บทที่ 19 ขอโอกาส
หลังจากคืนวันเลี้ยงต้อนรับ เช้าวันรุ่งขึ้นมู่เฉินก็รีบไปพบกับลี่ถัง เขาไปที่จวนของอีกฝ่ายแต่คนงานก็บอกว่าหญิงสาวออกไปดูกิจการที่ตลาดแล้ว ชายหนุ่มจึงต้องเร่งไปที่ตลาด
มู่เฉินต้องการอธิบายทุกอย่างให้คู่หมายของตนรู้เร็วที่สุด เขาตามมาจนถึงหน้าร้านของลี่ถัง แต่ทันทีที่ได้สบตากับหญิงสาว นางกลับเบือนหน้าหนีแล้วเดินหายลับไปท่ามกลางฝูงชนราวกับไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้าเขา
“คุณหนู ข้าเห็นคุณชายมู่พยายามจะตามมา ทำไมถึงเดินหนีล่ะเจ้าคะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่” สาวใช้ที่สังเกตมาสักพักแล้วอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
ลี่ถังที่เร่งฝีเท้าก่อนหน้าก็ชะลอและเปลี่ยนเป็นเดินกลับไปยังรถม้าที่จอดอยู่อีกซอกถัดไป หลีกหนีจากผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ก่อนจะตอบกลับสาวใช้ตนว่า “ไม่มีอะไร ข้าแค่นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงต้องรีบกลับไปที่จวน หากช้าไปอาจจะไม่ทันการ หรือไม่ข้าก็อาจจะลืมได้” ลี่ถังหันมายิ้มจาง ๆ ให้สาวใช้ราวกับย้ำว่าคำนั้นคือความจริง
แต่ดูเหมือนจะสายไปเมื่อสาวใช้ของนางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย อีกฝ่ายไม่เชื่อคำตอบของลี่ถังแม้เพียงนิด ถึงกระนั้นก็ไม่กล้าซักไซ้ต่อ ทำเพียงแค่เดินตามคุณหนูของตนไปเรื่อย ๆ และเอ่ยพ
