“พอแล้วได้โปรดเถอะคุณอนาดล ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้”
“แพรพลอย ตอนนี้เธอคือแพรพลอย และฉันก็ชอบที่จะทำแบบนี้กับร่างกายของเธอเหลือเกินลูกแพร”
เสียงทุ้มกระเส่าไปตามอารมณ์เมื่อร่างกำยำของชายร่างเล็กแทรกเข้ามาในกายของแพรจันทร์ในขณะที่ อนาดลซ้อนหลังเขาอยู่เช่นกัน ส่วนผู้ชายร่างยักษ์ซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอ แผ่นหลังนวลเนียนสัมผัสได้ถึงความแข็งขึงที่เบียดเสียดไปมาอยู่ด้านหลังของเธอ
เมื่อเกมที่มีผู้เล่นถึงสี่คนจบลงด้วยความเหนื่อยล้าและสุขสมของผู้ชายทั้งสามแต่ผู้หญิงเพียงคนเดียวในเกมอย่างแพรจันทร์กลับรู้สึกขยักแขยงตนเองอย่างรุนแรง
ภาพที่พวกเขาดูกันหลังเกมจบทำให้เธออยากอาเจียนเมื่อมันคือภาพเกมที่มีเธอเป็นผู้ถูกกระทำ ความอดสูทำให้หัวใจเธอทุกข์ท้อและพาลโกรธเกลียดทุกคนโดยลืมคิดไปว่าเหตุการณ์จะไม่เป็นเช่นนี้หากเธอไม่หลงอยู่ในวังวนแห่งความริษยาที่มีต่อคู่แฝดสาวจนพาตัวเองมาพบกับปีศาจร้ายอย่าง อนาดล
“คุณดลคงไม่เอาแผ่นซีดีพวกนี้ไปเผยแพร่ใช่ไหมคะ” แพรจันทร์ถามด้วยน้ำเสียงกังวล
“ทำไม อายเหรอ” อนาดลยกหัวคิ้วเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มหยันบนมุมปาก
“ถึงอย่างไร ลูกจันทร์ก็เป็นผู้หญิงนะคะ คงไม่มีใครอยากเห็นภาพตั
