Home / วัยรุ่น / Theory ล้อมรัก ละลายใจ / C H A P T E R 3 เขาจีบแกเหรอ ?

Share

C H A P T E R 3 เขาจีบแกเหรอ ?

last update Last Updated: 2025-04-18 18:09:58

เอี๊ยด!

พรึ่บ

แควก...

เฮ้ย!

ฉันร้องอุทานด้วยความตกใจพร้อมกับรีบก้มหน้าลงมองกระโปรงนักศึกษาของตัวเองหลังก้าวเท้าลงมายืนหน้าแห้งบนทางเท้าตรงบริเวณป้ายรถประจำทางฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยเป็นที่เรียบร้อย พลางยกมือตบหน้าผากเสียงดังแป๊ะเมื่อเห็นชิ้นงานที่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นเต็มสายตา

ทั้งที่ระวังแล้ว

แต่ก็...

พลาด!

ฉันเบะปากมองแนวตะเข็บด้านข้างที่ผ่า มันขาดยาวขึ้นมา จนเห็นขากางเกงซับในตัวสั้น ก็คือถ้าไม่มีซับพอร์ตไว้ก็โป๊ ใส่ชุดนิสิตจนก้าวเข้าสู่ปีที่สามไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ดีที่เผื่อเวลา ทุกครั้ง ถ้ามาแบบฉิวเฉียดใกล้เวลาเรียนไม่อยากจะคิดว่าจะยุ่งยากมากแค่ไหน

นี่ก็กำลังคิดอยู่ว่าจะเดินตรง มุ่งไปยังโซนร้านขายเสื้อผ้านักศึกษาที่อยู่ห่างจากหน้ามอไปค่อนข้างไกลด้วยการเอากระเป๋า ปิดไปดีไหม หรือจะวานให้เพื่อนคนใดคนหนึ่งช่วยเหลือดี ไปเองก็คิดว่าน่าจะใช้เวลานาน และทุลักทุเลพอสมควร เพราะต้องคอยระวัง กลัวว่ามันจะแหวกไปถึงไหนต่อไหนให้คนมองไม่ดีอีก มีกางเกงซับในช่วยป้องกันโป๊อีกชั้นก็ใช่ว่าจะห้ามสายตาใครต่อใครได้ เอาเป็นว่าขอพึ่งเพื่อนละกัน

ตัดสินใจได้แล้วฉันก็เดินหนีบขามาทรุดตัวลงนั่งตรงป้ายรถเมล์ที่ไม่พลุกพล่านเอาเสียเลย เพราะตรงจุดนี้ส่วนใหญ่ลงรถแล้วก็จะข้ามสะพานลอยไปฝั่งมอ ไม่ก็แวะร้านข้าว ร้านกาแฟ คนยืนรอรถเพื่อไปที่อื่น ณ ตอนนี้มีแค่สามคน รวมฉันด้วยก็เป็นสี่ ฉันวางกระเป๋าสะพายที่วันนี้เลือกใช้ใบใหญ่บังตรงที่ขาดไว้ ก่อนจะค้นเอามือถือออกมาถ่ายกระโปรงแล้วส่งรูปเข้าไปในไลน์กลุ่ม

‘ยืนหนึ่งในสามคน’

ชื่อที่ฉันเป็นคนคิด

ยังไม่ทันได้พิมพ์ข้อความอะไรยัยแจนก็ส่งกลับมาเร็วทันใจ

Jan : เกิอะไรขึ้น ?

Prikhwan : ก้าวลงรถเมล์แล้วกระโปรงขาด 😥

Jan : @Prikhwan ตอนนี้อยู่ไหน ?

Prikhwan : ป้ายรถเมล์หน้ามอ รอแกสองคน 😔

Jan : อีกครึ่งชั่วโมงคงถึงแหละ แต่รถก็แอบติดอยู่

Jan : แกเข้าไปนั่งรอในคาเฟ่แถวนั้นก่อนไป ถึงแล้วว่ากัน

Prikhwan : อือออ

Jan : 😘😘

โชคดีที่หน้ามหาวิทยาลัยมีคาเฟ่ให้นักศึกษาอย่างพวกเราเลือกเข้าอุดหนุนอยู่หลายร้าน ซึ่งแต่ละร้านก็มีความคิ้วท์ ความสวยงาม มีจุดเด่น มีเอกลักษณ์ไว้ดูดเงินจากกระเป๋าลูกค้าแตกต่างกันออกไป และด้วยสถานการณ์เช่นนี้ทำให้ฉันไม่คิดที่จะเลือกเฟ้นสถานที่ หรือเน้นบรรยากาศอะไรมากมายนักหรอก นอกจากเลือกเอาร้าน ที่ใกล้ที่สุดเข้าว่า

แล้วฉันก็เดินมาถึงร้านที่เลือกในสิบก้าว ร้านนี้ฉัน ยัยแจน ยัยเบลแวะมาอุดหนุนค่อนข้างบ่อย เป็นคาเฟ่เล็ก ๆ สมกับชื่อร้าน ภายนอกไม่ค่อยดึงดูดสายตาลูกค้าเท่าไร แต่ถ้าได้เข้ามาแล้วจะได้รู้ว่าภายใต้ร้านแสนธรรมดามีของอร่อยซ่อนอยู่

“เดอะลิตเติ้ลคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ”

ฉันยิ้มให้พี่พนักงานที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี พลางกวาดสายตามองรอบร้าน มีลูกค้านั่งอยู่ในนี้ทั้งหมดสามคนรวมฉันด้วย เป็นผู้หญิงหมดเลยอีกเช่นกัน

“วันนี้รับเมนูอะไรดีคะ”

ฉันเลิกสนใจอย่างอื่นชั่วคราว หันมาตอบพนักงาน

“คาปูชิโนเย็นหวานน้อยเหมือนเดิมค่ะ”

หนึ่งในเมนูโปรดที่ฉันมักจะสั่งเป็นประจำเวลาเข้าร้านกาแฟ ขนมแนะนำวันนี้มีบราวนี่นูเทลล่า พี่พนักงานบอกว่าเจ้าของร้านทำมาขายแค่สามถาดเท่านั้น หมดแล้วคือหมดเลย ที่เห็นอยู่ในตู้กระจกตอนนี้เป็นถาดที่สองซึ่งใกล้จะหมดไปอีกถาดแล้ว ลองจิ้มชิมตาม คำคะยั้นคะยอดูแล้วถึงกับตาโต ร้องว๊าวออกมา คือช็อกโกแลตฉ่ำวาวซะใจสายเด็กอ้วนอย่างฉันมาก พลาดไปฉันคงเสียดายแย่ แล้วจะ รออะไรล่ะ

“เพิ่มบราวนี่ให้หนูหนึ่งชิ้นด้วยนะคะพี่”

“ของลูกค้ามีคาปูชิโน่เย็นกับบราวนี่นูเทลล่านะคะ”

ฉันพยักหน้าหงึกหงัก จ่ายเงินค่าเสียหายไปหนึ่งร้อยยี่สิบตรงหน้าเคาน์เตอร์เรียบร้อยถึงได้เดินมายังโต๊ะติดกำแพงสีขาวที่เล็งเอาไว้ตั้งแต่ที่ก้าวเท้าเข้ามาในร้าน และระหว่างรอเครื่องดื่มกับขนมที่สั่งไปมาเสิร์ฟฉันก็หยิบโทรศัพท์มากดเข้าโหมดกล้องหน้า ทำหน้าบูดเพื่อให้เข้ากับสถานการณ์ที่กำลังเจอ

เลือกรูปที่ถูกใจ แต่งสีนิดหน่อยก็เอาลงเฟซบุ๊กพร้อมแคปชั่น

‘ว่าด้วยเรื่องกระโปรงขาด’

จากนั้นจึงไลน์บอกแจนกับเบลว่าตอนนี้รออยู่ที่ไหน

แล้วไม่รู้ว่าฉันตาฝาดหรืออะไรยังไงนะ เงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอมือถือแล้วเห็นบุคคลหน้าคล้ายปืนยืนอยู่หน้าร้านที่ฉันกำลังนั่ง ประกอบกับทางเข้าร้านเป็นประตูกระจกซึ่งมันไม่ได้ใสแจ๋วไง การโฟกัสมันเลยไม่ชัดเจนถึงขนาดมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าสิ่งที่เห็นคือสิ่งนั้นจริง ๆ

และพอนึกถึงปืนขึ้นมาฉันก็คิดย้อนกลับไปยังเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหลังจากที่ฉันชิงวางสายแล้วส่งข้อความไปบอกเขาว่าง่วงนอนแล้ว เขาก็ไม่ได้โทรกลับมาหรือพิมพ์แชตมารบกวนอะไร อีกเลยนะ คือหายเงียบเข้ากลีบเมฆไปเลย ประหนึ่งว่าก่อนหน้านั้นเราสองคนไม่เคยคุยกัน

จนถึงตอนนี้ก็ยังเงียบสนิท

ไม่แชต

ไม่โทร

ไม่อะไรทั้งนั้น

“คิดจะหลบไปถึงเมื่อไร”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L คำว่าดีที่สุดของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน (2)

    “แฟนยัยพิมพ์เขาเป็นลูกชายเจ้าของร้านทอง ตามจีบยัยพิมพ์อยู่นานกว่าแม่ลูกสาวฉันจะยอมใจอ่อนตกลงปลงใจคบหาด้วย ไอ้ตอนเรียนมหา’ลัยน่ะไม่เคยมีแฟนอย่างใครเขาหรอก” ปากป้าณีพูดกับป้าหมอนคนที่แกกำลังเม้าท์ด้วย ทว่าปรายตามองมาทางฉันที่นั่งโต๊ะติดกัน ประโยคต้นพูดอวยลูกสาวตัวเอง ประโยคหลังนี่กระทบกระเทียบ นี่แหละนิสัยป้าฉัน ซึ่งก็คือลูกพี่ลูกน้องของพ่อตอนนี้ขั้นตอนการทำบุญเลี้ยงพระแล้วผ่านพ้นไปแล้ว ทีนี้ก็ถึงคราวรับประทานอาหารร่วมกัน ป้าณีแกสั่งโต๊ะจีนมาหกสิบโต๊ะ อันนี้ทราบจากแม่ พี่พิมพ์วันนี้แต่งตัวสวยจัดเต็ม ข้างกายมีแฟนหนุ่มซึ่งได้รับการชื่นชมจากป้าณีไม่ขาดตามติดไม่ห่าง“โชคดีของยัยพิมพ์มันแล้วณีเอ๊ย แต่จะว่าไปแล้วลูกหลานตระกูลเธอได้แฟนหน้าตาดีกันทั้งนั้น” ป้าหมอนเอ่ยขึ้นมา ไม่ต้องคอยเงี่ยหูฟังฉันก็ได้ยินแม้ว่าเสียงดนตรีในงานจะดัง “อย่างแฟนของยัยหนูพริกหวานนั่นก็ดูดีเชียว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฐานะทางบ้านคงไม่ธรรมดา ผิวพรรณงี้ผุดผ่อง หน้าหล่อยังกับพระเอกละครแน่ะ ได้ยินใครว่าขับรถราคาหลายล้านเลยนะ”“แฟนยัยพิมพ์ก็เปลี่ยนรถขับเป็นว่าเล่น เอาเถอะยังไงฉันขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นต่อแล้วกันนะหมอน”“ป้าณีแก

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L คำว่าดีที่สุดของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน

    “แฟนปืนสวยจัง”ลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้านประโยคแรกที่ได้ยินก็ทำฉันยิ้มกว้าง วางมือลงบนฝ่ามือแกร่งที่ยื่นออกมารอรับ ริมฝีปากสวยแนบจูบลงบนหลังมือฉันด้วยสัมผัสทะนุถนอม ก่อนเขาจะรวบเอวฉันเข้าไปกอดแนบอก“แฟนเค้าก็หล่อมากกกก” ลากเสียงพลางคล้องแขนโอบรอบลำคอแกร่ง โน้มคนตัวสูงให้ก้มต่ำลงมาหา จูบหนัก ๆ ที่แก้มนุ่มซึ่งนุ่มน้อยกว่าฉันนิดนึง ก่อนจะเกยคางกับแผ่นอกแข็ง ๆ แหงนคอมองดวงตาลุ่มลึกที่แสนอบอุ่น“ชักไม่อยากให้ดื้อไปออกงานแล้วสิ หรือเราจะไม่ไปดี” ปืนพึมพำ จูบเปลือกตาฉันตามด้วยจมูก แก้มทั้งสองข้าง และมาหยุดที่ริมฝีปาก“เปลี่ยนใจมานอนกอดกันอยู่บ้านแทนเถอะค่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันปืนคิดถึงกอดอุ่น ๆ ของดื้อ” แล้วเขาก็จูบจุ๊บปากฉันติด ๆ กันจนฉันหลุดเสียงหัวเราะ คิดถึงส่วนหนึ่ง หวงก็ส่วนหนึ่งแหละอาการนี้อะ หลังกลับจากบ้านสวนปืนฉันก็เอ้อระเหยอยู่ในกรุงเทพฯ ต่ออีกสามวัน แล้วถึงได้กลับมาบ้าน ตอนมาปืนก็มาส่งนี่แหละ แต่เขาจะมาขลุกตัวอยู่บ้านฉันลากยาวมันก็ไม่เหมาะ อีกอย่างเขาต้องช่วยงานพ่อกับแม่ด้วย เพราะใกล้สิ้นปีแบบนี้ทั้งร้านอาหาร และบริษัทต่างก็ยุ่งพอกัน เมื่อวานกว่าจะขับรถมาถึงที่บ้านฉันก็ปาเข้าไ

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L เพราะมีเธอ (3)

    ‘เกียร์วิศวฯ คือเกียร์แห่งความภาคภูมิใจ มีไว้เพื่อระลึกถึงความยากลำบากว่ากว่าจะได้มากูต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมากแค่ไหน ส่วนเกียมัวคือเกียร์ที่กูก็ต้องพึงระลึกอยู่เหมือนกันว่าอย่าได้ทำอะไรให้เกียนี้ระคายเคืองเพราะอาจส่งผลถึงชีวิตกูได้’“ยิ้มอะไรคะดื้อ” เสียงทุ้มนุ่มถามข้างหู“คิดถึงเรื่องเกียร์อยู่ค่ะ” เงยหน้ายิ้ม แผ่นหลังพิงอกแกร่งสบาย“เกียร์เหรอคะ ดื้อหมายถึงเกียร์อะไร เกียร์ที่ปืนให้ดื้อเก็บรักษาเอาไว้ หรือปืนที่เกียมัว” เขาเขี่ยปลายจมูกฉัน ประโยคท้ายกระซิบด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ก็ทั้งสองแหละ” ฉันยิ้มเต็มใบหน้า ปืนรัดแขนแน่นแสดงอาการมันเขี้ยวฉัน ถ้าไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าคนเยอะเขาคงจับฉันฟัดไปแล้ว ไม่ทำแค่หอมแก้มธรรมดาหรอก“นี่ ๆ ๆ ที่เราจะปาร์ตี้หมูกระทะกันเนี่ย มีของครบเหรอ”“เออว่ะ ถ้าแจนไม่ทักคงไม่มีใครคิด” เป้ขมวดคิ้ว เท้าเอว“ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงคืนนี้ก็ได้กิน”“พูดแบบนี้หมายความว่ามึงเตรียมไว้แล้วเหรอวะไอ้ปืน”“อือ”สรุปได้ว่าก่อนมาปืนให้คนงานช่วยเตรียมซื้อเสบียงไว้รอท่าพวกเราอยู่ก่อนแล้ว เหมือนเขารู้อะว่าความต้องการของทุกคนคืออะไร รางวัลที่เขาสมควรได้ฉันเลยจัดไปชุดใหญ่ หอมแก้มเน้

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L เพราะมีเธอ (2)

    เราใช้เวลากินข้าวกันประมาณครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นฉันก็ไล่ปืนให้ไปนั่งดูทีวี ส่วนฉันก็ทำหน้าที่เก็บกวาดโต๊ะอาหารแล้วถึงนำจานชามทั้งหมดมาล้างทำความสะอาด เสร็จจากในครัวฉันก็แวบมาดูปืนแป๊บหนึ่ง เห็นเขานั่งดูหนังเงียบ ๆ ฉันก็ยิ้มพอใจก่อนจะหมุนตัวเดินมาทางห้องนอน อาบน้ำอีกสักรอบ คืนความสดชื่นให้ร่างกาย“ถึงว่าทำไมหายมานาน”เท้าพลันชะงักเมื่อได้ยินเสียงเอื่อยเฉื่อยทักขึ้นมา ฉันคลี่ยิ้มแล้วเดินตรงมาที่เตียง แขนยาว ๆ ข้างหนึ่งเด่ออกรอท่าให้ฉันถลาเข้ามาอยู่ในวงแขน ส่วนอีกข้างกำมือถือฉันไว้ ระหว่างเราไม่มีความลับต่อกัน ใครจะใช้ของใครจึงไม่ใช่ปัญหา เขาเล่นของฉัน ฉันเล่นของเขา หยิบผิดหยิบถูกสลับเครื่องกันประจำเพราะตอนนี้ เราใช้โทรศัพท์รุ่นเดียวกัน สีเดียวกัน ซึ่งเรื่องนี้ก็ความคิดปืนอีกแหละ เงินเขาด้วย“นึกว่าจะได้นอนหลับสบายบนเตียงคนเดียวซะอีก” แสร้งบ่นทว่าก็ทิ้งตัวลงนอนซบอกอุ่น ๆ ที่ช่วงหลังมานี้ฉันใช้มันนอนต่างหมอนเป็นประจำ“คิดว่าจะได้นอนหลับสบายจริง ๆ เหรอคะคนสวย” ถามเสียงเจ้าเล่ห์ก่อนจะงับแก้มฉันไปคำใหญ่ และดูดจนเกิดเสียงดังบ๊วบ ชอบเล่นอะไรแบบเนี้ย “ตอนอาบน้ำใหม่ ๆ นี่น่ากินนักแหละ” คราวนี้

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L เพราะมีเธอ

    ฉันกลั้นหายใจขณะเปิดและปิดประตู ก่อนจะเดินย่องเบา ลงน้ำหนักแค่ปลายเท้าเข้ามาในห้องนอนกว้าง ร่างสูงเปลือยท่อนบนอวดแผ่นหลังขาวจั๊วะของผู้เป็นเจ้าของพื้นที่ที่กำลังนอนคว่ำหน้า ไม่รู้สึกรู้สากับอุณหภูมิที่เปิดเอาไว้เย็นจัด ฉันกัดริมฝีปากพลางอมยิ้ม คลานเข่าขึ้นมานั่งทับขาอยู่บนเตียง ใช้นิ้วชี้จิ้มสะกิดจึก ๆ บริเวณเหนือขอบกางเกงนอนขายาวก็ยังไม่ขยับจึงตัดสินใจเหยียดขาข้างขวาตวัดคร่อมสะโพกสอบก่อนจะพาตัวเองปีนขึ้นมานอนทับเรือนกายแข็งแรง แกล้งเป่าลมเข้าไปในหูสะอาด ปลุกคนนอนตื่นสายให้ตื่นจากการนอนหลับฝันดี“ปืนนนนน”“อือ”“ตื่นได้แล้วค่ะ ตอนนี้จะเที่ยงแล้วนะคะ”พรึ่บ“ว้าย” กรีดเสียงร้องด้วยความตกใจ ปืนพลิกตัวทีเดียวฉันก็ตกอยู่ใต้ร่างในอ้อมแขนเขา ทิ้งน้ำหนักตัวกว่าเจ็ดสิบกิโลกรัมให้ฉันเป็นคนแบกรับเอาไว้“แฟนปืนตัวหอมจังค่ะ” เสียงแหบแห้งของคนเพิ่งตื่นงึมงำ จมูกกับปากคลอเคลียอยู่ตรงซอกคอ ฉันแทรกนิ้วเข้าไปซุกในเส้นผมนุ่มลื่น สิ่งที่โปรดปรานอีกอย่างหนึ่งของฉันคือการได้เล่นผมเขา แล้วเขาเองก็ชอบที่ฉันหมั่นนวดคลึงหนังศีรษะ ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดให้ ผู้ชายหลายคนอาจจะถือ ไม่ปลื้มที่แฟนเล่นหัวแต่ส

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   บทส่งท้าย ผมรักลูกสาวคุณพ่อคุณแม่ครับ (3)

    หลังจากกินอิ่มเราก็หอบหิ้วของฝากมาให้พ่อกับแม่ ปืนเขาคอยถามตลอดว่าเอาอันนั้นไหม พ่อจะกินไหม แม่จะชอบรึเปล่า แล้วเขาก็เข้ากันได้ดีกับน้องชายฉันมาก ๆ ฉันดีใจนะ ดีใจมากเลยล่ะที่การคบกันของเราสองคนไม่ได้นำพาความหนักใจให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพื่อนฉันหลาย ๆ คนเจอปัญหาครอบครัวแฟนไม่ปลื้ม เข้ากับใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าวันใดวันหนึ่งฉันต้องเจอกับสถานการณ์แบบนั้นจะทำยังไง ซึ่งมันก็ไม่ได้คำตอบ เพราะเรายังไม่เจอ จนวันนี้ฉันมีแฟน และปัญหานั้นฉันกับปืนไม่มี จึงบอกได้เลยว่ามันคือความโชคดีของเรา “แอบคิดถึงผู้ชายคนไหนรึเปล่าคะดื้อถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่” “อื้อ” “อื้อนี่คือไรดื้อ” “ก็คิดไง” “ว่าไงนะ!” “คิดถึงปืน” ยิ้มอ้อนปืนก่อนเอนหัวพิงไหล่เขาอย่างออดอ้อน “คิดถึงปืนในแง่ไหนเล่าให้ฟังหน่อย พูดดีมีรางวัล พูดไม่ดีต้องโดนทำโทษ” ฉันอมยิ้ม ปืนยกมือขึ้นลูบผม ได้ยินเสียงสูดดมแถวข้างขมับแล้วพึมพำว่า “หอม” “คิดว่าเค้าโชคดีจังที่ได้เจอกับเธอ และที่โชคดีไม่แพ้กันคือครอบครัวของเรารักและเอ็นดูเรา” มุ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status