C4

KATHERINE

“Ano po ba ang gusto mo, Sir? Ikaw na lang po ang pumi–”

“Ikaw, ikaw na lang. Wala naman akong alam d’yan eh.” sagot niya sa akin na nagbigay ng kakaibang kaba sa puso ko.

Feeling ko ang bilis ng t*bok ng puso ko. Tapos nakatingin pa siya sa akin na hindi man lang kumukurap. Hanggang sa pareho kaming nagulat sa sunod na nangyari.

Bigla na lang bumuhos ang ulan kaya naman tumakbo kaming dalawa papasok sa loob ng bahay ko. 

“Okay ka lang ba?” tanong ko sa kanya.

“Mukha ba akong okay?” tanong niya sa akin habang hinuhubad ang coat niya.

Masungit talaga ang lalaking ito. 

“Kukuha lang ako ng towel,” sabi ko na lang sa kanya at pumasok ako sa loob ng silid ko. 

Nabasa rin ang damit ko kaya naman balak ko na munang maligo. Pero naisip ko naman siya kaya lumabas na lang ako para ibigay sa kanya ang towel. Dahil kung maliligo ako ay matatagalan pa ako bago matapos. 

“Towel,” sabi ko sa kanya at inabot ko ito. Kinuha naman niya ito.

Tumalikod na ako pero bigla naman siyang nagsalita.

“Puwede ba akong makiligo dito?” tanong niya sa akin.

“What?” tanong ko sa kanya dahil hindi ko inaasahan na itatanong niya ito sa akin.

“Maliligo sana ako. Baka kasi magkasakit ako lalo na nabasa ang ulo ko,” sagot niya sa akin.

“Wala akong damit na puwedeng ipahiram sa ‘yo,” sabi ko sa kanya.

“May bathrobe ka naman siguro–”

“Meron pero hindi yata kakasaya sa ‘yo. Lalo na ang tangkad mo,” sagot ko sa kanya.

“Wait, titingnan ko sa kotse ko baka may damit pa ako doon,” sabi niya sa akin at lumabas na siya na wala man lang payon. 

Mabilis naman akong kumuha ng payong at sumunod ako sa kanya. Paano naman siya babalik dito? Kung may damit nga siya ay baka mabasa lang ulit sa ulan. Kahit pa matangkad siya ay itinaas ko ang payong na hawak ko. May nahanap nga siya na damit kaya naman bumalik na kami sa loob ng bahay ko.

Malakas pa rin kasi talaga ang ulan. At kung aalis naman siya na basa ay baka magkasakit siya. Hindi naman ako natatakot sa kanya. Mukha lang naman siyang masungit pero alam ko na hindi naman siya masamang tao.

“Maligo ka na, pasensya ka na pambabae lang ang mga gamit na mayroon ako sa banyo,” sabi ko sa kanya.

“It’s fine,” sagot niya sa akin at pumasok na siya sa loob.

Ako naman itong naiwan dito sa labas at naghihintay sa kanya na lumabas sa banyo. Nilalamig na nga ako dahil medyo matagal siya. Ang tagal naman pala niya maligo. Isa lang kasi ang banyo dito dahil mag-isa lang rin naman ako dito sa bahay.

Ilang sandali pa ay lumabas na siya. Ako naman itong umiwas agad ng tingin sa kanya dahil hindi pala siya nagbihis sa loob. Nakapulupot lang sa baywang niya ang towel. Ang ganda pa naman ng katawan niya. Dahil nga sa ayaw kong makita ang katawan niya ay mabilis akong pumasok sa loob ng banyo.

Kaagad akong naligo. Kung noonay matagal akong maligo ay ngayon naman ay mabilis lang dahil na rin sa malamig ang tubig. Maulan pa rin at wala yata itong balak na tumigil. Mabuti na lang at may bathrobe dito kaya ito ang ginamit ko. Paglabas ko sa banyo ay nakabihis na rin siya at nakaupo na sa may sofa ko.

Pumasok na ako sa room ko para magbihis ng damit ko na pantulog. Pinatuyo ko na rin ang buhok ko. Ayaw ko man lumabas ay wala akong choice dahil ayaw ko naman siyang pabayaan doon sa labas.

Paglabas ko ay kung ano ang posisyon niya pagpasok ay ganun pa rin ngayon na nakalabas na ako. 

“Gusto mo ba ng coffee? Kumain ka na ba?” tanong ko sa kanya.

“Beer?” sagot niya sa akin.

“Sorry, walang beer. Wine lang ang meron ako,” sagot ko sa kanya.

“Puwede na ‘yan,” sagot niya sa akin.

“Okay,” sabi ko at tumalikod na ako para kunin ang wine sa loob.

Naglabas rin ako ng dalawang wine glass dahil hindi naman puwede na siya lang ang iinom. Titikim lang ako ng kahit na kaunti. Paglabas ko ay binigyan ko agad siya ng wine glass at hinayaan ko na lang siya na siya ang magbukas ng wine.

Kumuha ako ng vegetable chips sa may kabinet ko. 

“Hindi ka ba natatakot na ako lang ang kasama mo dito?” tanong niya sa akin.

“Hindi naman,” sagot ko sa kanya.

“Bakit?”

“Hindi ka naman mukhang masamang tao,” sagot ko sa kanya.

“Really?”

“Oo, mukha kang masungit at strict pero hindi ka naman mukhang masama. At isa pa matanda na ako para may gawin kang masama sa akin–”

“Hindi ka naman mukhang matanda,” sabi niya sa akin.

“Talaga?” tanong ko sa kanya.

“Mukha ka namang bata,” sagot niya sa akin.

“Ikaw lang ang nagsabi niyan,” sabi ko sa kanya.

“40’s na ako,” sabi ko sa kanya dahil matanda na talaga ako.

“Talaga, matanda ka na pala.” sabi niya sa akin.

“Sabi ko naman sa ‘yo, matanda na ako. Ex-husband ko si gov at may anak kami, si Reighn. Malapit na siyang mag-18,” sagot ko sa kanya.

“Malaki na pala ang anak mo,” sabi niya sa akin.

“Oo, dalaga na at nasa US siya ngayon. Doon siya nag-aaral. Ako naman ay nandito kasama ang mga halaman at bulaklak ko,” nakangiti na sabi ko sa kanya.

Ngayon lang ako nagkaroon ng kausap at okay rin naman pala. 

“Wala ka na bang balak na mag-asawa ulit?” tanong niya sa akin kaya naman tumawa ako. Natutuwa kasi ako sa kanya. Sa lahat kasi ng puwede niyang itanong ay tungkol pa talaga sa bagay na ito.

“Naku, matanda na ako para mag-asawa. Wala rin namang magkakagusto sa akin. Lalo na hindi  maganda ang naging past ko. Ayaw ko na rin dahil magiging kahihiyan lang ako sa magiging karelasyon ko. Kuntento na ako sa ganitong buhay ko, masaya naman ak–”

“Masaya ka nga ba?” tanong niya sa akin.

“Oo, wala naman akong ibang choice kundi ang maging masaya. Kasi alam mo, gusto ko rin maging masaya. Hindi ko kasi alam kung hanggang kailan ba ako mabubuhay sa mundong ito. Gusto kong itama ang lahat ng maling ginawa ko sa nakaraan. Kaya ikaw, kapag may mahal ka ay pahalagahan mo. Para hindi ka mabuhay na may pagsisisi ka,” sabi ko sa kanya.

Tatlong tagay pa lang naman ako pero bakit parang lasing na ako.

“Bakit, gusto mo pa bang balikan ang ex mo?” tanong niya sa akin na para bang naiinis siya eh nagtatanong lang naman siya sa akin.

“Yung totoong sagot ba? Oo, gusto ko, pero kahit pa gusto ko ay alam ko na masaya na siya sa buhay niya at masaya rin ako dahil tamang babae na ang mapili niya,” sagot ko sa kanya.

“Aalis na ako,” bigla niyang sabi at tumayo na siya.

“Uuwi ka na? Malakas pa ang ulan sa labas,” sabi ko sa kanya sabay hawak sa kamay niya para pigilan siya.

“Puwede ka naman matulog dito sa bahay ko kung gusto mo. Pero dito lang sa sofa ko,” sabi ko sa kanya.

“Hindi na, uuwi na lang ako.” sabi niya at bigla na lang siyang tumakbo palabas sa bahay ko. 

Kakaligo pa lang niya ay muli na naman siyang naligo sa ulan.

Bahala nga siya, ako na nga itong nagmamalasakit ay maarte pa siya. Sana talaga ay hindi na siya bumalik dito. Hindi na ako natutuwa sa pagmumukha niya at mas hindi ako natutuwa na lagi na lang nalalanta ang mga halaman kapag siya ang bumibili.