บทที่ 707

หนุ่มหล่อที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์เปิดประตูห้องประธานให้ ลี่มั่วเฉียนเดินเข้าไป เห็นเจียงยิ่งเสวี่ยกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธาน อ่านเอกสารอย่างตั้งใจ

“ท่านประธาน เจียง ประธานลี่มาถึงแล้วครับ”

เจียงยิ่งเสวี่ยไม่แม้แต่จะเงยหน้า เธอถือปากกาหมึกซึม เซ็นชื่อแกรกๆ ตรงด้านล่างของเอกสารอย่างคล่องแคล่ว “ประธานลี่ เชิญนั่งก่อนค่ะ ขอฉันจัดการเอกสารฉบับนี้ให้เสร็จก่อน”

ลี่มั่วเฉียนมองเธออย่างนิ่งงัน วันนี้เจียงยิ่งเสวี่ยใส่เสื้อเชิ้ตไหมสีขาวเข้ากับสไตล์สาวออฟฟิศ ด้านล่างเป็นกระโปรงทรงสอบสีดำ ผมหยิกคลายเบาๆ ถูกรวบไว้หลวมๆ เผยให้เห็นลำคอขาวระหงและใบหน้าด้านข้างที่งดงามไร้ที่ติ

หนุ่มหน้าเคาน์เตอร์ถามลี่มั่วเฉียนด้วยรอยยิ้ม “ประธานลี่ สนใจรับอะไรดื่มไหมครับ?”

ลี่มั่วเฉียน “ไม่ล่ะ คุณออกไปได้แล้ว”

“ครับ ท่านประธานลี่”

พอหนุ่มคนนั้นเดินจากไป ลี่มั่วเฉียนก็รู้สึกว่าโลกกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

ไม่นานนัก เจียงยิ่งเสวี่ยก็จัดการเอกสารเสร็จ “แปะ” เสียงปิดแฟ้มดังก้อง เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “ประธานลี่ มาหาฉันแต่เช้าแบบนี้ ผลตรวจดีเอ็นเอออกแล้วใช่ไหม?”

ลี่มั่วเฉียนเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย “ถ้าไม่ใช่เรื่องผลตรวจ