“ผิงครับ ถ้าลูกของเราใช้ของพวกนี้ คงจะน่ารักมากเลยนะครับ”
เขากล่าว พลางหยิบจับอะไรสารพัดที่วางอยู่บนชั้น
“ค่ะ”
ว่าที่คุณแม่ตอบรับคำ ในขณะที่มองดูของใช้เด็กบนชั้นวางด้วยแววตาแห่งความสุขเต็มเปี่ยม
“เดี๋ยวผมจะซื้อของพวกนี้ไว้รอลูกเลยดีกว่า”
ว่าแล้วสิบทิศก็หยิบของบนชั้นวางทุกอย่าง ที่คิดว่าลูกของเขาต้องใช้มาไว้ในมือ
“คะ คุณสิบจะรีบซื้อไปทำไมคะ”
ได้ยินคนขี้เห่อพูด เธอก็ตกใจจนร้องเสียงหลง รีบยึดมือเขาไว้ ก่อนที่เขาจะหยิบอะไรออกมาอีก กว่าลูกจะคลอดก็อีกตั้งหกเดือน แต่เขาจะซื้อของพวกนี้ไว้รอลูกแล้วเหรอเนี่ย จะรีบไปไหนกัน
“ก็ผมอยากซื้อนี่ครับ ซื้อเอาไว้ก่อนก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนเลย เพราะยังไงลูกของเราก็ต้องใช้อยู่แล้ว จริงไหมจ๊ะเมียจ๋า”
สิบทิศตั้งหน้าตั้งตาหยิบนู่นหยิบนี่ออกมาอีก ตรีชฎาถึงกับถอนหายใจ ปวดประสาทกับว่าที่คุณพ่อเสียจริง
“ค่ะ ยังไงลูกก็ต้องใช้ แต่คุณสิบยังซื้อตอนนี้ไม่ได้นะคะ ไว้ลูกคลอดแล้วเราค่อยซื้อก็ได้ค่ะ”
มือเรียวบางยื้อของจากมือเขา แล้วเอามาเก็บไว้ในชั้นตามเดิม ใบหน้าคมคายผินมองภรรยาอย่างไม่เข้าใจที่เธอพูด เขาอยากซื้อตอนนี้นี่นา ทำไมถึงซื้อไม่ได้
“ซื้อตอนลูกคลอด แล้วมันจะทัน
