หวงเสี่ยวอวี้ยิ้มบางๆ “เจียวเจียว ลูกสนิทกับแม่ของลูก น้าหวงก็ยินดีด้วยนะ”
ลี่เจียวฮึดฮัด “น้าหวงนี่แสดงเก่งจริงๆ เลย”
จากนั้นเธอก็มองไปรอบๆ “แล้วพ่อหนูล่ะ?”
หวงเสี่ยวอวี้ไม่ได้มองหน้าเธอ แต่ค่อยๆ นั่งลงที่โต๊ะอาหาร หยิบช้อนส้อมขึ้นมากินอย่างสง่างาม “อ๋อ มั่วเฉียนออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว”
ลี่เจียวรู้สึกผิดสังเกตทันที บรรยากาศของหวงเสี่ยวอวี้แปลกไป เธอกินอาหารเองโดยไม่รอ?
ปกติแล้วหวงเสี่ยวอวี้เอาใจเธอสารพัด ไม่มีวันกล้าทำอะไรแบบนี้
“พ่อหนูไปไหน?”
หวงเสี่ยวอวี้ยกแก้วนมขึ้นจิบอย่างช้าๆ แล้วตอบแบบไม่ใส่ใจ “ฉันก็ไม่รู้ แต่เช้านี้ผู้จัดการส่วนตัวของมั่วเฉียนมาหาเขา เห็นเหมือนถือรายงานจากโรงพยาบาลอะไรสักอย่างมาด้วยนะ”
รายงานจากโรงพยาบาล?
หัวใจของลี่เจียวกระตุกทันที เธอรีบถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “รายงานอะไร? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินพ่อพูดเลย?”
หวงเสี่ยวอวี้ยิ้ม “รายละเอียดฉันก็ไม่แน่ใจนะ หรือว่าจะเป็น...รายงานตรวจดีเอ็นเอ?”
รายงานตรวจดีเอ็นเอ?
ตายแล้ว!
ดวงตาลี่เจียวเบิกกว้าง รู้สึกหายใจไม่ออก “พ่อตรวจดีเอ็นเอเหรอ? เขาทำตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“เจียวเจียว ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นล่ะ? ต่อให้มั่วเฉ
