ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงปุ่มกดรหัสหน้าประตูใหญ่
แกร๊ก! เสียงประตูอัตโนมัติเปิดออก
“เฮ้ย! มันใช่จริงๆ ด้วยแหละนานิ!”
“เริ่ด! อัจฉริยะแห่งการเดาของเราสำเร็จ!”
“วันนี้แหละ พี่คิมจะต้องเป็นของฉันซะที”
แววตาแห่งความมุ่งหวังเปล่งประกายเจิดจ้า
“แกจะทำจริงๆ เหรอยูจิน ฉันว่าตอนนี้แกเปลี่ยนใจยังทันนะ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะแก”
ปพิชญาพยายามโน้มน้าวเพื่อนรักครั้งสุดท้าย
“ไม่! ฉันทำแล้ว ฉันจะไม่เสียใจเด็ดขาดนานิ”
เมนิลาแค่อยากรู้ว่า ถ้าเธอเป็นของพี่คิมแล้ว พี่คิมจะกลับมารักเธอ และเป็นของเธออีกมั้ย เมนิลายังคงเชื่อว่า พี่คิมของเธอยังรักเธอเหมือนเดิม เหมือนกับสิบสองปีที่ผ่านมา
“เออนะ วินาทีสุดท้าย แกก็ยังแน่วแน่ งั้น! ฉันก็ขอให้แกโชคดีแล้วกันยูจิน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ให้แกนึกถึงฉันคนแรกนะ โอเค ฉันไปรออยู่ที่บ้านแล้วกันนะ”
“ขอบใจแกมากนะ ยังไงฉันจะแชทบอกแกเรื่อยๆ”
“ฉันไปล่ะนะ”
“อือ”
วันนี้เป็นวันที่พี่คิมของเธอเข้าเวรเช้า และเย็นนี้พี่คิมของเธอก็จะต้องกลับเข้ามาในคอนโดแห่งนี้ สิ่งที่พี่คิมมักจะดื่มเป็นประจำเวลาเปิดตู้เย็นก็คือน้ำแร่เย็นๆ พี่คิมเป็นคนดูแลสุขภาพเป็นอย่างดี ถึงแม้จะมีดื่มบ้าง แต่เรื่องสุขภาพการออกกำลังกาย ต้องมาก่อนเสมอ
น้ำแร่สิบสองขวดในตู้เย็น ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ ทุกขวดจะมีปริมาณของยาในระดับที่ค่อนข้างสูงมาก เมนิลารู้ว่าพี่คิมของเธอเป็นหมอ มีวิธีจัดการเรื่องนี้ไม่ยาก แต่ถ้าเจอปริมาณมาก หมออย่างพี่คิม ก็อาจจะล้มได้เหมือนกัน ^<>^
เมนิลาจ้องมองเวลาที่วางอยู่บนโต๊ะ เมนิลาคำนวณทุกอย่างหมดแล้ว แม้กระทั่งการเตรียมตัว อาบน้ำแต่งตัว ประทินโฉมความหอมภายในเรือนร่างของเธอเรียบร้อย แม้กระทั่งชุดที่เธอสวมใส่นั้น พร้อมถอดอย่างง่ายดาย รวมไปถึงโนบราด้วยเช่นกัน
เวลาผ่านไปราวสองชั่วโมง...
เมนิลาแอบหลบอยู่นอกระเบียง ชั้นดาดฟ้าที่เชื่อมต่อกับห้องใหญ่ของเพนท์เฮ้าส์หรู มีสระว่ายน้ำส่วนตัว สวนหย่อมที่เต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับงดงาม สมศักดิ์ศรีสมราคาหลายสิบล้าน
แกร๊ก! เสียงเปิดประตูดังขึ้น
เมนิลามองเข้าไปด้านใน ผ่านช่องเล็กๆ เห็นร่างสูงกำลังเดินใกล้เข้ามา ‘เป็นไปตามคาด! พี่คิมกำลังเปิดตู้เย็น’
น้ำแร่ใสสะอาดถูกกลืนกินเข้าไปในร่างกายของชายหนุ่ม เขาดื่มมันรวดเดียวจนหมดขวด!
‘เฮ้ย! ดื่มหมดเลยเหรอวะ’ เมนิลาจ้องมองขวดเปล่าในมือพี่คิม แต่! ยังไม่พอ! อย่าบอกนะ!
น้ำขวดที่สองถูกเปิด พร้อมกับยกกระดกขึ้นดื่ม
‘เฮ้ย! อะไรอ่ะ! กระหายน้ำมาจากไหนเนี่ย!’ เมนิลากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเลยทีเดียว เธอไม่คิดว่าพี่คิมจะดื่มมันเยอะขนาดนี้ ‘ผิดแผนไปหน่อย คงไม่เป็นไรมั้ง’
เมื่อเห็นว่าพี่คิมของเธอ กำลังนั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง และกำลังปลดกระดุมเสื้อ เพื่อคลายความอึดอัด ใบหน้าขาวเนียนสไตล์เกาหลีกำลังเริ่มเปลี่ยนสี
เมนิลาสูดลมหายใจเพื่อเรียกกำลังใจ เธอจะต้องแสดงตัวตอนนี้แหละ ‘เป็นไงเป็นกันวะ’
แกร๊ก! ประตูที่เชื่อมกับห้องถูกเปิดออก
“ใครน่ะ!!” คิมหันต์หันไปยังต้นเสียงทันที
“ยูจินเองค่ะพี่คิม” ปากบางยิ้มแฉ่ง ลักยิ้มน่ารักปรากฏอยู่สองข้างแก้ม พร้อมกับใบหน้านวลเนียนร้อนผ่าว เมื่อเห็นอกกำยำที่เผยออกมาเมื่อกระดุมถูกปลดลงมาจนหมด
“ยูจิน!” คิมหันต์ตกตะลึงราวกับโดนผีหลอก
“ค่ะพี่คิม พอดียูจินแวะเอาขนมที่คุณป้าฝากมาให้ค่ะ แต่บังเอิญยูจินรอพี่นานไปหน่อย เลยเผลอหลับไปค่ะ ด้านนอกลมเย็นจังเลยนะคะ อากาศดีมากเลยค่ะ”
ข้อพิรุธทั้งหลายถูกปิดสนิท ด้วยบทละครที่ถูกแต่งไว้ โดยเจ้าของบทประพันธ์คือ ‘เมนิลา’ แต่งเอง เล่นเอง นักเลงพอ!
“แล้วรู้รหัสเข้าห้องพี่ได้ยังไง! พี่เปลี่ยนแล้วนี่”
คิมหันต์งงเพิ่มเข้าไปอีก ความโกรธเริ่มคืบคลานเข้ามา พร้อมกับความร้อนในร่างกายของเขา
“แหม พี่คิมคะ นี่ยูจินเองนะคะ”
รอยยิ้มสวยปรากฏอยู่บนดวงหน้าหวานอีกครั้ง จริงๆ แล้วหัวของเมนิลากับปพิชญาแทบจะระเบิดเลยทีเดียว กว่าจะถอดรหัสนี้ได้ ^<>^
“งั้น! กลับไปได้แล้ว! พี่จะพักผ่อน”
ร่างกายกำยำเริ่มร้อนวูบวาบราวกับอยู่บนเตาไฟร้อน ‘นี่เขาเป็นอะไร?’ ทั้งที่เครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำขนาดนี้
“ยูจิน มีเรื่องจะเคลียร์กับพี่คิมค่ะ อยากถามพี่คิมค่ะ”
เมนิลาหน่วงเวลาให้ยาออกฤทธิ์
“พี่ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วยูจิน กลับไปซะ!”
เสียงทุ้มเริ่มแหบพร่า ความร้อนในร่างกำยำกำลังปะทุ ‘นี่เขาไม่สบายหรือไง’
“พี่คิมยังรักยูจินเหมือนเดิมอยู่ใช่มั้ยคะ พี่คิมเคยบอกยูจินว่า จะรักและแต่งงานกับยูจิน ถ้ายูจินโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว พี่คิมยังเหมือนเดิมกับยูจินใช่มั้ยคะ”
บทพูดนี้ถูกกลั่นกรองออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเมนิลาอย่างแท้จริง ตอนเป็นเด็ก พี่คิมของเธอ มักจะบอกกับเธอเสมอ ‘พี่คิมจะแต่งงานกับยูจินนะครับ’
“เหลวไหล! นั่นมันเรื่องตอนเป็นเด็ก ตอนนี้พี่ไม่ได้มีความคิดแบบนั้นแล้วยูจิน พี่บอกไปแล้ว ว่าพี่ไม่ได้รักเรา ยังไม่เข้าใจอะไรอยู่อีก!”
น้ำเสียงแหบพร่าเข้มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งใบหน้าและทุกส่วนในร่างกายของคิมหันต์กำลังร้อนฉ่า! ร่างกายเขาไม่ปกติ เขาไปเจออะไรมากันแน่
“แต่ยูจินรักพี่คิมนะคะ”
ร่างบางเดินเข้าหาร่างกำยำทันที ‘ไม่รักยูจินแล้ว อย่างนั้นหรือ? เมนิลาไม่เชื่อ!’
“กลับไปซะ! ยูจิน!”
เสียงแหบพร่าสั่งคนตัวเล็ก ที่กำลังหย่อนตัวลงนั่งข้างกายเขา กลิ่นหอมของกายสาว เตะเข้าจมูกคิมหันต์อย่างจัง เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร ภาพเบื้องหน้ามันชวนให้กระสันรัญจวนอย่างที่สุด
“ยูจินอยากเป็นของพี่คิมค่ะ ยูจินรักพี่คิม”
สิ้นประโยค ร่างบางก็ถลาขึ้นคร่อมร่างกำยำทันที มือบางโน้มลำคอแกร่งเข้าหาตัว
“ยะ-ยูจิน! อย่าทำแบบนี้!”
เสียงแหบพร่ากระชากออกมา แต่เมื่อเรือนกายนุ่มนิ่มสัมผัสร่างกำยำของวัยหนุ่ม ทำให้ร่างแกร่งสะท้านขึ้นกับสัมผัสนั้นทันที ราวกับโดนไฟช็อต กระแสไฟฟ้าวิ่งไหลเข้าสู่ร่างแกร่ง
“ยูจินอยากเป็นของพี่คิมค่ะ”
ปากบางยกยิ้มอย่างพอใจ ที่เห็นร่างกำยำกำลังเดือดพล่าน สั่นเทาเพราะความต้องการ
“อย่าทำแบบนี้! ยูจิน!”
เสียงแหบพร่าร้องคำรามออกมาอย่างเจ็บปวด ทุกส่วนในร่างกายของคิมหันต์ เกร็งเครียดไปหมด เขาโดนอะไรกันแน่? ลักษณะแบบนี้? อาการแบบนี้? ‘ยาปลุกเซ็กส์งั้นหรือ?’
“ไม่ค่ะ! ยูจินรักพี่คิม! อยากเป็นของพี่คิมค่ะ”
ใบหน้าสวยกำลังใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ (เมนิลาไม่รู้วิธีหรอก ว่าเขาทำกันยังไง)
“เราวางยาพี่ใช่มั้ย! ยูจิน!”
เพราะสัญชาตญาณความเป็นหมอของเขา ทำให้รู้ว่า อาการลักษณะนี้ คงหนี้ไม่พ้นยาปลุกความต้องการอย่างแน่นอน และเขามั่นใจ ว่าก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลย นอกจากน้ำเปล่าสองขวดนี้เท่านั้น
“ใช่ค่ะ!” เมนิลารับอย่างหน้าตาเฉย ‘ช่วยไม่ได้ ก็พี่คิม อยากบีบให้ยูจินทำเองนี่’
“ฮึ่ม! ยูจิน!” ความโกรธเพิ่มขึ้นระดับสิบ เมื่อรู้ว่าร่างเล็กที่คร่อมอยู่เหนือร่างเขานี้เป็นตัวต้นเหตุ ทำให้ร่างกายของเขาร้อนเป็นไฟแบบนี้
“อุ้ย! ยูจินเจ็บนะคะพี่คิม”
ใบหน้าสวยเหยเกทันที เมื่อโดนกระชากแขนทั้งสองข้างตรึงเอาไว้ และแรงบีบจากมือหนา โดยที่ร่างของเมนิลา ยังอยู่บนตักกว้าง
“ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ ยูจิน! อยากให้พี่รักมากใช่มั้ย!”
อารมณ์พลุ่งพล่านเดือดเกินร้อย ความปวดหนึบทางร่างกายทะยานขึ้นสูง ความโกรธที่เกือบทะลุชั้นบรรยากาศของโลก! ถูกแสดงออกมาจากสีหน้าและแววตาอย่างชัดเจน
“ก็ยูจินรักพี่คิมไงคะ พี่คิมเคยบอกว่า อุ๊บ!!”
ปากหนากระแทกลงมาทันที ความร้อนเกินต้านของคิมหันต์ ระเบิดออกมาแล้ว ร่างกำยำปวดหนึบ ช่วงล่างเบ่งบานผงาดแข็งชัน!
“อื้อออ” จูบร้อนลงทัณฑ์อย่างหนักหน่วง! บดขยี้ริมฝีปากบางจนแสบ ฟันคมงับเนื้ออ่อน ดูดดุนอย่างหิวกระหาย เรือนร่างอรชรร้อนผ่าว ชาตั้งแต่หัวจรดเท้า ‘นี่หรือ ที่เรียกว่า จูบ’
“อึ้มมม” เสียงแหบพร่าครางคำรามในลำคอ ลิ้นหนารัดลิ้นเล็กไปมา เกี่ยวกวัด ชอนไชเข้าไปในโพรงปากนุ่ม มือหนาลูบไล้ทั่วแผ่นหลัง อีกข้างหนึ่งจับล็อคศีรษะเล็กเอาไว้แน่น
จูบร้อนกินเวลาไปหลายนาที จนร่างบางเริ่มขาดอากาศหายใจ ปากหนาจึงผละออก นัยน์ตาคมกริบ จ้องมองใบหน้านวลที่กำลังเป็นสีซับเลือด
“หลังจากนี้! อย่ามาเรียกร้องอะไรจากพี่! แม้กระทั่งคำว่ารัก!” สิ้นประโยคอันแสบทรวง มือหนากระชากชุดสวยออกจากร่างงามทันที
แคว่ก!!
“อุ้ย! มะ-ไม่นะคะ! พี่คิม! ”
เมนิลาเริ่มกลัวคนตัวใหญ่ขึ้นมาทันที
“ที่พี่ทำตอนนี้ มันไม่ใช่ความรัก! แต่มันคือความใคร่ต่างหาก! รู้ไว้ด้วย! อย่าเล่นกับไฟ! จำไว้!”
“ไม่! อุ๊บ!!” ปากบางถูกบดขยี้ลงมาทันที มือหนาตะปบไปที่อกอวบใหญ่คู่งาม ที่ไร้บราห่อหุ้ม ‘หึ! คงเตรียมการมาเพื่อสิ่งนี้ โดยเฉพาะเลยล่ะสิ!’
ร่างบางถูกผลักล้มลงบนโซฟาใหญ่ พร้อมกับร่างกำยำกำลังทับทาบตรึงเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา คิมหันต์สติขาดกระเจิง ฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดครอบงำร่างแกร่งไปหมดแล้ว สิ่งหนึ่งที่จะทำได้ตอนนี้คือ ‘ระบายความตึงเครียดและปวดหนึบออกเท่านั้น!’
…………………
