Share

ขย่มรักพ่อเลี้ยง
ขย่มรักพ่อเลี้ยง
Penulis: inglada

1.เด็กเลี้ยงไก่

Penulis: inglada
last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-07 03:57:35

@Hen Fram

‘กระต๊าก! กระต๊าก!’

“ไอ้ห้าแกกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาเดี๋ยวนี้!!!” เสียงโหวกเหวกโวยวายของหญิงสาวร่างเล็กในชุดทำสวนถือไม้กวาดวิ่งไล่แม่ไก่ไข่ตัวอ้วนที่วิ่งกระพือปีกหนีผู้ดูแลอย่างไม่คิดชีวิต

‘กระต๊าก! กระต๊าก! กระต๊าก!’ หากแปลเป็นภาษามนุษย์ได้มันคงจะมีความหมายว่า ‘ให้ตายยังไงฉันก็ไม่กลับ!’ แต่เป็นแค่ไก่จะมาแข็งข้อกับคนเลี้ยงแบบนี้มันจะได้อะไรขึ้นมาล่ะยังไงก็ต้องมาไข่ให้เธอเก็บอยู่ดี

“ไอ้ห้าแกแค่มาคอยไข่ให้ฉัน! ฉันไม่ได้จับแกไปทำเนื้อกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!” ฝีเท้าเล็กหยุดวิ่งทันทีเมื่อตอนนี้เจ้าห้าของเธอได้บินขึ้นไปยืนจ้องเธออยู่บนต้นไม้ซะแล้ว

มือเล็กถกแขนเสื้อทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นก่อนจะยกมาเท้าสะเอวไว้ เหงื่อเม็ดเล็กเม็ดน้อยผุดขึ้นมาอาบแก้มเนียนขาวที่แดงเปล่งปลั่งจากอากาศยามเที่ยงที่แสนจะร้อนอบอ้าวจนเธอคิดว่าหากเอาไข่ของไอ้ห้าใส่ถ้วยน้ำเปล่าและนำไปวางไว้กลางแจ้งมันจะต้องสุกอย่างแน่นอน

“อ้าวไอ้ผัก! ไก่หลุดอีกแล้วเร้อ!?” เสียงลุงชมคนงานในฟาร์มตะโกนถามผักกาดหญิงสาวที่มีหน้าที่เลี้ยงสัตว์ในฟาร์มแห่งนี้ เธอจึงหันไปมองลุงชมก่อนจะเดินคอตกไปหาแกแล้วชี้นิ้วขึ้นไปยังเจ้าห้าที่เหมือนมันกำลังยืนหัวเราะเธออยู่ยังไงไม่รู้

“ใช่น่ะสิ ไอ้ห้ามันวิ่งหนีออกมาตอนฉันกำลังจะปิดประตูน่ะสิ นี่ขืนพ่อเลี้ยงรู้ว่าฉันทำมันหลุดนะโดนด่าเละแน่”

“เขาก็แค่ด่าน่า ลุงมีค้ำกิ่งทุเรียนที่สวนผลไม้นู่นต่อคงมาช่วยเอ็งวิ่งควบไม่ได้หรอก”

“ไม่เป็นไรลุงชม ทุกวันนี้ลุงก็ช่วยฉันวิ่งควบพวกมันเยอะแล้ว” วันก่อนก็เป็นเจ้าสิบที่วิ่งออกมาระหว่างเธอกำลังให้อาหารตัวอื่นและลืมปิดประตูรั้วกั้น วันนี้ก็มาไอ้ห้า ถามว่าในฟาร์มมีไก่เป็นร้อยสองร้อยจำชื่อมันหมดได้ไง ตอบเลยตรงนี้ว่า...มั่วเอา! ใครบ้าจะไปจำได้ไก่หน้าตาเหมือนๆ กันแบบนั้นน่ะ!

“เออๆ นี่ลุงมาเอาน้ำให้ป้าแก้วมัน ไงลุงไปก่อนนะ”

“โอเคจ้ะลุง ฉันยืนพักอีกสักแปปเดี๋ยวก็จะไปควบจับมันอีก”

“เออๆ สู้เว้ย” แล้วลุงชมแกก็หิ้วกระติกน้ำเดินกลับไปยังสวนผลไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากฟาร์มเลี้ยงสัตว์ของเธอสักเท่าไหร่

ไหนๆ ก็ยืนพักแล้วงั้นมาแนะนำตัวคร่าวๆ ก็แล้วกัน อืม..สวัสดี หนีฮ่าว! หว่อเจี้ยว (ฉันชื่อ) ผักกาด อายุ21ปีเป็นคนไทยมีเชื้อสายจีนนิดหน่อยแต่พูดจีนไม่ได้ ได้แค่แนะนำตัวอย่างปะกี้นี่แหละ ฮ่าๆ

ตอนนี้เธอทำงานอยู่ในฟาร์มแห่งหนึ่ง ฟาร์มที่เลี้ยงสัตว์ส่งออกโรงงานหลายอย่างอาทิ ไก่ไข่ ไก่เนื้อ หมู ห่าน เป็ด เป็นตัว เอ้ย! เป็นต้นดิ ถ้าถามว่าชอบเหรอถึงมาทำที่นี่ หึหึ! เรื่องแบบนี้เหรอใครจะชอบ! หากไม่ใช่เพราะความดื้อความมึนก็ไม่ถูกส่งมาทำงานที่นี่หรอก รู้งี้นะถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ดื้อกับคุณป๊าคุณแม่เลยแหละ พูดแล้วก็ขึ้นทุกที!

มีที่ไหนส่งลูกสาวมาอยู่กับเพื่อนให้มาทำงานในฟาร์ม ให้อยู่ในสวนเก็บผักผลไม้ก็จะไม่อะไรนะ นี่คือภาคบังคับด้วยจ้าว่าต้องมาเลี้ยงสัตว์เท่านั้น!

แล้วประเด็นคือไร่พ่อเลี้ยงราเชนทร์นี่คือกว้างมากถึงมากที่สุดอ่ะ เพราะนอกจากจะมีฟาร์มสัตว์ อีกฟากหนึ่งยังเป็นสวนผลไม้นานาชนิดอีกต่างหาก และวันไหนที่โชคร้ายเจ้าไก่เจ้าเป็ดจอมซนนี่หลุดวิ่งหนีล่ะก็ทำเอาเธอนี่น้ำหนักลงไปหลายโลเพราะวิ่งควบพวกมันจับคืนเข้าคอกอ่ะ และถ้าดวงซวยสุดคือพวกมันวิ่งเข้าฟาร์มวนเข้าสวนไปมาอ่ะเธอต้องวิ่งควบพวกมันที่ก็วิ่งหนีจนแทบตายกันไปข้างหนึ่งอ่ะ

“ไอ้เชี่ย พี่โจอี้!” จากที่ยืนใช้มือพัดวีให้ความเย็นกับตัวเองก็ต้องตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นลูกน้อบพ่อเลี้ยงกำลังเดินตรงเข้ามาหาเธอ ผักกาดหันไปมองเจ้าห้าสลับกับโจอี้แล้วชี้หน้าเจ้าห้าด้วยสายตาเขม็ง

“ถ้าแกลงมาตอนที่พี่โจอี้มาถึงนะฉันจะจับแกไปเชือดแล้วเอาลงหม้อต้มยำซะ!!” และเหมือนเจ้าห้ามันจะรู้เรื่องหรือว่ากำลังเหนื่อยจากการโดนควบไม่รู้เพราะมันได้หันหน้าหนีและหมอบลงหลับตาอยู่บนกิ่งต้นไม้กิ่งใหญ่นั่น

“ให้อาหารไก่แล้วเหรอครับ!?”

“ให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะพี่โจอี้”

“อ่อครับ พ่อเลี้ยงให้มาตามน่ะ..เขาอยากทราบจำนวนสัตว์แต่ละชนิดว่ามีจำนวนเท่าไหร่ เห็นว่าถ้ามันเหลือน้อยกว่าเดิมจะได้นำมาลงเพิ่มน่ะ”

“อ่อ…ลำพังแค่นี้ฉันก็จะตายอยู่แล้วนะ” ประโยคหลังเธอพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เบา ไม่ใช่ว่าทั้งฟาร์มมีเธอเพียงคนเดียวที่ต้องดูแลสัตว์น้อยทั้งหลายหรอก เพราะยังมีอีกเกือบห้าสิบคนเพียงแต่ว่าหน้าที่ให้อาหารพวกมันนั้นกลับเป็นเธอเพียงคนเดียว! คนเดียวจริงๆ!

“ผักกาดว่าอะไรนะครับ!?”

“ฉันบอกว่ามันเหลือเยอะอยู่ค่ะ”

“แต่พี่มองว่ามันน้อยลงนะครับ เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนเป็ดกับไก่ก็ตายไปตั้งหลายตัวเลย”

“เดี๋ยวมันก็คงฟื้นขึ้นมาเองแหละ”

“ว่าอะไรนะครับ มันจะฟื้นขึ้นมาเองอย่างงั้นเหรอ!?” เอาจริงเธอคิดว่าเขาไม่น่าจะหูตึงนะ แต่คงไม่คิดว่าเธอจะพูดมันออกมาแบบนี้ล่ะสิ เหอะ! ก็อย่าให้มดความอดทนมากกว่านี้ก็แล้วกันอยากพูดอะไรจะพูดออกมาให้หมดเลยคอยดู!

“ใช่ค่ะ”

“ฮ่าๆ ผักกาดน่าจะดูซีรี่ย์เยอะเกินไปนะครับ”

“ก็คงงั้น ไอ้ห้า!!” ผักกาดบอกกับโจอี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มอ่อนหวานแล้วตะโกนเรียกเจ้าห้าด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ มันก็ล่วงหล่นลงมาซะงั้น

คงไม่ใช่ว่าหลับจนผงกหัวแล้วตกลงมาหรอกนะ!

ตุ้บ! ‘กระต๊ากกระต๊าก!’ จากนั้นมันก็รีบเผ่นหนีเอาตัวรอดไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นรังสีความร้อนจากตาของผู้ดูแลตัวเอง ส่วนตัวผักกาดเธอหันไปยิ้มเจื่อนให้โจอี้ที่ฉีกยิ้มหวานให้เธอก่อนจะหุบยิ้มแล้วเอ่ยถามด้วยสีหน้าทีเรียบนิ่ง

“พามันมาเดินเล่นเหรอครับ!?”

“เอ่อ ใช่ค่ะ ปกติจะใช้สายคล้องคอมันไว้นะคะ แต่ไอ้ห้านี่ฉันพามันออกมาบ่อยวันนี้เลยอยากลองปล่อยมันดูบ้าง”

“มันเป็นไก่นะครับไม่ใช่สุนัข”

“ก็มีสี่ขาเหมือนกันแหละน่า เหมือนๆ กัน”

“ไก่บ้านคุณผักมีสี่ขาเหรอครับ!?” เหมือนจะเป็นคำด่าก็ไม่เชิง เพราะด้วยความที่โจอี้เป็นคนสุภาพฉะนั้นคำหยาบคายจะไม่ค่อยได้ยินแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ด่าหรือพูดเหน็บแนมเหมือนเช่นนี้นะ!

“ฉันหมายถึงว่านิ้วมันต่างหากล่ะ”

“อืม จับมันเข้าโรงไก่ได้เมื่อไหร่แล้วค่อยไปหาพ่อเลี้ยงก็ได้ครับ แต่ถ้ายังให้อาหารสัตว์อื่นไม่เสร็จจัดการให้เรียบร้อยก่อนไปหาพ่อเลี้ยงก็ได้นะครับ เขาไม่รีบแต่ต้องการวันนี้” พูดทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นี้แล้วก็เดินออกไป ทิ้งหญิงสาวตัวเล็กที่ตอนนี้หันกลับไปมองเจ้าห้าซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปทางสวนผลไม้ให้ยืนตาละห้อยอยู่เพียงลำพัง

“ฉันเกลียดแกไอ้ห้า ย้ากกกก!!!” แล้วผักกาดก็รีบวิ่งตามมันไปเนื่องจากวันนี้เธอต้องรีบทำทุกอย่างให้เสร็จเร็วกว่าทุกวัน แต่ตอนนี้เที่ยงแล้วกว่าจะจับเจ้าห้าได้และเธอเพิ่งให้อาหารไก่ไข่กับไก่เนื้อไปเหลือ เป็ด ห่าน หมูอีกล่ะกว่าจะเสร็จหมดทุกอย่างวันนี้ต้องมืดค่ำแน่แล้วแบบนี้เธอจะทันไปงานวันเกิดเพื่อนรักมั้ยเนี่ย!

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ขย่มรักพ่อเลี้ยง   40.ครอบครัวเมีย The end

    มาถึงบ้านของราชันย์ร่างสูงก็รีบเดินตรงเข้าไปในบ้านซึ่งก็เห็นว่าบิดาของเขากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ส่วนภาวิณีย์นั้นนั่งปักดอกไม้ลงแจกัน พรึ่บ! เพล้ง!! เขาเดินไปหยิบแจกันจากมือภาวิณีย์ปาลงบนพื้นจนมันแตกกระจายท่ามกลางความตกใจของคนในบ้าน“แกทำบ้าอะไรของแกห้ะ!!”“ทำอะไรเหรอ!! ม๊าผมตายแล้วทุกคนยังมานั่งสบายอารมณ์อยู่ พอใจพวกคุณแล้วใช่มั้ย!!?” ราเชนทร์หันไปตะเบ็งเสียงใส่ผู้เป็นพ่อที่พอได้ยินประโยคของบุตรชายก็ใจหายขึ้นมาทันที ส่วนคนในบ้านนั้นต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน“แกพูดอะไรของแก”“ม๊าผมตายแล้ว กระโดดน้ำฆ่าตัวตาย!!”“เป็นไปได้ไง”“มันเป็นไปได้แล้ว!!!”“ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ฉันไม่ได้สั่งคนไปฆ่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องไปเดือดร้อนยุ่งเรื่องของครอบครัวนายนะ” ภาวิณีย์พูดแล้วก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาหยิบแก้วชามาจิบดื่มอย่างสบายอารมณ์ ส่วนราเชนทร์นั้นก็ได้แต่ยืนมองหล่อนด้วยสายตาที่แข็งกร้าง มือหนากำเข้าหากันแน่น“ป๊าไม่รู้เรื่องอะไรเลย ชุตายตั้งแต่เมื่อไหร่?”“ไม่รู้เรื่องอะไรเพราะไม่เคยสนใจอะไรเลยไง ปากบอกว่ารักม๊าผมมากกว่าคุณภาแต่ไม่เคยสนใจอะไรผมกับม๊าเลยสักนิด!!!”“ยัยชุเป็

  • ขย่มรักพ่อเลี้ยง   39.สูญเสีย

    เมื่อมาถึงบ้านผักกาดก็รีบดึงมือของราเชนทร์ใหขึ้นไปบนห้องแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองและของเขาออกก่อนจะนั่งยองลงตรงหน้าของเขา มือเล็กจับแท่งเอ็นไว้ก่อนจะใช้ปลายลิ้นตวัดเลียมันอย่างช่ำชอง“ซี้ดดด! ผักกาด” ฝ่ามือกว้างขยุ้มลงบนเส้นผมของคนตัวเล็กเมื่อเธอกำลังใช้ปากครอบครองมันทั้งดุ้น“บ๊วบๆๆ อ้า!”“พ่อเลี้ยงอยากให้หนูขย่มให้มั้ยคะ!?” ผล่ะปากออกจากแท่งเอ็นเพื่อถามชายหนุ่มร่างสูงที่ตอนนี้ยืนหน้าแดงก่ำอยู่ เขาขบกรามตัวเองแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมาตามคอแล้ว“แน่นอนว่าฉันอยากให้เธอขย่มให้ อ้าส์! แค่ปากของเธอมันก็ทำให้ฉันเสียวซ่านแล้วผักกาด!”“ถ้างั้นพ่อเลี้ยงขึ้นไปนอนนะ เดี๋ยวคืนนี้หนูจะบริการพ่อเลี้ยงทั้งคืนเลย” พูดพร้อมกับกัดปากยั่วยวนเพศตรงข้าม ราเชนทร์จึงกระตุกยิ้มอย่างพอใจกับการบริการครั้งนี้ของแฟนสาว จากนั้นเขาก็เดินไปนอนบนที่นอน ส่วนผักกาดก็รีบขึ้นไปนั่งคร่อมเขาโดยที่รับเอาแท่งเอ็นอุ่นเข้าไปในตัวเองด้วย“ฉันเพิ่งนึกได้ว่าเป็นฉันต่างหากที่ต้องทำ ฉันต้องลงโทษเด็กดื้ออย่างเธอ” พรึ่บ! แต่เพราะส่วนมากเขาจะชอบเป็นฝ่ายคุมเกมส์มากกว่าจึงจับร่างบางพลิกให้นอนลง ปึ่ก! แล้วเขาก็กระแทกกายเข้าใ

  • ขย่มรักพ่อเลี้ยง   38.อยากโดนลงโทษ

    เมื่อได้ยินชมพูตอบแบบนั้นรุ่งฟ้าก็ได้แต่นั่งอ้าปากเหวอ “เธอมองผิดหรือเปล่าชมพู” แล้วเอ่ยถามชมพูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าเธอไม่ได้กินมันผิดจริงๆ แต่ชมพูยังคงพยักหน้าเป็นคำตอบว่าจริง เธอกินมันไปจริงๆ“มีอะไรกัน!?” ราเชนทร์ที่ไม่เข้าใจสิ่งที่สาวๆ คุยกันนั้นจึงถามขึ้น“ก็หนูกับลุงคลอสไปได้ยินพี่สายธาร พี่ลูกปัดและพี่ปุ๊กลุ๊คคุยกันว่าจะมอมยาจับพ่อทำผัว พวกหนูก็เลยจะไปจัดการให้ แต่ว่าน่าจะล่มไม่เป็นท่า…” ชมพูตอบพี่ชายด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้วแล้วอ่อนลงในประโยคหลัง ถึงจะไม่เข้าใจว่ายาปลุกเซ็กส์คืออะไรแต่ดูจากสีหน้ารุ่งฟ้าแล้วน่าจะไม่ใช่เรื่องดี“แล้วเธอก็กินไปเหรอ?” ภามถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าสาวๆ พวกนี้ไม่ก่อความวุ่นวายให้คนอื่นแต่เหมือนจะก่อความวุ่นวายให้ตัวเองซะงั้น รุ่งฟ้าพยักหน้าให้เบาๆ ก่อนจะกลืนน้ำลายดังอึกจนทุกคนหันมามองเธอ“เป็นอะไร!?” คลาสถามขึ้นเมื่อรุ่งฟ้าเริ่มจะนั่งไม่อยู่นิ่ง เธอส่ายหน้าให้เขาเบาๆ แล้วพ่นลมหายใจออกช้าๆ ตอนนี้ภายในกายของเธอเริ่มจะร้อนลุ่มขึ้นมาแล้ว“ยาปลุกเซ็กส์เป็นยังไงเหรอ?”“อยากลองดูล่ะ เธอได้ควบม้าทั้งคืนอ่ะ” ราเชนทร์ตอบหญิงสาวข้างกายอย่างทีไปทีแต่ผักกาดถึ

  • ขย่มรักพ่อเลี้ยง   37.ยาปลุกเซ็กซ์

    จากนั้นเจ้าของงานอย่างคุณวาสนานักธุรกิจสาวชื่อดังก็ขึ้นเวทีเพื่อกล่าวเปิดงานพูดคุยกับแขกในงานตึกตักๆ เสียงวิ่งของชมพูดังขึ้นมาพร้อมกับร่างเล็กมาหยุดฝีเท้าที่ด้านหน้าของผักกาด“พี่ผักแย่แล้ว!”“อะไรคะ?” ผักกาดที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะทานอาหารนั้นถามขึ้นเมื่อเห็นชมพูวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาพร้อมกับคลอสที่เดินตามหลังมาอีกที“พี่สายธารค่ะ เขาจะจับพ่อทำผัว”“น้องชมพู พูดอะไรคะเนี่ย?”“จริงๆ หนูกับลุงคลอสไปได้ยินมา” ตอบด้วยสีหน้าที่จริงจนผักกาดต้องหันไปมองคลอสเชิงถามว่าจริงเหรอ ซึ่งคลอสก็พยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปนั่งข้างน้องสาว“พี่พาชมพูไปเข้าหองน้ำมาเลยได้ยินสายธารคุยกับลูกปัดว่าจะมอมยาพ่อเลี้ยงจับมาทำผัว”“จริงเหรอ?”“หน้าพี่ชายเธอดูไม่น่าเชื่อถือลยหรือไง” คลอสถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เมื่อเห็นว่าเจ้าผักจะไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเขาสักเท่าไหร่“ก็เชื่อ นี่…ไปหาอะสนุกๆ ทำกันปะ” ผักกาดหันไปมองรุ่งฟ้ากับชมพูสลับกัน ดวงตากลมโตฉายแววซุกซนออกมาทันที“ฉันไม่มาเล่นไร้สาระกับเธอหรอกนะ”“อ่า ถ้างั้นเรื่องเธอพี่ชายฉันพูดออกไปช่วยไม่ได้นะ”“ก็ได้! จะทำอะไรว่ามา”“เธอกับชมพูไปตามดูสายธารเดี๋ยวฉันไปหาสองพี่น

  • ขย่มรักพ่อเลี้ยง   36.ขอร้อง

    “น้องผักสวยจังเลยนะครับวันนี้” เสียงของภามเดินตรงเข้ามาหาผักกาดแล้วเอ่ยชมคนตัวเล็กที่กำลังยืนตักเค้กจากจานในมือเข้าปาก เธอจึงหันไปฉีกยิ้มหวานให้ภามใบหน้าคมหล่อเข้ม ผมดกดำถูกเซ็ตไว้อย่างลงตัว ชุดที่เขาสวมใส่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวสวมทับด้วยเสื้อสูทสีครีมกางเกงขายาวสีเดียวกับเสื้อสูท รองเท้าหนังคู่แพงนั้นถูกขัดจนเงาวับเมื่อมองสำรวจความหล่อของเขาเสร็จแล้วผักกาดก็รีบเคี้ยวและกลืนเค้กลงท้อง“พี่ภามก็ดูดีนะคะ”“ต้องนิดนึงครับ…น้องตัวเล็กชื่ออะไรนะครับ?”“ชมพูค่ะ พี่ผักเป็นแฟนพ่อนะคะอย่าคิดจะมาจีบ” ชมพูเอ่ยตอบภามด้วยน้ำเสียงสดใส ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าเขม็งจนภามกับผักกาดถึงกับต้องหัวเราะออกมาเบาๆ“พี่ไม่จีบหรอกครับ”“อ้าว! ไม่จีบเหรอคะ?”“หื้ม เรามีแฟนแล้วพี่จะไปจีบได้ไง”“ก็เห็นพี่ชอบเข้ามาทักทายมาพูดด้วยเลยคิดว่าจะมาจีบ” หญิงสาวร่างเล็กถามด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ อุตส่าห์หลงตัวเองว่าที่เขาเข้ามาหาก็เพราะว่าจะกลับมาจีบเธอใหม่ ไม่ได้อยากกลับไปคบแต่คิดว่าตัวเองสวยขึ้นไง แบบเออ…หลงตัวเองอ่ะ ฮิฮิ!“แค่คิดถึงเลยเข้ามาทัก อีกอย่างผักเป็นคู่หมั้นของพ่อเลี้ยงนี่นา”“พี่ก็รู้เหรอคะ?”“ทุกคนก็รู้นี่ครับ”“จ

  • ขย่มรักพ่อเลี้ยง   35.เด็กน้อยของพ่อเลี้ยง

    เมื่อได้ยินแฟนสาวพูดออกมาเช่นนั้นแล้วราเชนทร์ก็ถึงกับนั่งยิ้มกริ่มออกมาคนเดียว ส่วนผักกาดเธอก็ลุกขึ้นไปปัดกวาดทำความสะอาดบ้านของตัวเองต่อจนเสร็จเรียบร้อยก็เห็นราเชนทร์ยังคงนั่งยิ้มอยู่ไม่หยุด“มานั่งยิ้มอะไรอยู่นี่ควรจะกลับไปนอนพักมั้ยคะ?” “อืม หกโมงก็อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยนะ”“โอเคค่ะ”“ครับ…” ตอบรับด้วยรอยยิ้มแล้วก็เดินออกไป“พิลึกคนจริง นึกจะมาอารมณ์ดีก็มาอารมณ์แบบไม่ต้องมีเรื่องมีราว” พูดกับตัวเองแล้วก็เดินไปเอนตัวนอนบนโซฟาเพื่อพักผ่อนรอไปงานในอีกไม่กี่ชั่วโมงเวลา 19:17 น.ตอนนี้ผักกาดยืนอยู่หน้ากระจกในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงสั้นเหนือเข่าขึ้นมาสีชมพูอ่อน ใบหน้าเรียวถูกแต่งเติมเพียงเล็กน้อย ผมยาวดัดลอนและปล่อยลงมากลางหลัง เมื่อพอใจกับความสวยของตัวเองแล้วเธอก็หยิบรองเท้ามานั่งสวมที่โซฟาก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาสะพายแล้วเดินตรงไปยังบ้านหลังใหญ่“เมียใครสวยจังเลย” และเมื่อผักกาดก้าวขาเข้าไปในตัวบ้าน เสียงทุ้มของราเชนทร์ก็ดังขึ้น สายตาคมจับจ้องไปที่ร่างเพรียวระหงษ์อย่างไม่ละสายตาจนผักกาดต้องเดินไปยืนข้างโจอี้“เขาเป็นอะไรคะ?”“ผมถาม เขาบอกว่าคุณผักน่ารักกับเขาครับ”“นะ หนูน่ารั

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status