เมื่อไหร่? เมื่อไหร่คนที่ฉันรอจะมาสักที
อยากจะเจอหน้าแทบแย่อยู่แล้ว นั่งรอมาเกือบสี่สิบห้านาทีจนก้นแทบจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว
แอด~
มาสักที!
“สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยทักทายคนที่เปิดประตูเข้ามาใหม่ ทำให้คน ๆ นั้นชะงักเท้าแล้วหันมามองฉันช้า ๆ
“...จูน”
“ค่ะจูนเอง เหนื่อยไหมคะที่รักประชุมตั้งนาน” ฉันยิ้มทักทายพี่สุดหล่อที่พ่วงตำแหน่งคุณพ่อและสามีเอาไว้ แต่เขาไม่ตอบเพราะเขาพุ่งเข้ามากอดฉันจนแน่น
“คิดถึงแม่หมูของพี่ที่สุดเลย” เขากอดแน่นมากจริง ๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดแน่นจนฉันแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
“จูนก็คิดถึงพี่ซันค่ะ”
“มาได้ยังไงครับ นั่งแท็กซี่มาเหรอ”
“ค่ะ อยากมาเซอร์ไพรส์พี่ซัน” ฉันตอบเสร็จพี่ซันก็คลายกอดแล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาดุ
“คราวหลังห้ามนั่งแท็กซี่ อยากไปที่ไหนบอกพี่เดี๋ยวพี่พาไป ถ้าพี่ไม่ว่างพี่ก็สั่งคนของพี่ไปรับได้เข้าใจไหมครับ” พี่ซันทำเสียงดุได้กร้าวใจน้องจูนมากค่ะ ชอบจังเลยเวลาที่มีสามีสุดหล่อมาคอยดุเราเพราะเป็นห่วงแบบนี้
“ก็จูนอยากจะมาเซอร์ไพรส์นี่คะ คุณพ่อไม่ดุน้าคุณแม่ไม่นั่งแล้วค่ะสัญญา”
“เฮ้อ! แค่ทำหน้าอ้อนพี่ก็ดุต่อไม่ได้แล้วครับ หิวรึยังไปกินข้าวเที่ยงเลยไหม”
“ยังค่ะให้พี่ซันพักก
