แถมเธอยังถอดเสื้อนอกไปแล้วด้วย
เย่ฮวนเอ่อร์ "อ๊า...อื้อ!"
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะร้องอีกครั้ง แต่เฉินจิ้นยกมือขึ้นปิดปากเธอไว้ ไม่ยอมให้เธอร้องออกมา
"อย่าร้องเสียงดังไปนะ เดี๋ยวแม่กับน้องฉันได้ยินเข้า เธออยากให้พวกเขามามุงดูกันหรือไง"
เย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตากลมโตด้วยความตกใจมองเขา แล้วค่อยๆ เอามือเขาออก "ฉันไม่ร้องแล้ว นายวางฉันลงก่อน"
เฉินจิ้นปล่อยมือ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ปีนลงจากตัวเขา
แต่เย่ฮวนเอ่อร์ดันไปโดนอะไรบางอย่างเข้า และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอสัมผัสมัน เธอเอื้อมมือไปด้วยความสงสัย "ตรงนี้ของนายคืออะไรน่ะ"
"เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าลู่นอกทาง!" เฉินจิ้นพยายามจะจับมือเล็กๆ ของเธอเอาไว้
แต่เย่ฮวนเอ่อร์ไวกว่ามาก เขาแทบไม่มีโอกาสห้าม
เฉินจิ้นตัวเกร็งขึ้นมาทันที มุมหางตาเริ่มแผดเผาไปด้วยไอร้อนของราคะ
เย่ฮวนเอ่อร์ก็เพิ่งจะรู้ตัว "โครม" สมองของเธอเหมือนระเบิด เธอก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเขา "นายนาย นาย..."
เฉินจิ้นเห็นเธอยังดูไร้เดียงสารีบหันหลังเดินออกไปทันที
เย่ฮวนเอ่อร์ "......"
โอ้พระเจ้า เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไป
เย่ฮวนเอ่อร์รีบยกมือปิดหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง เธอรู้สึกว่าไม่
