สงสัย
ปัจจุบัน
"ทำไมหลังจากเกิดเรื่องมึงถึงหนีหน้ากูและยังขอย้ายโรงเรียนกลางคันด้วย"ผมรู้สึกสงสัยพฤติกรรมของไอ้กั้งจึงเอ่ยถามออกไป
"ก็...ก็...."อาการของมันดูเลิ่กลั่กพูดติด ๆ ขัด ๆ ทำให้ผมยิ่งสงสัยขึ้นมา
"...มะ แม่กูย้ายที่ทำงาน"
"แม่มึงย้ายที่ทำงาน? แล้วมันเกี่ยวอะไรที่มึงจะต้องย้ายโรงเรียน"ผมถามด้วยความข้องใจ
"เอ่อ..กูพูดผิดแม่กูย้ายบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนที่ใหม่ด้วย"ผมรู้สึกว่ามันกำลังโกหก สีหน้าแววตามันดูล่ก ๆ ก้มหน้าหลบสายตาผมตลอด
"กูรู้มาว่ามึงไม่ได้ไปงานศพไอ้กั้งนิ"ไอ้กั้งเงยหน้าแล้วสวนถามผม
"แสดงว่ามึงก็ไม่ได้ไป?"ผมย้อนถามมัน
"กูยุ่ง ๆ เรื่องย้ายบ้านน่ะเลยไม่ได้ไป"ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันอย่างจับผิด
"อย่าสนใจกูเลยกูไม่ได้สนิทกับมันเหมือนมึงหนิ..."ไอ้กั้งเปลี่ยนท่าทีและเปลื่ยนเรื่อง.
"...ทำไมมึงไม่ไปงานศพมัน"
"ก็แค่...."ภาพงานศพไอ้ตั้งก็ผุดขึ้นมาในหัว
จริงแล้วผมไปตั้งแต่วันแรกจนวันเผา แต่ไม่มีใครเห็นผมเพราะผมไม่กล้าสู้หน้าพ่อไอ้ตั้ง.และยังมาได้ยินคำพูดของพ่อไอ้ตั้งทำให้ผมรู้สึกแย่และเสียใจมาก
'พ่อจะไม่มีวันให้อภัยกับคนที่ทำให้แกต้องคิดสั้นแบบนี้'
จากนั้นผมจึงแอบเข้าไปในงานอย่างหลบ ๆ
