“อย่าประชดผมนักเลยป่าน คุณก็รู้ว่าผมรักคุณคนเดียว”
“คนรักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอคะคุณอัศวิน” เธอสะบัดมือแล้วเร่งฝีเท้าเดินไปที่ห้องนอน จัดการลากกระเป๋าเดินทางออกมากางแต่ถูกฝ่ามือของสามีรั้งบ่าบางของเธอไว้
“นั่นคุณจะทำอะไรน่ะป่าน”
“ฉันจะกลับบ้าน บางทีเราควรให้โอกาสกันและกันอีกครั้ง”
“หมายความว่ายังไง อ้อ หรือนี่เป็นแค่ข้ออ้างที่คุณใช้กับผมเพราะอยากกลับไปพร้อมไอ้หมอนั่นอย่างนั้นเหรอ” น้ำเสียงของเขาเริ่มขุ่นเพราะความหึงอีกครั้ง
“อย่ามายัดเยียดสิ่งที่คุณเป็นให้กับฉันนะ ถ้าตัวเองเลวก็อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะเลวเหมือนกัน” เธอผลักอกเขาด้วยความเกรี้ยวกราดแรงกลับไปพอกัน
“ใช่สิ พอชู้มาผัวอย่างผมมันก็เลวจนทนไม่ได้ขึ้นมาทันทีเลยนี่” ความหึงทำให้เขาพาลและเริ่มใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ใบหน้าคมบึ้งตึง
เพี้ยะ! เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าคมที่สะบัดไปตามแรง ริมฝีปากหนาขยับเล็กน้อยพร้อมกับมือกว้างยกขึ้นสัมผัสริมฝีปากตนเอง ใบหน้าตึงค่อย ๆ หันกลับมาสบตาภรรยาด้วยความกรุ่นโกรธ เขาดึงบ่าบางเข้าชิดอกพร้อมประกบริมฝีปากของตนเข้ากับริมฝีปากอิ่มรุนแรงตามอารมณ์ที่ประทุขึ้นเพราะฝีมือเธอ
“ปล่อยฉันนะคุณวิน” เธอพยายามผลักสามีสุ
