บทที่ 32
ทลายกำแพง
เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นลงในที่สุดหยางป๋อรู้สึกโล่งใจอย่างมาก เขารีบลากลับบ้านด้วยความตื่นเต้นที่จะได้พบเว่ยเถียนเถียนหลังจากต้องใช้เวลานานร่วมครึ่งปีในการปฏิบัติภารกิจ โดยเฉพาะการที่เขาไม่สามารถติดต่อเธอได้เลยในระยะเวลานั้น ขณะที่เดินไปถึงหน้าร้านของเว่ยเถียนเถียนเขารู้สึกเหมือนกำลังรอคอยการกลับมาของความความสนุกสนานและเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย
เมื่อถึงที่นั่นหยางป๋อพบกับหลินเสี่ยวเป้ยที่ยืนอยู่หน้าร้าน เธอยิ้มให้เขาก่อนจะกล่าวว่า “สวัสดีค่ะผู้กอง พี่เถียนเถียนกับเสวียอี้ไม่อยู่ค่ะ พวกเขาไปธุระนิดหน่อยแต่ไม่ได้บอกว่าไปไหน”
ได้ยินเช่นนั้นหยางป๋อก็ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจว่าทุกคนต่างมีธุระของตัวเอง เขาจึงพยักหน้าให้หลินเสี่ยวเป้ยก่อนจะบอกว่า “อ๋อ เข้าใจแล้ว ผมกลับบ้านไปก่อนดีกว่า ไว้ค่อยมาที่นี่อีกทีตอนเย็น”
“ค่ะ ผู้กอง” หลินเสี่ยวเป้ยตอบรับก่อนที่หยางป๋อจะเดินจากไป
เมื่อเขาเปิดประต
