“ไฟติดแล้วคุณเอาบาร์บิคิวมาย่างเถอะ เดี๋ยวผมไปเตรียมเครื่องดื่มกับของกินเล่นอย่างอื่นเอง”
“ค่ะ” จันทร์เจ้ารับคำยิ้มหวาน
ชลธีมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ หัวสมองครุ่นคิด เมื่อคิดอะไรไม่ออกก็ต้องตัดใจเดินเลี่ยงไปเตรียมของที่เขาพูดถึงแทน
จันทร์เจ้ามองตามแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มราวกับเจอเหยื่ออันโอชะ เธอหัวเราะร่วนอย่างมีแผนการ
หลังจากตัดสินใจเองว่าจะเปิดใจแล้วเอาเขามาเป็นผัวความคิดอันบรรเจิดก็ได้โลดเล่น ปกติจันทร์เจ้าเป็นคนเก่งกล้าและเปิดเผย ทว่าหากให้เธอเดินดุ่ม ๆ ไปบอกเขาว่าเธอต้องการเปิดใจให้เขา หรือบอกว่าเธอจะเอาเขามาเป็นแฟน หญิงสาวก็คงไม่ทำ แหม... อย่างน้อยตัวเธอเองก็ยังมียางอายอยู่บ้างนะ ที่สำคัญเลยก็คือไม่ว่าจะช้าหรือเร็วชลธีก็หนีเธอไปไหนไม่รอดอยู่ดี ก็เธอตั้งมั่นว่าจะจับเขาแล้วนี่นะจะปล่อยเขาให้หลุดรอดมือไปได้ยังไง หึ!
ตอนนี้จันทร์เจ้าคิดว่าชลธีเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือเธอเท่านั้นจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด ไม่มีอะไรต้องเร่งรีบ เพราะอีกเดี๋ยวทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นแล้ว
จันทร์เจ้าละสายตาจากแผ่นหลังกว้างมาสนใจบาร์บิคิวที่กำลังจะขึ้นเตาย่างแทน เธอหยิบจับพวกมันย่างอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานเธอก็เห็นชลธีเข้
