“แฮ่ม..”เสียงกระแอมดังขึ้นข้างหลังหญิงสาวทันทีพร้อมสายตาข่มขู่เมื่อได้ยินเธอชมชาญชัย
“ตายยากจริงพี่รวิส” วนิดาทักทายพี่ชาย
“แน่นอนสิ ฉันยังไม่ได้แต่งงานเลย เรื่องอะไรจะยอมตายง่าย ๆ ให้บางคนเขาดีใจล่ะ”
“แหมพี่รวิสก็ มาก็ดีแล้วพี่ลูกแพรอยากไปดำน้ำ พี่รวิสไปด้วยกันไหมคะ”
“เมียพี่ไปไหนพี่ก็จะไปด้วย ยิ่งเสน่ห์แรงแบบนี้ไม่อยากให้คลาดสายตาเดี๋ยวจะไปหว่านเสน่ห์ใส่กุ้งหอยปูปลาให้มันติดบ่วงเข้าอีก” อสิรวิสประชดใส่หญิงสาว
“หนูนิดเชื่อค่ะว่าพี่ลูกแพรเสน่ห์แรงจริง ๆ เพราะอย่างน้อยก็มีพี่รวิสคนหนึ่งแล้วที่ติดบ่วงเสน่หาของพี่ลูกแพรจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้” วนิดากระเซ้าพี่ชาย
คิ้วเข้มยกขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับมองใบหน้าหวานละมุนของแพรพลอย หรือเขาจะเป็นอย่างที่วนิดากล่าวจริง ๆ เป็นไปได้หรือที่เขาหลงติดบ่วงเธอเข้าแล้ว จากความโกรธเกลียดกลับกลายมาเป็นความเสน่หาและความผูกพันทางกายที่หลอมรวมเขาไว้กับความเย้ายวนอย่างไร้เดียงสาของเธอ
ยิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายเข้าใจเธอผิดและทำร้ายเธออย่างอยุติธรรม ความเสียใจและสงสารในตัวเธอมันล้นกระแทกลงกลางใจ แต่นั่นจะใช่ความรักจริง ๆ หรือไม่เขาเองก็ยังไม่แน่ใจ
เรือลำใหญ่ถูกแล่นออกม
