ตลอดเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมา อสิรวิสพยายามทุกวิธีที่จะง้อให้แพรพลอยกลับไปอยู่ที่บ้านวิษณุวัส แต่คำตอบของเธอยังเป็นคำเดิม จนเขาเริ่มอ่อนใจ และที่สำคัญเขาต้องรีบกลับไปเคลียร์งานที่ทิ้งไว้ให้บิดาดูแลแทน รวมถึงต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อติดต่องานกับมิสเตอร์ลีอีกครั้ง
อสิรวิสไม่มีทางเลือกเมื่อต้องทิ้งแพรพลอยและลูกไว้ที่บ้านของเธอตามลำพัง โดยมีวนิดาเดินทางมาอยู่เป็นเพื่อนพี่สะใภ้และหลานแทนพี่ชายทำให้วันนี้มีเพียงวนิดาและส้มที่เมื่อมีเวลาว่างเมื่อไรจะต้องเดินทางมาหาหลาน ๆ เป็นประจำอยู่แล้ว
“ทำไมพี่ลูกแพรถึงไม่พาเด็ก ๆ กลับไปอยู่ที่เกาะละคะ หนูนิดว่าที่นั่นบรรยากาศดีเหมาะกับเด็ก ๆ มากกว่าที่นี่เสียอีกนะคะ”
“พี่ก็โตมากับบ้านหลังนี้นะคะคุณนิด” แพรพลอยส่งยิ้มบาง ๆ ให้วนิดา
“ก็จริงค่ะ แต่เด็ก ๆ ควรได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่นะคะ”
ใช่ว่าเธอจะไม่คิดถึงเรื่องนี้แต่ทิฐิที่มียังทำให้เธอปฏิเสธ
“หรือว่าพี่ลูกแพรมีอะไรในใจหรือเปล่าคะ บอกนิดได้ไหม” วนิดา
“นั่นสิจ๊ะลูกแพร มีอะไรหรือเปล่าถึงยังปฏิเสธคุณรวิส”
“พี่ลูกแพรรักพี่รวิสหรือเปล่าคะ” คำถามของวนิดาทำให้แพรพลอยเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนก่อนจะถอนหายใจ
“พี่ไม่แ
