“ได้สิเจ้าค่ะ อย่างนั้นข้าจะไปเอาผ้ามาปูนอนข้างล่างนะเจ้าคะ”
“ไม่ต้องหรอก มานอนบนเตียงกับข้าก็ได้”
“!!!” เสี่ยวหลี่ตกตะลึงดวงตาเบิกโต นางกับหลิวหลิงลี่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน แต่ผู้เป็นนายหญิงกลับให้สาวใช้อย่างนางนอนบนเตียงด้วยอย่างไม่รู้สึกรังเกียจ
“ไม่ได้เจ้าค่ะ อย่างไรท่านก็เป็นถึงนายหญิงนะเจ้าคะ จะให้ข้าไปนอนบนเตียงกับท่านได้อย่างไร”
หลิวหลิงลี่จึงเล่าเรื่องของเหนียวเหนี่ยวให้เสี่ยวหลี่ฟัง ทำให้สาวรับใช้คิดกับผู้เป็นนายหญิงต่างไปจากเดิม ก่อนหน้านี้ในสายตาเสี่ยวหลี่เจ้าของเรือนตะวันตกดูหยิ่งวางตัวเป็นนายหญิงฐานะสูงส่ง และยังชอบวางอำนาจข่มขู่ข้ารับใช้อีกด้วย
ที่เสี่ยวหลี่คิดเช่นนั้นเพราะเพียงแค่เจอกันวันแรกหลิวหลิงลี่ก็บังคับนางให้กินอาหาร หากไม่กินก็ขู่ว่าจะฟ้องท่านโหว เสี่ยวหลี่เลยแอบไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ตอนนี้นางรู้แล้วว่าหลิวหลิงลี่จิตใจดีอ่อนโยนไม่ถือตัว ถึงผู้เป็นนายหญิงจะอายุมากกว่านาง แต่เสี่ยวหลี่กลับรู้สึกได้ว่าหลิวหลิงลี่ช่างอ่อนต่อโลกมากนัก
เมื่อฟังหลิวหลิงลี่เล่าเรื่องสาวรับใช้คนสนิ
