มองร่างสูงองอาจบนอาชาสีดำมะเมื่อม แววตาของเยว่อวิ๋นขุ่นมัวเต็มไปกลิ่นอายกดดันผู้คน นางเพิ่งจะรู้สึกตัวก็เวลานี้นี่เอง
ที่แท้ความคิดปล่อยวาง รวมถึงความสงบทั้งหมดที่นางเคยแสดงออก ล้วนเป็นเพียงแค่การปลอบประโลมตัวเองของนาง เพราะรู้ตนว่าไม่สามารถไปทวงคืนสิ่งที่ประสบมาจากคนคนนั้นได้ก็เท่านั้น
ไม่ว่าจะเป็น
