5
เป็นเมียพี่ต้องอดทน
อินทิราขึ้นรถมากับเหนือนที จดจำสิ่งที่แม่สอนได้หมดทุกอย่างและมีเรื่องหนึ่งที่เธอลืมคิดไปสนิทใจ แต่งงานเป็นผัวเป็นเมียเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องสำคัญ นั่นก็แปลว่าเธอต้องนอนกับเขาน่ะสิ แค่คิดหัวใจดวงน้อยก็เต้นตุ้มๆ ต่อมๆ แล้ว เกิดมาเธอไม่เคยมีแฟน ไม่มีเคยมีวันไนท์สแตนด์กับใครที่ไหน จูบแรกยังไม่เคยเสียไปเลยด้วยซ้ำ ไม่ต้องถามถึงเรื่องอย่างว่าเลย เธอมีคำถามในใจอยู่มากมาย ถามไปก็มองใบหน้าหล่อเหลาไปด้วย ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ยิ่งมองก็ยิ่งอยากจะเข้าไปอยู่ในใจเขา วันเดียวคงไม่อาจทำให้เขาลืมคนรักเก่าได้แน่ แต่ถ้าสามเดือนล่ะ? ถ้าเธอทำดีทุกอย่าง เป็นเมียที่ดีของเขา หากเธอว่านอนสอนง่ายอย่างที่แม่บอก สามเดือนมันจะมากพอให้เขาลืมผู้หญิงที่ชื่อมิรินทร์คนนั้นไปได้ไหม
“รู้ตัวว่าหล่อมาก จ้องขนาดนั้น…คิดอะไรกับพี่หรือไง?” คนถูกจ้องรู้ตัว เอ่ยถามเสียงเรียบโดยที่ไม่ได้หันไปมอง
“คิด” พอถูกถามเธอก็ตอบทันควัน ตอบแบบไม่ยั้งคิดอะไรทั้งนั้น
“ฮะ?” แน่นอนว่าคำตอบของเธอทำให้เหนือนทีแปลกใจจนต้องหันกลับไปมองหน้า ก็เขานั้นรู้เสียที่ไหนว่าเธอรู้สึกยังไง เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเป็นรักแรกของเธอ
“พี่เหนือแค่มารับอิงค์ไปซักผ้าจริงๆ เหรอ? แบบว่า…หน้าที่ของอิงค์มีแค่นั้นใช่ไหม?”
“มีอย่างอื่นด้วย เธอต้องทำอาหาร ล้างจาน ปัดกวาดเช็ดถู”
“ถ้าจะขนาดนั้นก็จ้างแม่บ้านเถอะค่ะ พี่เหนือออกจะรวยไม่ใช่หรือไง? แค่เจียดเงินจ้างแม่บ้านขนหน้าแข่งคงไม่ร่วงหรอกมั้ง” พูดไปก็ถลึงตาใส่สามีไปด้วย เขาคนนี้ต้องการแต่งงานเพื่อหาเมียจริงน่ะหรือ จากที่ฟังเหมือนเขาอยากได้คนใช้มากกว่า
“พี่ไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายในบ้านเรา”
“บ้านเรา?” คำคำนี้ที่เป็นเหมือนคำธรรมดาทั่วไป แต่พอได้ยินแล้วอินทิราก็รู้สึกดีแปลกๆ
“ใช่ บ้านเรา บ้านที่จะมีแค่เราสองคน”
ดูเขาสิ ฟังคำพูดที่เหมือนให้ความหวังของเขาสิ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวน้อยสาวใหญ่ถึงได้พากันหลงใหลคลั่งไคล้เขา นี่ขนาดเพิ่งเจอกันไม่กี่สิบชั่วโมง เขายังยอดคำที่ทำให้ใจคนฟังต้องเต้นแรงได้ง่ายๆ ไม่อยากจะคิดเลยว่าต่อไปจะหนักขนาดไหน ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งผ่านความเจ็บปวดมาหมาดๆ แต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยได้ยังไงกัน อยากรู้จริงๆ ว่าเหนือนทีคนนี้ที่จริงแล้วเขาเป็นคนยังไง คิดอะไรอยู่ในหัวกันแน่
คู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันมาถึงบ้านหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์นที่ตั้งอยู่ในโซนพื้นที่ราคาแพงของกรุงเทพ คนตัวเล็กเดินตามคนตัวสูงเข้ามาในบ้าน…จากที่เธอเห็น ไม่มีทางที่เธอจะทำความสะอาดบ้านทั้งหลังได้ด้วยตัวคนเดียว พอเดินเข้ามาถึงห้องรับแขก…เหนือนทีก็หยุดเดิน เขานิ่งไปในทันทีที่ได้เห็นภาพถ่ายใส่กรอบขนาดใหญ่ที่วางพิงผนังห้องเอาไว้ ภาพถ่ายพรีเวดดิ้งของเขากับมิรินทร์ มองปราดเดียวอินทิราก็เดาออกในทันทีว่าสามีของเธอเพิ่งกลับมาบ้านหลังนี้พร้อมกับเธอ นับตั้งแต่ที่มิรินทร์หนีไป
“เธอนั่งก่อน เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไป ปล่อยให้ภรรยาสาวได้แต่มองตาม อินทิราไม่รอช้าพอสามีเดินหายเข้าในทางห้องครัว เธอก็เข้าไปยกภาพถ่ายขนาดใหญ่นั้นจับมันพลิกเอาด้านหน้าหันหาผนัง เห็นภาพนี้เขาคงเจ็บปวด ยังไม่อยากยกออกไปถ้าเขาไม่ได้สั่ง แต่อย่างน้อยก็อยากช่วยให้เขาไม่ต้องเห็นภาพบาดตาบาดใจ
ไม่ถึงสามนาทีเหนือนทีก็เดินกลับมาที่ห้องรับแขกพร้อมกับแก้วน้ำในมือ หางตาเขาเห็นว่าภาพถ่ายนั้นถูกจับกลับด้าน ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใดๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ชอบใจกับสิ่งที่อินทิราทำ
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับแก้วน้ำเย็นๆ มาจิบ ยังคงมองไปรอบตัวบ้าน บ้านหลังนี้มีเพดานสูง โปร่งโล่งสบายเพราะมีหน้าต่างบานใหญ่อยู่รอบด้าน ข้างนอกก็ล้อมรอบไปด้วยสวนที่จัดได้อย่างสวยงาม ถือว่าเป็นบ้านที่น่าอยู่มากทีเดียว
“ได้ยินว่าอยู่ที่จันท์เธอทำงานอยู่ที่สวน ทั้งๆ ที่อุตส่าห์จบกราฟิก ดีไซน์มาจากญี่ปุ่น” เหนือนทีมีเรื่องมากมายที่ต้องตกลงกับภรรยา อย่างน้อยระหว่างเขาและเธอก็ควรจะต้องมีข้อตกลงและหาตรงกลางระหว่างกัน
“ค่ะ” ไม่รู้ว่ามันเป็นคำถามหรืออะไร ก็เลยตอบไปแบบนั้น
“แล้วทำไมไม่หาอะไรทำของตัวเอง งานในกรุงเทพก็มีเยอะแยะ…ทำไมถึงอยู่แต่ในสวน เป็นลิงหรือไง?”
“?!” มันเริ่มขึ้นแล้ว ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเหนือนทีก็ยังเป็นคนปากปีจอ ชอบกวนประสาทเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง “อิงค์ไม่ใช่ลิง!”
“งั้นก็ชะนีแน่ๆ” เขากวนประสาทหน้าตาย “หน้าเธอก็เหมือนชะนีอยู่นะ”
“พี่เหนือ! จะพูดอะไรก็เข้าเรื่องเลยเถอะ กวนประสาทเพื่อ?” อินทิราถลึงตาใส่สามี ทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจยกสองแขนขึ้นกอดอกเตรียมตั้งรับ
“แค่จะบอกว่าเป็นเมียพี่ต้องอดทน” แล้วเขาก็เอ่ยวลีเด็ดของหนังเรื่องดังออกมา “ในเมื่อวันนั้นเธอยอมรับคำขอร้องของแม่พี่แล้ว เธอก็ต้องรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ให้ได้”
“ยังไงคะ?”
“ไม่รู้ว่าแม่กับย่าเธอได้บอกหรือยังว่าการเป็นเมียมันมีหน้าที่อะไรบ้าง ถ้ายังพี่จะบอกให้ว่ามันไม่ใช่แค่ดูแลบ้าน แต่เธอต้องดูแลพี่ด้วย…ดูแลความสุขและความต้องการของพี่ คิดว่าทำได้ไหม?”
“…”
“ถ้ายังไม่เคลียร์จะพูดให้ชัดเจนกว่านี้ พี่ค่อนข้าง…ชอบเอาน่ะ อย่างน้อยๆ ต้องมีหนึ่งครั้งต่อวัน น้อยที่สุดคือสี่ครั้งต่อสัปดาห์ เธอต้องเตรียมพร้อมอยู่ตลอด โตขนาดนี้แล้วน่าจะรู้แล้วนะว่าผัวเมียเขาไม่ใช่แค่นอนจับมือกันแน่ๆ”
อินทิราพูดไม่ออก เธอทั้งเขินทั้งอาย ทั้งรู้สึกแย่ในเวลาเดียวกัน เหนือนทีไม่เอ่ยถึงความรักแม้แต่คำเดียว ที่เขาพูดออกมาล้วนแล้วแต่เป็นหน้าที่ที่เธอต้องรับผิดชอบ เป็นสิ่งที่เขาต้องการแล้วก็เรื่องเจนจัดทางเซ็กส์ของเขา
“หรือเธอไม่ได้วางแผนมาว่าเราต้องมีอะไรกัน? เรื่องแบบนี้ตกลงกันได้…ถ้าเธอไม่อยากมีนอนกับพี่ เธอก็ต้องยอมรับให้ได้ว่าพี่จะไปเอากับคนอื่น”
“คะ?!”
“ก็ถ้าเมียไม่ให้เอา ผัวก็ต้องไปหากินนอกบ้าน” เขาพูดมันออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ พูดเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ใครๆ ก็ต้องรับให้ได้ “เมื่อไหร่ที่พี่ต้องการแล้วไม่ได้ พี่จะไปหาที่ลงที่อื่น นี่คือข้อตกลงของเรา โอเคไหม?”
“แปลว่าถ้าอิงค์ไม่อยากให้พี่เหนือไปมีอะไรกับใครข้างนอก อิงค์ต้องมีอะไรกับพี่เหนือทุกครั้งที่พี่เหนือต้องการเหรอ?”
“ถูกต้อง หรือถ้าวันไหนเธอต้องการ…ก็สะกิดพี่ได้ พี่พร้อมตลอดอยู่แล้ว”
“เหอะ!” อินทิราได้คำตอบแล้วว่าเรื่องที่เขาเมาท์กันว่าเหนือนทีนั้นเป็นพวกบ้าเซ็กส์มั่วผู้หญิงนั้นไม่เกินจริงเลย “แล้วมีอะไรอีกไหมคะที่อิงค์ต้องทำ?”
“ไม่มี อยากทำอะไรก็ทำ แต่เจ็ดโมงมื้อเช้าต้องพร้อม หกโมงเย็นพี่กลับมาต้องได้กินมื้อเย็น บ้านต้องสะอาด มีเงินให้เดือนละแสน อยากได้อะไรนอกเหนือจากนั้นก็เดี๋ยวมีบัตรให้รูด พรุ่งนี้พอไปจดทะเบียนโอนบ้านเป็นชื่อเธอ…พี่จะพาไปออกรถ”
“ค่ะ” อินทิรารับคำอย่างว่าง่าย
“มีอะไรจะถามอีกไหม?”
“ห้องนอนอิงค์…”
“ห้องนอนเรา” เหนือนทีแก้ผิดให้เป็นถูก ก่อนจะพูดต่อ “ผัวเมียต้องนอนห้องเดียวกัน ห้องเธอก็คือห้องนอนของพี่” จบคำคุณสามีก็ลุกจากห้องนั่งเล่นแล้วล้วงหยิบซองบุหรี่เดินออกไปที่สวน เวลานั้นอินทิราก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ก็เธอเลือกแล้ว…เลือกแล้วว่าจะพิชิตเป้าหมายที่อยู่ตรงหน้า วันนี้เขาไม่รักเธอแต่สักวันต้องรักแน่ เธอจะทำให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีหลงรักจนหัวปักหัวปำ เธอจะทำให้เขาลืมผู้หญิงที่ชื่อมิรินทร์ให้ได้
49รัก! เมีย! ที่! สุด! เลย!ท่าทีของภรรยาออกจะเคอะเขินอยู่สักนิด เพราะคุณสามเอาแต่นอนนิ่งปลดปล่อยออกมาเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่แรงพร้อมกับกระตุกเล็กน้อยในตอนที่โดนเรียวลิ้นเล็กแตะสัมผัสไปทั่วตัว ตอนที่บอกเขาว่าเธอนั้นจะเป็นเสือสาวที่พร้อมจะขย้ำเขาทั้งตัว เขาก็รีบถอดทั้งเสื้อทั้งกางเกงร้องขอให้เธอโกยกินกิน ยิ้มชอบใจเมื่อคนที่คอยเป็นฝ่ายรับมาตลอดตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตารุกใส่เขา เธอละเมียดละไมเลียที่หัวนม ค่อย ๆ ดูดเบา ๆ พอให้เขาได้เสียว ช้อนสายตาขึ้นมองแล้วส่งรอยยิ้ม“เวลาอิงค์เลียแบบนี้พี่เหนือชอบไหม?” เอ่ยถามพร้อมน้ำเสียงแผ่วเบาแฝงเอาไว้ด้วยความกระเส่าสั่น “เวลาโดนดูดที่หัวนม…ผู้ชายเสียวเหมือนกันไหมคะ?”“อื้อ! เสียวสิ…ก็คงจะเหมือนของผู้หญิงนั่นแหละ ดูสิว่ามันแข็งไปหมดแล้ว แค่เธอเลียนิดเดียวพี่ก็แข็งไปทั้งตัว” เหมือนว่าเมียจงใจใช้ความไร้เดียงสา อยากรู้อยากเห็นมายั่วให้เขายิ่งมีอารมณ์ เวลาที่เธอเคลื่อนไหวช้า ๆ อยู่บนตัวเขา เขาสั่นไหวมีอารมณ์ความต้องการ ที่จริงอยากจะจับเธอกดให้จมกับเตียง แล้วกระหน่ำบรรเลงเพลงรักให้รู้แล้วรู้รอด แต่จำต้องทน ต้องอดกลั้นมันไว้เพราะเขาอยากลองเป็นฝ่ายรับดูบ้
48คนติดเมีย“เราไปฮันนิมูนกันจริง ๆ ดีไหม?”เหนือนทีเอ่ยขึ้นมาในตอนที่เขากำลังนอนโอบกอดให้อินทิราหนุนแขนอยู่บนเตียง ทั้งสองกลับมาคืนดีกันอย่างเป็นทางการ เคลียร์หมดทุกปัญหาที่เคยเกิดขึ้น ต่างคนต่างรู้ว่ารัก ต่างคนก็ต่างเป็นทั้งผู้ให้และผู้ได้รับ เป็นสิ่งที่ภรรยาสาวต้องการตลอด“เราก็ไปฮันนิมูนกันมาแล้วไม่ใช่เหรอ?” หญิงสาวถามกลับ เงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่นอนอยู่สูงกว่าเธอ“เอาฮันนิมูนจริง ๆ สิ ครั้งก่อนที่ไปเกาหลีพี่ไปทำงาน ไม่มีเวลาได้พาเธอไปเที่ยวเลย ครั้งนี้พี่อยากให้เราได้ไปเที่ยวกันจริง ๆ ตั้งแต่ที่แต่งงานกันมา พี่ทำแต่งานจนไม่มีเวลาได้สนใจเธอเลย”“เพิ่งรู้ตัวเหรอ?” แกล้งถามพร้อมรอยยิ้ม ได้แต่สงสัยว่าจุดไหนกันที่ทำให้เหนือนทีมองทุกอย่างรอบด้านแล้วก็เป็นช่องโหว่ขึ้นมา“รู้ตัวช้าก็ดีกว่าไม่รู้ตัวเลยไม่ใช่เหรอ? พี่อยากใช้เวลากับเธอ…อยากไปเที่ยวด้วย พี่อยากให้เรามีเวลาคุยกันเยอะ ๆ”“แต่งานพี่เหนือก็เยอะไม่ใช่หรือไง? เรื่องไปเที่ยวน่ะจะไปตอนไหนก็ได้ แต่มันหลายวันแล้วนะที่อิงค์ไม่เห็นพี่เหนือออกไปทำงาน”“ก็พี่อยากอยู่กับเธอ พี่ไม่รู้สึกอยากออกจากบ้านเลย…แค่เธอไปเข้าห้องน้ำพี่ก็คิดถึงแล้ว
47เผชิญหน้าและแล้วเวลาที่อินทิรากลัวมากที่สุดก็มาถึง มันคือวันที่มิรินทร์คนรักเก่าของเหนือนทีกลับมา และมาแสดงตัวอยู่ตรงหน้าเธอ ที่บอกสามีว่ามีนัด…นั่นก็คือนัดของมิรินทร์ ทั้งสองคนมาเจอกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง พอมาถึงต่างคนก็ต่างเงียบเอาแต่จ้องมองกันและกันด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ อินทิรานั้นเคยเห็นมิรินทร์แต่เพียงในรูปถ่าย พอได้เจอตัวจริงก็ยอมรับเลยว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นคนสวย รูปลักษณ์ภายนอกดูไฮโซอย่างที่ใครเขาว่ากัน ทั้งเครื่องประดับ เสื้อผ้าและรองเท้า เป็นของแบรนด์เนมด้วยกันทั้งนั้น“เริ่มกันเลยดีไหมคะ? คุณมิรินทร์นัดฉันออกมาทำไมคะ?” สุดท้ายก็เป็นอินทิราที่เริ่มเปิดบทสนทนา กาแฟพร่องจนเหลือแค่ก้นแก้วแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไมมิรินทร์ถึงต้องการจะเจอเธอ“ขอแบบไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกันนะ แล้วก็ขอแทนตัวเองว่าพี่…เพราะพี่น่าจะอายุเยอะกว่าอิงค์”“ค่ะ”“อิงค์เองก็คงรู้จักพราวฟ้า แล้วก็คงรู้แล้วด้วยว่าที่พี่ต้องหนีไปในคืนวันก่อนงานแต่งงานมันเป็นเพราะอะไร พี่แค่อยากจะบอกว่า…พี่อยากได้โอกาสน่ะ พี่กลับมาเพื่อขอโอกาสจากเหนือ พี่ผิดเอง…พี่ยอมรับความผิดทั้งหมด ที่หนีไปตอนนั้นเป็นเพราะพี่เชื่อใจเหนือไ
46ขอโทษและขอบคุณเสร็จจากมื้อเย็นอินทิราก็ขึ้นมานั่งพักบนห้องนอน รอให้อาหารย่อยอย่างเต็มที่แล้วค่อยอาบน้ำ ระหว่างที่รอก็เปิดโซเชียลดูความเคลื่อนไหวของผู้คนไปเรื่อย กระทั่งอยู่ ๆ ก็มีสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลกโทรเข้ามา เธอรับสายนั้นโดยไม่คิดอะไร ทว่าพอได้ยินชื่อของอีกฝ่ายตัวก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที[นี่มิรินทร์นะ]“ค่ะ มีธุระอะไรเหรอคะ?”[รู้จักอยู่แล้วสินะคะ เพราะงั้นเข้าเรื่องแบบไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน…ฉันอยากเจอคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ ขอเป็นพรุ่งนี้…]“เจอเพื่ออะไรคะ? ถึงฉันจะรู้จักคุณ…ถึงจะรู้ว่าคุณเป็นใครแต่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจนต้องมาเจอกันเป็นการส่วนตัวนี่คะ”[ทำไมเราจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันล่ะ? ก็ตอนนี้คุณอินทิรากำลังแต่งงานกับแฟนของฉันอยู่นะคะ ฉันกับเหนือ…เราสองคนยังไม่ได้เลิกกันเลย]“…”[ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ แล้วฉันก็ไม่อยากให้คุณคิดว่าฉันจะมาหาเรื่องทะเลาะด้วย ฉันแค่…อยากเจอคุณสักครั้ง มาเจอกันนะคะ แล้วฉันจะส่งสถานที่นัดเจอไปให้]มิรินทร์ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะวางสายไป ซึ่งมันเป็นเวลาเดียวกับที่เหนือนทีเข้ามาในห้องนอนพอดี แน่นอนว่าเขาได้ยิน…และต่อให้ไม่ได้ยินที่ปลายสายพูด
45พี่มีเวลาทั้งชีวิตความรักคือการกระทำไม่ใช่คำพูดเหนือนทีท่องประโยคนั้นอยู่ในใจมาตั้งแต่เช้า ไม่แน่ใจว่าเวลานี้ภรรยาเชื่อบ้างไหมว่าเขารู้ตัวแล้วว่ารักเธอจริง ๆ เขาหันหลังใส่งานที่ออฟฟิศ ไม่สนใจการประชุมใด ๆ ทั้งสิ้น ที่ทำอยู่ตอนนี้คือเก็บกวาดบ้านทั้งหลัง เริ่มตั้งแต่ปัดฝุ่น กวาดบ้าน ตามด้วยการถูพื้น จบท้ายด้วยเช็ดกระจกบานใหญ่ในบ้านทั้งหลัง นี่ไม่ใช่ตัวเขาเลย ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าจะมีวันที่คนอย่างเขามาตั้งหน้าตั้งตาทำงานบ้านเพื่อง้อเมียแบบนี้โทรศัพท์ของเขามีสายเรียกเข้าดังอยู่ไม่หยุดหย่อน แต่เขาไม่สนใจจะรับสายคนที่โทรเข้ามาเพื่อเรียกตัวให้เขาออกไปทำงาน ที่ออฟฟิศยังดำเนินงานต่อไปได้โดยไม่มีเขา แต่อินทิราอาจไม่รอเขาอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่เสียเธอ จะไม่ทำเธอหลุดมือไปกับแค่เพราะออกไปเซ็นเอกสารไม่กี่ใบแน่ พอเช็ดกระจกเสร็จก็ถึงเวลาที่ต้องเอาผ้าไปซัก เดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมสภาพชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งตัว เห็นภรรยากำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง เขาก็แอบยิ้ม…แปลกใจที่วันนี้เธอไม่ออกไปไหน ปกติไอ้พิชญ์จะต้องหาเรื่องชวนเธอออกไปข้างนอกไม่ใช่หรือยังไง?“วันนี้ไม่ไปไหนเหรอ?” เอ่ยถามขณะที่เอาต
44แค่เธอเท่านั้นอินทิรากลับบ้านมาในตอนเที่ยงคืน ภาพที่เห็นเป็นภาพแรกในตอนเดินเข้ามาในบ้านคือสามีที่นอนกอดขวดเหล้าอยู่ที่พื้น เป็นภาพเดียวกับที่เธอเคยเห็นเมื่อสองปีก่อน สภาพเขาสะบักสะบอม ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เนื้อตัวเปียกปอนแถมยังมีรอยเลือด“พี่เหนือ?!” เห็นสภาพเขาแล้วก็ตกใจไม่น้อย รีบเข้าไปพยุงให้ลุกขึ้นนั่ง “ทำไมสภาพเป็นแบบนี้?!”“อึก! อิงค์เหรอ?” เหนือนทีถูกการ์ดซ้อมมาอย่างหนัก ก็เพราะเขาต้องการจะเข้าไปหาอินทิราในร้านไวน์ มันเป็นการกระทำโง่ ๆ ของคนไร้สติ “อิงค์กลับมาหาพี่แล้วเหรอ?”“ไปมีเรื่องกับใครมา? ทำไมเมาแบบนี้? แล้วทำไม…เลือดเต็มไปหมดแบบนี้?! ตากฝนมาด้วยเหรอ?! พี่เหนือเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?!” เห็นสภาพเขาแบบนี้แล้วเธอจะทำใจแข็งเย็นชาใส่ได้ยังไงกัน?“อิงค์…” น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่หมองเศร้าของคนเมา สายตาที่มองเธอมันชัดเจนแล้วว่าเขากำลังทรมาน “เธอมีความสุขไหมเวลาที่อยู่กับไอ้พิชญ์?”“มาถามอะไรตอนนี้? ลุกขึ้นมา…อิงค์จะพาไปทำแผล!”“ตอบพี่สิ…เธอมีความสุขหรือเปล่าที่เราต้องกลายเป็นแบบนี้? ผู้ชายคนอื่นให้ความสุขกับเธอได้มากกว่าพี่ใช่ไหม?” เหนือนทีไม่ยอมทำตามที่อินทิราบอก ทำตัวแข็