ส่วนหรงฉือนั้น เธอไม่แม้แต่จะชายตาแลด้วยซ้ำ
เห็นได้ชัดเจน ว่าคนที่เธอขอโทษนั้นไม่ได้รวมหรงฉือไว้ด้วย
ความสนใจของเหรินจี่เฟิงไม่ได้อยู่ที่ตัวหรงฉือ แน่นอนว่าไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดอะไรพวกนี้ เขากล่าวว่า “ไม่กี่นาทีเท่านั้นเอง ไม่เป็นไร”
“ประธานเหรินก็ช่างใจกว้างจริง ๆ” อวี้มั่วซวินลุกขึ้นยืน กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ในเมื่อลงมาแล้ว ก็อย่ามัวทำให้พวกเราเสียเวลาอยู่เลย รีบเริ่มเถอะ”
เฟิงถิงเซินกล่าวขึ้นในตอนนั้นด้วยความสุภาพ “พวกเราเป็นฝ่ายผิดเอง ประธานอวี้ เชิญ”
อวี้มั่วซวินแค่นเสียงเฮอะอย่างเย็นชา ลากหรงฉือให้เดินนำออกไปจากห้องประชุม
อวี้มั่วซวินลากหรงฉือไปอย่างสนิทสนมนั้น เฟิงถิงเซินก็เห็นแล้ว ทว่ากลับละสายตาออกไปทันที เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจ
เป็นเฮ่อฉางปั่วที่มองอยู่ที่พวกเขาสองคนนานสักหน่อย
ในกลุ่มคนทั้งกลุ่ม เฟิงถิงเซินกับหลินอู๋อยู่ตรงกลาง
เมื่อมาถึงลานทดสอบรถ เจ้าหน้าที่ได้เข้ามารายงานด้วยความเคารพ “ประธานเฟิง คุณหลิน พวกเราเตรียมพร้อมแล้วครับ”
ท่าทางแบบนี้ ชัดเจนเลยว่าเห็นหลินอู๋เป็นประธานบริษัทอีกคน
เฟิงถิงเซิน “เริ่มเถอะ”
“ครับ”
พวกเขาเห็นสถานการณ์การทดสอบขับรถได้อย่
