คาใจ
TOY
หลังจากที่ผมเดินออกมาโดยที่ไม่ทันได้เห็นคนที่รักฟื้นแต่ผมก็ต้องทำใจรอโอกาส จากนั้นผมก็รีบไปยังสถานีตำรวจทันที พอไปถึงตำรวจก็กำลังควบคุมไอ้กั้งเพื่อนร่วมชั้นเข้าไปในห้องขัง.
"คุณมาพอดีเลยผมจะได้สอบปากคำไว้ก่อน...."นายตำรวจท่านนึงพูดพลางมองไปยังไอ้กั้งที่เดินคอตกเข้าไปในห้องขังโดยไม่ปริปากพูดอะไรเลย
"...ทางผู้ต้องหาไม่พูดอะไรเลยได้แต่ถามหาอาของเขา"ได้ยินแบบนั้นผมก็หันไปที่เพื่อนร่วมชั้นแล้วลอบหายใจออกมาเบา ๆ
หลังจากที่ผมให้ปากคำเสร็จเรียบร้อยผมก็ขอไปพูดคุยกับไอ้กั้งซึ่งตำรวจก็ได้อนุญาต
"มึงจะมาสมน้ำหน้ากูงั้นเหรอ"ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมก็พูดขึ้นก่อน
"หึ"ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วแค่นหัวเราะในลำคอ
"รอให้กูออกไปได้ก่อนเถอะ"น้ำเสียงเค้นแฝงความโกรธแค้นดังออกมาจากปากคนตรงหน้าที่อยู่ในห้องขัง
"มึงจะออกมาได้ยังไง..คดีพยายามฆ่าไม่ได้ออกมาง่าย ๆ นะ"ผมเอ่ยบอกกับมันให้รู้ตัว.
"ยังไงอาโตมรต้องพากูออกไปได้แน่"
"เหอะ..."ผมกลั้วหัวเราะแล้วส่ายหน้าให้ความคิดอันน้อยนิดของมัน
"....อามึงนะเหรอที่จะช่วยมึงได้ขนาดตัวเขาเองยังต้องหนีอยู่เลย"
"มึงรู้ได้ยังไง"ไอ้กั้งขมวดคิ้วจ้องหน้าผมด
