“เพี๊ยะ”
มือเรียวสะบัดไวกระทบแก้มสากหันไปตามแรงปะทะ ใบหน้านวลเชิดขึ้นด้วยความเกรี้ยวกราดในขณะที่ใบหน้าคมหันกลับมามีรอยยิ้มยกยิ้ม มือใหญ่ยกขึ้นสัมผัสเบา ๆ มุมปากปลายลิ้นแตะเพียงแผ่ว ๆ แต่ดวงตาร้ายกาจที่จ้องมองเธอตอนนี้แรงพอที่จะทำให้เธอขยับตัวเตรียมพร้อมกับอารมณ์ของเขาทันที
“เก่งดีนี่ยังกล้าตบฉันอีกครั้ง ไม่เป็นไรลูกแพร หนึ่งตบของเธอแลกกับความสุขที่ฉันต้องได้ตอบแทนหนึ่งครั้ง”เขาส่งยิ้มดุดันพร้อมก้าวเดินเข้าหาเธอก้าวต่อก้าว
“ไม่นะ...”
เธอพยายามกรีดร้อง เมื่อเขาพุ่งตัวเข้าประชิดพร้อมกับกระชากผ้าขนหนูสีขาวออกจากร่างบางรวดเร็วก่อนจะรัดเธอไว้ทั้งตัวพาก้าวเดินกลับมาที่เตียงกว้างโยนเธอลงอย่างไร้ความปรานี เขาโถมตัวตามทาบทับร่างระหงไว้แนบชิดปิดทางหนีของเธออย่างสิ้นเชิง มือกว้างรวบมือบางของเธอไว้และขยับตัวขึ้นคร่อมอยู่บนต้นขาขาวนวล
“ไม่นะ พอแล้ว อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก”
“ไม่มีวัน ต่อไปนี้เธอคือผู้หญิงของฉัน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ จนกว่า...”
“จนกว่าอะไร” เธอถามสวนขึ้นทันที
“จนกว่าฉันจะเบื่อและเขี่ยเธอทิ้งเองนะสิแพรพลอย”
เขาจบคำพูดด้วยการโน้มใบหน้าลงหวังจะประกบปิดริมฝีปากอิ่มแต่เธอเบี
