“ไหว?”
“ค่ะ…ได้ไหม”
“ฮึ ๆๆ ถ้าคลอดแล้วอย่าถามแบบนี้ไม่งั้นจูนโดนพี่เอาจนช็อคตายคาเตียงแน่”
“อื้อ~” แค่พูดจบพี่ซันก็พลิกตัวมาคร่อมฉันอีกรอบ แล้วก็เริ่มจูบซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าไล่ลงไปหาซอกคอ
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~
เขากำลังดูดคอฉันจนเกิดเสียงแต่ไม่ได้นะพรุ่งนี้ฉันมีถ่ายบิกินี่แบรนด์ของตัวเอง พอดีชุดมันเพิ่งเสร็จและฉันก็ตั้งใจถ่ายสต็อกไว้เยอะ ๆ ก่อนที่ท้องจะโต ถ้าร่างกายเป็นรอยก็จบเห่น่ะสิ
“พี่ซัน~ อย่าทำรอย อื้อ~” ทั้งห้ามทั้งเสียวจนไม่รู้จะทำอะไรก่อนดีระหว่างดึงเขาเข้ามาใกล้กับดันเขาให้ออกห่าง
“ทำไมครับ” พี่ซันเงยหน้าขึ้นมาถามแต่สะโพกกำลังเริ่มหมุนควงช้า ๆ
“จูนต้อง อ๊ะ! ถ่ายแบบเสื้อผ้าของจูน” ฉันพยายามอธิบายให้เขาฟัง ซึ่งแน่นอนเรื่องนี้พี่ซันไม่รู้หรอกปกติฉันไม่ได้ให้เขามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวนี่คะให้แค่ดูแลการกินอยู่กับบำรุงลูกก็เท่านั้น
“ไอ้ชุดบิกินี่ที่จูนทำน่ะเหรอ?”
“หือ? รู้เหรอคะ” อยู่ดี ๆ พี่เขาก็ทำหน้าอารมณ์เสียใส่
“รู้ แอบรู้มาว่าจูนทำแบรนด์ชุดว่ายน้ำ แต่ไม่คิดว่าจะกล้าไปถ่ายแบบเองขนาดนี้”
“ก็จูนสวย” ขนาดอยู่ในอารมณ์พิศวาสฉันยังมีเวลามาชมตัวเองเลยเนอะ ฮ่า ๆๆ
“ฮึ! สวยแล้วต้องถ่ายบิกินี่อว
