“ว่ายังไงบ้างตารวิส...หนูลูกแพรยอมกลับไปพร้อมเราไหม” คุณอนงค์ถามบุตรชายทันที
“ครับแม่ ทำไมแม่ไม่รออยู่บนห้องละครับ ยัยนิดทำไมไม่ดูแลคุณป้าฮึ” อสิรวิสประคองมารดาพร้อมกับส่งสายตาดุให้ชาญชัยและวนิดา
“ไม่ต้องโทษน้องเลย แม่ร้อนใจเอง ว่าแต่ทำไมไม่พาหนูลูกแพรมาด้วยเลยล่ะ”
“ไม่สะดวกครับแม่ พรุ่งนี้ผมจะให้หนูนิดกับชาญไปรับเธอ”
“แล้วน้องยอมกลับมาจริง ๆ ใช่ไหม”
“ครับแม่ พรุ่งนี้เราจะกลับบ้านกัน”
ในขณะที่อสิรวิสกำลังคุยอยู่กับมารดา แพรพลอยก็กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับเพื่อนสาวเพื่อขอคำปรึกษา เธอรู้สึกเบาใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้คำแนะนำจากแพรวพรรณ
“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่ะลูกแพร ถึงยังไงเขาก็เป็นพ่อของเจ้าแฝด แล้วถ้าขืนเธอยืนยันจะดื้อกับเขาก็ไม่ได้เป็นผลดีกับใครสักคน ทั้งกับคุณรัก หรือคุณธนา เพราะยิ่งเธอดึงดันจะอยู่ที่นั่นต่อไป สองพ่อลูกนั่นจะต้องเจ็บปวดเพราะเธอทั้งคู่ ถึงเธอจะไม่ตั้งใจก็เถอะ”
“แต่ฉันรู้สึกผิดต่อพวกเขาเหลือเกินแพรว”
“ไม่ใช่ความผิดของเธอเลยลูกแพร บอกพวกเขาไปตามตรงเถอะ เชื่อฉันนะ คุณรักกับคุณธนากรเป็นคนมีเหตุผล พวกเขาเป็นคนดีมาก ๆ เขาต้องเข้าใจเธอแน่นอน” แพรวพรรณปลอบเพื่อน
“อื้ม...ถึงยังไงฉันก
