เฉินจิ้นยกผ้าห่มขึ้นมาบังหน้าหล่อๆ ของตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไรดี แล้วก็ไม่อยากพูดด้วยทำเรื่องไม่ดีครั้งแรกก็โดนเธอจับได้ แบบนี้มันซวยเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์เอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่ปิดหน้าของเขาออก "เฉินจิ้น พูดสิ นายดูวิดีโอแบบนั้นทำไม"ตอนนี้เฉินจิ้นนอนราบอยู่บนเตียงอย่างหมดอาลัย หนึ่งขาเหยียดออกไปครึ่งหนึ่ง ทั้งคนดูขี้เกียจแต่ก็แฝงไปด้วยความดิบเถื่อนอย่างไม่เกรงใจใครเย่ฮวนเอ่อร์กดเขาไว้ ร่างกายอ่อนนุ่มของเด็กสาวกดทับลงมาบนตัวเขาเฉินจิ้นทำใจแล้ว "ก็ฉันดู แล้วไง""นาย!" เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับพูดไม่ออกกับความด้านหน้าด้านหลังของเขาเฉินจิ้นมองใบหน้าเล็กๆ รูปไข่ของเธอ "เธอออกไปได้แล้ว""ไม่ออก""งั้นเธอจะทำอะไร""ฉันก็จะดูด้วย!"เฉินจิ้นหรี่ตาลง แล้วเอื้อมมือไปแย่งมือถือคืน ไม่ยอมให้เธอดูแต่เย่ฮวนเอ่อร์กดเปิดไปแล้ว เธอเองก็ไม่เคยดูมาก่อนเหมือนกัน เลยอยากรู้อยากเห็น"เย่ฮวนเอ่อร์!"เฉินจิ้นแย่งมือถือ เย่ฮวนเอ่อร์หลบ ทั้งสองคนกลิ้งไปมาบนเตียง เฉินจิ้นโอบเธอจากด้านหลังเหมือนกอดเธอไว้ทั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตายาวสวยสดใส "เฉินจิ้น ดูด้วยกันนะ"เฉินจิ้นมองเธอแต่ไม่พูดอะไรเย่ฮวน
ฉือหว่านถูกฮั่วซือหานลากออกมาจากร้านอาหาร ฮั่วซือหานก้าวขายาว ฉือหว่านเลยได้แต่สะดุดล้มลุกคลุกคลานตามหลังเขาไปฉือหว่านขมวดคิ้ว "ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!"ฮั่วซือหานเปิดประตูรถหรู ยัดเธอเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ จากนั้นตัวเขาเองก็อ้อมไปขึ้นที่เบาะคนขับรถหรูโรลส์รอยซ์แฟนธอมแล่นฉิวอยู่บนถนน ฉือหว่านขมวดคิ้ว "ประธานฮั่ว คุณกินข้าวเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าสาวสวยในชุดแดงเต้นรำยังรั้งคุณไว้ไม่ได้?"ฮั่วซือหานโผล่เข้าไปในบาร์อย่างกะทันหัน เป็นสิ่งที่ฉือหว่านไม่คาดคิดเลย เพราะเมื่อครู่เธอยังเห็นเขากำลังดูสาวสวยเต้นอยู่เลยมือใหญ่ที่สวมเรือนเวลาหรูของฮั่วซือหานกดอยู่บนพวงมาลัย แสงนีออนในเมืองฉาบบนใบหน้าหล่อเหลาคุณชายของเขา งดงามจนดูเหลือเชื่อ "เธอเห็นฉันเหรอ?"ฉือหว่านพยักหน้า "เห็นสิ ฉันเห็นประธานฮั่วมีสาวๆ มารุมรักไม่ขาดสายอีกแล้ว หัวใจสาวๆ นี่ตกใส่ประธานฮั่วเป็นแถวเลยนะ"ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "แล้วเธอล่ะ ไม่ใช่ว่าไปเที่ยวบาร์หนุ่มนายแบบเหมือนกันเหรอ สนุกดีไหม ถ้าฉันไปช้าอีกนิด เธอคงรูดบัตรฉันซื้อบริการหนุ่มๆ ไปหลายคนแล้วมั้ง?"ฉือหว่าน "......" ปากร้ายจริงๆฉือหว่านเป็น
ฮั่วซือหานมองไปรอบๆ "ที่นี่ตกแต่งไปไม่น้อยเลยสินะ?"ฉือหว่าน "แล้วไง?""เงินทั้งหมด เซียวอี้เป็นคนออกเหรอ?""ใช่ แฟนฉันเป็นคนจ่ายหมด ทั้งรถหรูเขาก็ซื้อให้ คอนโดหรูก็เขาซื้อให้ ฉันแค่ถือกระเป๋าเข้ามาอยู่เฉยๆ"ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง ขณะนั้นเองเขาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างบนโต๊ะน้ำชา"นั่นอะไร?" ฮั่วซือหานเดินไปทางโต๊ะน้ำชาฉือหว่านเงยหน้ามอง ดวงตากลมใสเบิกกว้างทันที เพราะบนโต๊ะมีชุดตรวจครรภ์วางอยู่ฉือหว่านรีบเอื้อมมือจะไปหยิบแต่ฮั่วซือหานไวกว่า เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนแล้วเขาดูชุดตรวจครรภ์ แล้วเงยหน้ามองเธอ "เธอซื้อที่ตรวจครรภ์มาทำไม?"ฉือหว่านมองดู โชคดีที่ชุดตรวจครรภ์นี้ยังใหม่ ยังไม่มีสองขีดแดง ไม่อย่างนั้นเรื่องที่เธอท้องคงปิดไม่อยู่แน่ในเมื่อเขาไม่ชอบเด็ก ไม่คิดจะเป็นพ่อ เธอก็ไม่คิดจะบอกเขาจริงๆ แล้วฉือหว่านเองก็ไม่แน่ใจในท่าทีของเขา ถ้าเขารู้ว่าเธอท้อง เขาจะยอมให้เธอเก็บลูกเอาไว้ไหมถ้าเขาไม่อยากให้เธอมีลูกของเขา เขาจะบังคับให้เธอไปทำแท้งหรือเปล่าเธอไม่กล้าเสี่ยง"ฉือหว่าน ทำไมไม่พูดอะไร ฉันถามว่าทำไมถึงมีที่ตรวจครรภ์"ฮั่วซือหานจ้องมองเธอด้วยสายตาคมกริบฉือหว่า
ฉือหว่านพบว่าสามีของเธอ ฮั่วซือหานกำลังนอกใจ เขานอกใจไปหานักศึกษาหญิงคนหนึ่ง วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน ฉือหว่านตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารหนึ่งโต๊ะ แต่ในตอนนั้นเอง "ติ๊ง" เสียงดังขึ้นมา โทรศัพท์มือถือของฮั่วซือหานที่ลืมไว้ที่บ้านดังขึ้น ฉือหว่านจึงเห็นข้อความที่นักศึกษาหญิงส่งมา [ตอนเอาเค้กออกมาชนเข้าไปจนเจ็บเลย ฮือๆๆ] ข้างล่างแนบภาพเซลฟี่มาด้วย ภาพนั้นไม่ได้เผยให้เห็นหน้า มีเพียงแต่ขาเท่านั้นที่ปรากฏในรูป ในภาพนั้น เด็กสาวสวมถุงเท้าสีขาวยาวดึงสูง รองเท้าหนังหัวกลมสีดำ กระโปรงนักศึกษาสีฟ้าขาวถูกดันขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาที่เรียบเนียนและงดงาม หัวเข่าที่ขาวเนียนมีรอยแดงจากการกระแทก ผิวพรรณที่อ่อนเยาว์สดใสของเด็กสาวประกอบกับข้อความที่ออดอ้อน ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามที่ยากจะต้านทาน ได้ยินว่าประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จ มักจะชอบเลือกเมียน้อยแนวนี้ ฉือหว่านกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนปลายนิ้วซีดขาว ติ๊งนักศึกษาหญิงส่งข้อความมาอีกครั้ง [ประธานฮั่ว เจอกันที่โรงแรมหยุนถิงนะคะ คืนนี้ฉันจะฉลองวันเกิดให้คุณ~] วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน และเมียน้อยของเขาจะจัดงานฉลองวันเกิดใ
ฉือหว่านมองเขากลับเช่นกัน น้ำเสียงเบาแต่มั่นคง “เราหย่ากันเถอะ ฮั่วซือหาน คุณชอบของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ไหม?” ฮั่วซือหานมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เพราะแค่ฉันไม่ได้ฉลองวันเกิดกับคุณ คุณถึงคิดจะหย่างั้นเหรอ?” ฉือหว่าน “ฉือเจียวกลับมาแล้วใช่ไหม?” เมื่อได้ยินชื่อฉือเจียว ฮั่วซือหานยกมุมปากบางๆ อย่างเย้ยหยัน เขาหัวเราะเบาๆ เขาก้าวขาเรียวยาวเข้าหาเธอทีละก้าว “คุณหึงฉือเจียวงั้นเหรอ?” ในฐานะนักธุรกิจอายุน้อยที่ถูกขนานนามว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการค้า ฮั่วซือหานมีออร่าที่เกิดจากอำนาจ ความมั่งคั่ง และสถานะ เขาก้าวเข้ามาใกล้จนฉือหว่านเผลอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว แผ่นหลังอ่อนบางของเธอสัมผัสถึงความเย็น เธอชนเข้ากับกำแพง ในตอนนั้นเอง ทัศนวิสัยของเธอก็มืดลง ฮั่วซือหานพุ่งเข้าหา ร่างกายเขาประชิดเธอเต็มที่ มือข้างหนึ่งยันกำแพงไว้ข้างตัวเธอ ขังเธอไว้ระหว่างอกแข็งแกร่งของเขาและผนัง ฮั่วซือหานก้มเปลือกตาหล่อเหลา มองเธอด้วยสายตาเย็นชา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “คนทั้งไห่เฉิงรู้ว่าคนที่ฉันจะแต่งงานด้วยคือฉือเจียว คุณไม่รู้เรื่องนี้ตอนที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อแต่งงานแทนน้องเธอมาเป็นคุณนายฮั่วเ
ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา “ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!” ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ “คุณสั่งให้ฉันกลับมา ฉันก็ต้องกลับงั้นเหรอ? เราหย่ากันแล้ว ใครจะมาทำตามใจคุณอีกล่ะ!” ฮั่วซือหานกัดฟันแน่น “เรื่องเหตุผลการหย่า ฉันจะให้เธอโอกาสเขียนใหม่อีกครั้ง!” ฉือหว่านยิ้มกว้างขึ้น “ฉันเขียนผิดตรงไหนเหรอ ฮั่วซือหาน? คุณฟื้นมาได้ครึ่งปีแล้วใช่ไหม แต่ครึ่งปีนี้คุณไม่เคยจับมือฉันเลย คุณเป็นเจ้าชายนิทรามาสามปี ถึงแม้ตอนนี้ทุกระบบในร่างกายของคุณจะดูปกติดี แต่ฉันสงสัยอย่างมีเหตุผลว่าคุณมีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ คุณไม่ไหวแล้ว! รีบไปหาหมอแผนจีนดูสิ สิ่งที่ฉันขออวยพรให้คุณเป็นของขวัญหย่าคือ ขอให้คุณกลับมาฟิตสมชายไวๆ!” ฮั่วซือหาน “……” เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว! “ฉือหว่าน สักวันฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!” “เสียใจด้วย คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!” “ฉือหว่าน!” เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้น สายโทรศัพท์ถูกตัดไป ในขณะที่ฮั่วซือหานโกรธจัดจนยังไม่ได้ระบายออก เขาก็ได้ยินเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ของสายที่ถูกตัดไป เขา “……” ฉือหว่าน!!! ...ฉือ
ฉือหว่านมาแล้วหลังจากการช้อปปิ้งที่ห้าง ซูเสี่ยวฝูก็พาฉือหว่านตรงมายังบาร์ 1996 และคืนนี้เธอจะจัดปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสดให้กับฉือหว่านที่นี่ฉือหว่านไม่คิดว่าจะมาพบกับฮั่วซือหานและพวกเขาที่นี่ และเธอก็ได้ยินการเยาะเย้ยจากพวกเขาฉือหว่านรู้จักคนในห้องวีไอพีรวมถึงกู้เป่ยเฉิน พวกเขาเล่นในวงเดียวกับฮั่วซือหาน กู้เป่ยเฉินยังเป็นเพื่อนสนิทของฮั่วซือหาน ตอนที่ฮั่วซือหานและฉือเจียวคบกันอย่างร้อนแรง พวกเขาทุกคนชอบฉือเจียว และกู้เป่ยเฉินยังเรียกฉือเจียวว่า “พี่สะใภ้”สามปีที่ผ่านมา ฉือหว่านไม่สามารถเข้ากลุ่มของพวกเขาได้ และพวกเขาทุกคนไม่เคยให้ความเคารพเธอด้วยซ้ำแท็กที่พวกเขาแปะให้เธอมีแค่ว่า “ตัวสำรองแต่งงานแทน” “ลูกเป็ดขี้เหร่” “สาวบ้านนอก”...ถ้าผู้ชายไม่รักคุณ เพื่อนของเขาก็จะไม่ให้ความเคารพคุณเช่นกันซูเสี่ยวฝูโกรธจนแทบระเบิด เธอจึงยกแขนเสื้อขึ้นและอยากจะเข้าไปทำร้ายพวกเขา “ฉันจะไปฉีกปากพวกนี้ให้แหลก!”ฉือหว่านจับแขนของซูเสี่ยวฝูไว้ “เสี่ยวฝู พอเถอะ! หย่ากันแล้ว ไม่ต้องไปเสียเวลาใส่ใจกับพวกนี้!”เห็นท่าทางเย็นชาของฉือหว่าน ซูเสี่ยวฝูจึงฝืนอดกลั้นอารมณ์เอาไว้ และในตอนนั้นสายตาจากคนในบาร์ก็เริ่ม
ฉือหว่านขมวดคิ้ว “ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ?” ฮั่วซือหานกัดฟันพูด “ใครใช้ให้เธอแต่งตัวแรดแบบนี้?” อะไรนะ? แรด? “ฮั่วซือหาน คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยสิ!” ฮั่วซือหานก้มตามองกระโปรงสั้นของเธอ “ต้นขาของเธอจะโผล่หมดอยู่แล้ว เธออยากให้คนอื่นมองขาเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” กระโปรงที่ฉือหว่านใส่อยู่นั้นสั้นจริงๆ และเป็นตัวที่ซูเสี่ยวฝูเลือกให้ คำพูดของซูเสี่ยวฝูคือ “หวานหว่านของฉันแค่ไม่โชว์ขา ดูสิว่าฉือเจียวจะกล้าอวดอะไร คืนนี้ให้ทุกคนได้เห็นกันว่าใครคือเจ้าของเรียวขาคู่สวยที่สุดในไห่เฉิง” ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวงามขึ้นเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าประธานฮั่วจะมองขาฉันแล้วนะ” ฮั่วซือหานชะงักไป ฉือหว่านพิงกำแพงด้วยท่าทางที่งดงามและดูเฉื่อยชา เธอยกขาขวาขึ้นช้าๆ ปลายเท้าสวมรองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลของเธอไล้ไปที่ข้อเท้าของเขา ผู้ชายในกางเกงสแลคสีดำ โชว์เรียวขายาวทรงพลังของเขา ดูสง่างามและเย็นชาในแบบที่ยากจะหักห้ามใจ ปลายเท้าขาวเนียนของฉือหว่านไล้จากข้อเท้าของเขาขึ้นไปอย่างเชื่องช้า ลูบไล้ที่น่องของเขาอย่างชวนให้หลงใหล นี่คือการยั่วยวน และการท้าทาย ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาเย
ฮั่วซือหานมองไปรอบๆ "ที่นี่ตกแต่งไปไม่น้อยเลยสินะ?"ฉือหว่าน "แล้วไง?""เงินทั้งหมด เซียวอี้เป็นคนออกเหรอ?""ใช่ แฟนฉันเป็นคนจ่ายหมด ทั้งรถหรูเขาก็ซื้อให้ คอนโดหรูก็เขาซื้อให้ ฉันแค่ถือกระเป๋าเข้ามาอยู่เฉยๆ"ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง ขณะนั้นเองเขาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างบนโต๊ะน้ำชา"นั่นอะไร?" ฮั่วซือหานเดินไปทางโต๊ะน้ำชาฉือหว่านเงยหน้ามอง ดวงตากลมใสเบิกกว้างทันที เพราะบนโต๊ะมีชุดตรวจครรภ์วางอยู่ฉือหว่านรีบเอื้อมมือจะไปหยิบแต่ฮั่วซือหานไวกว่า เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนแล้วเขาดูชุดตรวจครรภ์ แล้วเงยหน้ามองเธอ "เธอซื้อที่ตรวจครรภ์มาทำไม?"ฉือหว่านมองดู โชคดีที่ชุดตรวจครรภ์นี้ยังใหม่ ยังไม่มีสองขีดแดง ไม่อย่างนั้นเรื่องที่เธอท้องคงปิดไม่อยู่แน่ในเมื่อเขาไม่ชอบเด็ก ไม่คิดจะเป็นพ่อ เธอก็ไม่คิดจะบอกเขาจริงๆ แล้วฉือหว่านเองก็ไม่แน่ใจในท่าทีของเขา ถ้าเขารู้ว่าเธอท้อง เขาจะยอมให้เธอเก็บลูกเอาไว้ไหมถ้าเขาไม่อยากให้เธอมีลูกของเขา เขาจะบังคับให้เธอไปทำแท้งหรือเปล่าเธอไม่กล้าเสี่ยง"ฉือหว่าน ทำไมไม่พูดอะไร ฉันถามว่าทำไมถึงมีที่ตรวจครรภ์"ฮั่วซือหานจ้องมองเธอด้วยสายตาคมกริบฉือหว่า
ฉือหว่านถูกฮั่วซือหานลากออกมาจากร้านอาหาร ฮั่วซือหานก้าวขายาว ฉือหว่านเลยได้แต่สะดุดล้มลุกคลุกคลานตามหลังเขาไปฉือหว่านขมวดคิ้ว "ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!"ฮั่วซือหานเปิดประตูรถหรู ยัดเธอเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ จากนั้นตัวเขาเองก็อ้อมไปขึ้นที่เบาะคนขับรถหรูโรลส์รอยซ์แฟนธอมแล่นฉิวอยู่บนถนน ฉือหว่านขมวดคิ้ว "ประธานฮั่ว คุณกินข้าวเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าสาวสวยในชุดแดงเต้นรำยังรั้งคุณไว้ไม่ได้?"ฮั่วซือหานโผล่เข้าไปในบาร์อย่างกะทันหัน เป็นสิ่งที่ฉือหว่านไม่คาดคิดเลย เพราะเมื่อครู่เธอยังเห็นเขากำลังดูสาวสวยเต้นอยู่เลยมือใหญ่ที่สวมเรือนเวลาหรูของฮั่วซือหานกดอยู่บนพวงมาลัย แสงนีออนในเมืองฉาบบนใบหน้าหล่อเหลาคุณชายของเขา งดงามจนดูเหลือเชื่อ "เธอเห็นฉันเหรอ?"ฉือหว่านพยักหน้า "เห็นสิ ฉันเห็นประธานฮั่วมีสาวๆ มารุมรักไม่ขาดสายอีกแล้ว หัวใจสาวๆ นี่ตกใส่ประธานฮั่วเป็นแถวเลยนะ"ฮั่วซือหานยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย "แล้วเธอล่ะ ไม่ใช่ว่าไปเที่ยวบาร์หนุ่มนายแบบเหมือนกันเหรอ สนุกดีไหม ถ้าฉันไปช้าอีกนิด เธอคงรูดบัตรฉันซื้อบริการหนุ่มๆ ไปหลายคนแล้วมั้ง?"ฉือหว่าน "......" ปากร้ายจริงๆฉือหว่านเป็น
เฉินจิ้นยกผ้าห่มขึ้นมาบังหน้าหล่อๆ ของตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไรดี แล้วก็ไม่อยากพูดด้วยทำเรื่องไม่ดีครั้งแรกก็โดนเธอจับได้ แบบนี้มันซวยเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์เอื้อมมือไปดึงผ้าห่มที่ปิดหน้าของเขาออก "เฉินจิ้น พูดสิ นายดูวิดีโอแบบนั้นทำไม"ตอนนี้เฉินจิ้นนอนราบอยู่บนเตียงอย่างหมดอาลัย หนึ่งขาเหยียดออกไปครึ่งหนึ่ง ทั้งคนดูขี้เกียจแต่ก็แฝงไปด้วยความดิบเถื่อนอย่างไม่เกรงใจใครเย่ฮวนเอ่อร์กดเขาไว้ ร่างกายอ่อนนุ่มของเด็กสาวกดทับลงมาบนตัวเขาเฉินจิ้นทำใจแล้ว "ก็ฉันดู แล้วไง""นาย!" เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับพูดไม่ออกกับความด้านหน้าด้านหลังของเขาเฉินจิ้นมองใบหน้าเล็กๆ รูปไข่ของเธอ "เธอออกไปได้แล้ว""ไม่ออก""งั้นเธอจะทำอะไร""ฉันก็จะดูด้วย!"เฉินจิ้นหรี่ตาลง แล้วเอื้อมมือไปแย่งมือถือคืน ไม่ยอมให้เธอดูแต่เย่ฮวนเอ่อร์กดเปิดไปแล้ว เธอเองก็ไม่เคยดูมาก่อนเหมือนกัน เลยอยากรู้อยากเห็น"เย่ฮวนเอ่อร์!"เฉินจิ้นแย่งมือถือ เย่ฮวนเอ่อร์หลบ ทั้งสองคนกลิ้งไปมาบนเตียง เฉินจิ้นโอบเธอจากด้านหลังเหมือนกอดเธอไว้ทั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตายาวสวยสดใส "เฉินจิ้น ดูด้วยกันนะ"เฉินจิ้นมองเธอแต่ไม่พูดอะไรเย่ฮวน
นี่คือวิดีโอที่ไม่ปกติ มีเนื้อหาล่อแหลมเมื่อเสียงไม่ปกติดังขึ้นมา เฉินจิ้นก็ตอบสนองได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขารีบปิดวิดีโอในทันทีเฉินจิ้นส่งข้อความไปหาเสี่ยวอู่สองคำว่า "หาเรื่อง"เสี่ยวอู่หัวเราะ "พี่จิ้น ตอนนี้พี่มีแฟนแล้วนะ ก็ควรจะเรียนรู้ประสบการณ์หน่อย อายุแบบนี้มันเป็นช่วงวัยคิดเรื่องแบบนี้พอดี"เฉินจิ้น "ไสหัวไป"เสี่ยวอู่ไม่กล้าส่งอะไรมาอีกเฉินจิ้นกลับไปตั้งใจศึกษาข้อมูลของท่านปู่ผีอีกครั้ง ไม่รู้ตัวว่าผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว เขานอนลงบนเตียง เอาแขนหนุนหัวไว้มองเพดาน สมองยุ่งเหยิงไปหมด ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่เมื่อก่อนหัวใจของเขาสงบนิ่งมากแต่พอเจอเย่ฮวนเอ่อร์ หัวใจก็เริ่มวุ่นวายขึ้นเฉินจิ้นไม่รู้ตัวว่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเปิดวิดีโอเมื่อกี้อีกครั้งที่ห้องข้างๆ เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินเหมียวเหมี่ยวก็นอนหลับไปแล้ว แต่สองคนยังคุยกันอยู่เย่ฮวนเอ่อร์ "เหมียวเหมี่ยว ช่วงนี้แม่สบายดีไหม"เฉินเหมียวเหมี่ยวพยักหน้า "สบายดีมาก ตั้งแต่ครั้งที่แล้วไปเอายามาจากโรงพยาบาลกลับมา แม่ก็ดีขึ้นเยอะเลย ทั้งสบายตัวแล้วก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นด้วย"เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกเบาใจ ยานั้นเป็นยา
แถมเธอยังถอดเสื้อนอกไปแล้วด้วยเย่ฮวนเอ่อร์ "อ๊า...อื้อ!"เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะร้องอีกครั้ง แต่เฉินจิ้นยกมือขึ้นปิดปากเธอไว้ ไม่ยอมให้เธอร้องออกมา"อย่าร้องเสียงดังไปนะ เดี๋ยวแม่กับน้องฉันได้ยินเข้า เธออยากให้พวกเขามามุงดูกันหรือไง"เย่ฮวนเอ่อร์กะพริบตากลมโตด้วยความตกใจมองเขา แล้วค่อยๆ เอามือเขาออก "ฉันไม่ร้องแล้ว นายวางฉันลงก่อน"เฉินจิ้นปล่อยมือ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ปีนลงจากตัวเขาแต่เย่ฮวนเอ่อร์ดันไปโดนอะไรบางอย่างเข้า และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอสัมผัสมัน เธอเอื้อมมือไปด้วยความสงสัย "ตรงนี้ของนายคืออะไรน่ะ""เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าลู่นอกทาง!" เฉินจิ้นพยายามจะจับมือเล็กๆ ของเธอเอาไว้แต่เย่ฮวนเอ่อร์ไวกว่ามาก เขาแทบไม่มีโอกาสห้ามเฉินจิ้นตัวเกร็งขึ้นมาทันที มุมหางตาเริ่มแผดเผาไปด้วยไอร้อนของราคะเย่ฮวนเอ่อร์ก็เพิ่งจะรู้ตัว "โครม" สมองของเธอเหมือนระเบิด เธอก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองเขา "นายนาย นาย..."เฉินจิ้นเห็นเธอยังดูไร้เดียงสารีบหันหลังเดินออกไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ "......"โอ้พระเจ้า เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไปเย่ฮวนเอ่อร์รีบยกมือปิดหน้าที่แดงก่ำของตัวเอง เธอรู้สึกว่าไม่
เย่ฮวนเอ่อร์มองดูฝนที่ตกกระหน่ำอยู่ข้างนอก แบบนี้เธอจะกลับไปโรงเรียนยังไงดีล่ะเฉินเหมียวเหมี่ยวพูด "พี่ฮวนเอ่อร์ ฝนตกหนักขนาดนี้กลับไปไม่ปลอดภัย คืนนี้พี่ค้างที่นี่เถอะนะ"แม่เฉินว่า "ใช่แล้ว ฮวนเอ่อร์ ค้างที่นี่เถอะ นอนห้องเดียวกับเหมียวเหมี่ยว"แม่เฉินชอบเย่ฮวนเอ่อร์มาก แต่ในฐานะผู้ใหญ่ก็รู้จักกาลเทศะดี ไม่มีทางให้เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นนอนด้วยกันแน่เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า "น้องเหมียวเหมี่ยว คืนนี้ขอรบกวนแล้วนะ"เฉินเหมียวเหมี่ยวดีใจมาก จูงแขนเย่ฮวนเอ่อร์ไว้ "พี่ฮวนเอ่อร์ หนูจะพาไปห้องเอง"เย่ฮวนเอ่อร์เข้าห้องของเฉินเหมียวเหมี่ยว เฉินเหมียวเหมี่ยวหยิบชุดนอนของตัวเองออกมา "พี่ฮวนเอ่อร์ ชุดนี้เป็นชุดใหม่ ให้พี่ใส่นะ"เย่ฮวนเอ่อร์รับไว้ในมือ "ขอบใจนะเหมียวเหมี่ยว""พี่ฮวนเอ่อร์ ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ"ในบ้านนี้มีสามห้องนอน แต่ละห้องก็ไม่ใหญ่ ห้องหนึ่งของแม่เฉิน ห้องหนึ่งของเฉินจิ้น อีกห้องหนึ่งของเฉินเหมียวเหมี่ยว ห้องน้ำและที่อาบน้ำใช้ร่วมกันเย่ฮวนเอ่อร์กอดชุดนอนออกจากห้อง "ได้ งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"เย่ฮวนเอ่อร์ออกจากห้องพอดีเจอเฉินจิ้น เธอเรียกเขา "เฉินจิ้น ฝนข้างนอกตกหนัก คื
เสี่ยวอู่ตั้งใจมาหาเฉินจิ้น แต่ไม่คิดว่าจะเห็นเฉินจิ้นอยู่กับเย่ฮวนเอ่อร์ พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์เข้า เสี่ยวอู่ก็ถึงกับตะลึงตาค้างเย่ฮวนเอ่อร์รีบปล่อยเฉินจิ้น แล้วส่งยิ้มเขินๆ ให้เสี่ยวอู่ “สวัสดี ฉันชื่อเย่ฮวนเอ่อร์”เสี่ยวอู่รีบตอบ “สวัสดีครับๆ ผมชื่อเสี่ยวอู่ พี่จิ้น นี่พี่มีแฟนแล้วเหรอ?”เฉินจิ้นปฏิเสธ “ไม่ใช่”เย่ฮวนเอ่อร์พูดทันที “ใช่ ฉันเป็นแฟนเขา!”เฉินจิ้น “……”เสี่ยวอู่หัวเราะ “พี่จิ้น ผมนึกว่าพี่จะขึ้นคานไปตลอดชีวิตซะแล้ว ปกติพี่ไม่สนใจผู้หญิงเลย ตอนนี้รู้แล้ว พี่ไม่ได้ไม่สนใจ แต่แค่เลือกเยอะเอง ต้องเจอสเป๊กจริงๆ แบบฮวนเอ่อร์ พี่ถึงยอม ฮวนเอ่อร์สวยกว่าพวกที่ตามจีบพี่ตั้งสิบกว่าช่วงตัวเลย”เฉินจิ้นวางตะหลิวลง มองเสี่ยวอู่ “ไปคุยกันข้างนอก”เฉินจิ้นกับเสี่ยวอู่ออกไปนอกบ้าน เฉินจิ้น “ว่ามา มีเรื่องอะไร”เสี่ยวอู่รีบบอก “พี่จิ้น คนที่พี่ตามหาอยู่นานนายท่านกุ่ยมีความเคลื่อนไหวแล้ว เขามาที่นี่”นายท่านกุ่ย ก็คือพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่ที่เคยทำให้พ่อของเฉินจิ้นต้องปลอมตัวเป็นสายลับ แล้วสุดท้ายถูกฆ่าโดยคนของนายท่านกุ่ยตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฉินจิ้นไม่เคยเลิกล้มการตามหาตัวมัน และต
เฉินจิ้นไม่มีปฏิกิริยาอะไร ไม่พูดอะไรออกมาเย่ฮวนเอ่อร์มองเขา เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมสั้นเปียกชื้นเล็กน้อย ใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขายาวสีดำ เพิ่มความหล่อเหลาแบบเด็กหนุ่มขึ้นอีกหลายส่วนเขาทำอาหารเก่งด้วย ฝีมือที่ฝึกมาตั้งแต่เด็ก ผู้ชายที่ทำอาหารเก่ง แบบนี้มันหล่อเกินไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ยิ่งมองยิ่งชอบ “เฉินจิ้น นายทำไมไม่สนใจฉัน ถ้าไม่สนใจอีก ฉันจะจั๊กจี้แล้วนะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยื่นมือเล็กๆ นุ่มนิ่มไปจั๊กจี้เอวเขามืออ่อนนุ่มตกลงบนเอวแน่นๆ ของเขา ทำเอารู้สึกชาเฉียบ เฉินจิ้นคว้าข้อมือสองข้างของเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอไปติดกำแพง “ทำอะไร อยู่เฉยๆ หน่อย”เย่ฮวนเอ่อร์พยายามดิ้น ขยับข้อมือออก “ทำไมนายต้องดุด้วยล่ะ”เฉินจิ้นไม่ยอมปล่อยเย่ฮวนเอ่อร์เขย่งปลายเท้า กดริมฝีปากแดงนุ่มไปที่ริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็วเฉินจิ้นตกใจเล็กน้อยเห็นเขาไม่ขัดขืน เย่ฮวนเอ่อร์เลยได้ใจ โน้มตัวไปจูบเขาอีกครั้งกลิ่นกายหอมหวานแบบเด็กสาวห่อหุ้มเฉินจิ้นทั่วทั้งตัว แตกต่างจากกลิ่นสบู่เย็นๆ ที่เขาใช้เอง กลิ่นกายของเธอเป็นกลิ่นน้ำหอมชั้นสูง หวานจนละลายใจเฉินจิ้นคลายมือ ปล่อยข้อมือเธอเย่ฮวนเอ่อร์โอบเอวเขาไว
เย่ฮวนเอ่อร์เอ่ยทัก “สวัสดีค่ะคุณน้า เหมียวเหมี่ยว”แม่เฉินยิ้มแย้มอย่างดีใจ “อาจิ้น ฮวนเอ่อร์มาถึงทั้งที ทำไมไม่บอกก่อน จะได้เตรียมกับข้าวเพิ่มอีกสักหน่อย”เฉินจิ้นอยากจะบอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่ได้ตั้งใจมากินข้าวที่นี่ แต่เย่ฮวนเอ่อร์รีบพูดเองก่อน “คุณน้า ฉันไม่เรื่องมากค่ะ แค่ได้กินอิ่มก็พอแล้ว”แม่เฉินหัวเราะ “รับรองว่ากินอิ่มแน่นอน”ทุกคนหัวเราะกันอย่างมีความสุขเฉินจิ้นพูด “ฉันขอไปอาบน้ำก่อน”เขากลับเข้าไปในห้อง เปิดฝักบัว ใช้น้ำเย็นสาดล้างตัวเองยาที่พี่หลี่วางไว้แรงมาก เฉินจิ้นที่เคยใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกมาก่อน เคยเห็นกลอุบายแบบนี้มาแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังเป็นผู้ชาย ยานี้รุนแรงจนไม่อาจข่มได้ในทันทีสายน้ำเย็นเฉียบกระแทกลงบนกล้ามเนื้อแน่นตึงแล้วกระเซ็นกระจายไปทั่ว เขาหลับตาลงอย่างอดกลั้นตอนนั้นเอง ประตูห้องน้ำก็ถูกผลักเปิดออก เสียงนุ่มนวลของเย่ฮวนเอ่อร์ดังขึ้น “เฉินจิ้น”เฉินจิ้นไม่เงยหน้า “หืม?”เย่ฮวนเอ่อร์ว่า “คุณน้าให้ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้”เฉินจิ้น “วางไว้ข้างในได้เลย”เย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้ามา มีประตูแก้วฝ้าอยู่กั้น เธอไม่ได้มองเข้าไป “เสื้อผ้าวางไว้ตรงไหนคะ”เฉิน