sana, ‘wag niyo pong isara ang pintuan niyo sa pag-ibig. Kasi lahat po tayo ay deserve na mahalin at magmahal,” sabi niya sa akin kaya napaluha ako.
“Siguro nga, Nica. Pero wala pa naman ngayon. Wala rin naman sa isip ko, kung sakali man na may dumating ay susubukan kong pagbuksan,” sabi ko sa kanya.
“Lahat naman po may kakayahan na magbago. Anuman po ang nangyari sa inyo ay alam ko po na naging lesson na po ‘yun sa inyo.” sabi niya sa akin kaya napangiti na lang ako.
Kumain na lang kaming dalawa. After ay ginawa namin ang trabaho namin. Masaya dito sa garden. Hindi naman mabigat ang trabaho.
Mas marami pa nga ang pahinga namin kaysa sa oras ng trabaho. Tulad na lang ngayon. Ang bilis ng oras. Hindi ko man lang na malayan na hapon na pala. Nagpaalam na rin sa akin ni Nica na uuwi na siya.
Sabay kaming umalis na dalawa. Pupunta rin kasi ako sa palengke para mamalengke dahil wala ng stocks sa ref ko. Kailangan ko na rin bumili ng mga prutas at gulay.
Healthy living ako kaya naman. Pinupush ko para hindi ako magmukhang matanda. Halos lahat ng tindera dito sa palengke ay kilala ako. Alam kasi nila na dati akong asawa ni gov.
Noong una ay natatakot ako. Natatakot akong lumabas dahil ayaw kong marinig ang mga bulungan. Ayaw ko na husgahan nila ako. Pero hindi naman pala ganun kasama ang mundo. Dahil ako lang naman pala ang nag-iisip ng ganoong bagay.
Napatunayan ko na mali ako. Na ang mga tao pala ay nabubuhay para maka-survive. Ibang-iba sa buhay na nakalakihan ko. Mas masaya pala kapag simpleng buhay lang. Mas nakikita pala ang kagandahan ng mundo kapag sa ganito.
“Ganda, fresh ang mga gulay ngayon. Kararating lang ng mga ito,” nakangiti na sabi sa akin ng palagi kong binibilhan.
“Sige po, tulad pa rin po ng dati. Babalikan ko na lang po,” nakangiti na sabi ko sa kanya.
“Sige, ganda.” sagot niya sa akin kaya naglakad na ako papunta sa nagtitinda ng mga prutas.
Lahat sila ay mabait sa akin. Malayo pa lang ako ay nakangiti na agad sila sa akin. Natutuwa rin naman ako sa kanila. Minsan pa ay nahihiya ako dahil parang special pa turing nila sa akin. Para bang may special treatment pa sila kasi magaganda lagi ang binibigay nila sa akin.
After ko dito ay binalikan ko na ang mga binili ko kanina. Malapit ng gumabi kaya kailangan ko ng magluto. Tulad ng laging nangyayari ay ako lang mag-isa ang nandito. Kaya naman kaunti lang ang kakainin ko. Nagluto lang ako ng steak. Hindi naman ako laging kumakain nito. Minsan lang, tulad ngayon.
Marunong na akong magtipid at magtabi ng pera dahil wala naman akong aasahan. Gusto kong magbigay ng pera kay Reighn pero lagi naman tinatanggihan ni Adam dahil kaya naman daw niya. Kahit pa nahihiya ako ay hinaaan ko na lang.
Mas gusto ko talaga dito lagi sa garden ko. Umaga, tanghali o gabi man ay mas gusto ko na dito kumain. Mas magaan kasi ang pakiramdam ko kapag nandito ako. Wala sa sarili na nakatingin ako sa mga halaman ko.
“Hindi na siguro nalanta ang mga halaman,” wala sa sarili na bulalas ko.
Naalala ko lang kasi ang masungit na customer ko. Hanggang ngayon ay nagtataka talaga ako kung paano nalanta ang mga ‘yon. Siya lang talaga ang bukod tangi sa lahat. Sa kanya lang nalanta ang mga halaman ko. Gwapo sana pero masungit naman.
“Hindi siya gwapo,” saway ko sa sarili ko dahil pinupuri ko na naman siya.
Wala naman akong interes sa lalaking ‘yon. Kung magmamahal man ako ulit ay gusto ko na sigurado ako. Normal lang naman na purihin ko siya lalo na may itsura naman talaga siya. Sana talaga ay hindi na siya bumalik pa dito. Wala na akong mai-offer na halaman kapag bumalik pa siya.
Tapos na akong kumain kaya tumayo na ako para magligpit ng mesa ko. Pero ng lumingon ako ay nagulat ako. Nakatayo siya sa harap ko. Ilang beses pa akong kumurap para i-confirm dahil baka namamalikmata lang ako.
“Why are you here?” tanong ko sa kanya.
“Bibili ako ng halaman,” sagot niya sa akin.
“Pero close na kami, gabi na.” sabi ko sa kanya.
“So, babalik pa ako bukas?” masungit na tanong niya sa akin.
“Nalanta na naman ba ang halaman na binili mo?” tanong ko sa kanya.
“Hindi, nagpapabili ang ate ko.” sagot niya sa akin.
“Ganun ba, wait lang. Ililigpit ko lag ito, babalik agad ako. Umupo ka muna dito,” paalam ko sa kanya.
Wala naman akong narinig na sagot mula sa kanya. Bumalik ako at nilinis ko ang mesa. Naiilang ako sa kanya dahil ramdam ko na nakatingin siya sa akin. Kaya mas binilisan ko na lang ang kilos ko. Ayaw ko rin naman na mainip siya lalo na ang suplado niya.
“Anong halaman ang gusto mo?” tanong ko sa kanya.
“Yung maganda, ‘yung kasing ganda mo.” sagot niya sa akin na ikinagulat ko.
“Po?” wala sa sarili na tanong ko sa kanya pero bigla na lang kumunot ang noo niya.
“Kahit ano, hindi naman maarte ang ate ko. Kung gusto mo ay lahat na,” sagot niya sa akin.
“Naku, ‘wag niyo naman pong ubusin. Wala ng matitira sa mga halaman ko.” naiilang na sabi ko sa kanya dahil nakatingin lang siya sa akin.
“Alin ba ang maganda? Alin ba ang magugustuhan ng ate ko?”
“Ano po ba ang gusto mo, Sir? Ikaw na lang po ang pumi–”
“Ikaw, ikaw na lang. Wala naman akong alam d’yan eh.” sagot niya sa akin na nagbigay ng kakaibang kaba sa puso ko.
Feeling ko ang bilis ng t*bok ng puso ko. Tapos nakatingin pa siya sa akin na hindi man lang kumukurap. Hanggang sa pareho kaming nagulat sa sunod na nangyari.
