ภายหลังผ่านไปได้สองวันเสี่ยวหลานก็รีบเข้ามารายงาน ขณะที่ซินเยว่กำลังร่างแผนงานอยู่ในบ้านหลังใหม่
“คุณหนูเจ้าคะ วันนี้นางจะไปที่ร้านขายผ้าในยามซื่อเจ้าค่ะ”
“งั้นหรือ รอสักประเดี๋ยวข้าขอไปแต่งตัวก่อน” เมื่อแต่งตัวเสร็จเสี่ยวหลานก็นั่งมองเจ้านายตัวน้อยด้วยความเอ็นดู
“พี่เสี่ยวหลาน ข้าใส่ชุดนี้แล้วดูเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
“คุณหนูของบ่าวใส่ชุดสวย ๆ เช่นนี้ดูเหมาะสมกับวัยของท่านมากเลยเจ้าค่ะ แม้ว่าในความจริงตัวท่านจะดูเจ้าเล่ห์ ทั้งฉลาดและแอบขี้โกงไปสักหน่อย แต่รวม ๆ แล้วคุณหนูก็น่ารักที่สุดเจ้าค่ะ”
‘เฮ้ออออออ ไม่น่าถามคำถามนี้กับนางเลยจริง ๆ แล้วทำไมข้าไม่ไปถามกับท่านแม่นะ’
“พวกเรารีบไปที่ร้านขายผ้ากันเถอะเดี๋ยวจะไม่ทันการณ์” ซินเยว่รีบชวนเสี่ยวหลานออกจากบ้าน ก่อนจะมีคำชมแปลก ๆ ออกมาอีก
ณ ร้านขายผ้าขนาดใหญ่กลางเมืองเหลียงซาน
“คาราวะฮูหยินขอรับ เชิญท่านเข้าเลือกดูผ้าลวดลายต่าง ๆ ด้านในก่อนเถิดขอรับ” หลงจู๊ร้านผ้าเอ่ยต้อนรับสตรีวัยกลางคนผู้หนึ่งอย่างสุภาพน้อบน้อม
“หลงจู๊วันนี้ร้านของท่านมีผ้าลวดลายใหม่มาบ้างหรือไม่ ข้าขอเป็นผ้าไหมที่ดีที่สุดนะท่านหลงจู๊” น้ำเสียงของฮูหยินทั้งไพเราะอ่อนโยนดูเ
