วงหน้าสวยซีดเผือดขณะถอยร่นอย่างหวาดกลัว หัวใจเต้นระทึกอย่างคนขวัญผวา แต่สมองที่ตื่นโพลงกลับมีแต่ภาพใบหน้าของอสิรวิส ยามคับขันเธอจึงรู้ว่าใครที่เธอคิดถึงและหวังให้เขามาช่วยเธอที่สุด แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเขาไม่ได้ไยดีเธอเลยแม้แต่น้อย เขาไม่มีวันจะรู้ว่าขณะนี้เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขามากแค่ไหน
“ถอยออกไปนะ อย่ามายุ่งกับฉัน”
“หึหึ ผมนี่แหละจะยิ่งกว่ายุ่งกับคุณอีกลูกแพร หยิ่งนักใช่ไหม ผมอยากเห็นภาพคุณดิ้นเร่า ๆ อยู่ใต้ร่างของผม มันคงสนุกซาบซ่านดีคุณว่าไหม”
อนาดลต้อนหญิงสาวด้วยท่าทางราวสัตว์ป่าที่หิวกระหาย เขาค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกช้า ๆ เหมือนต้องการข่มขวัญให้นางกวางน้อยที่กำลังตื่นกลัวยิ่งใจสั่นเมื่อเห็นรางแห่งความพ่ายแพ้ เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี ร่างหนาเหลือเพียงกางเกงสแลคเนื้อดีในขณะเขายังคงต้อนให้เธอจนมุม
“ไม่นะ...กรี๊ด!!”
หญิงสาวกรีดร้องเสียงแหลมดังลั่นเมื่อฝ่ามือเรียวเอื้อมคว้าลูกบิดประตูระเบียงเปิดกว้างได้แล้วและกำลังจะวิ่งพรวดออกไปที่ระเบียงกลับถูกฝ่ามือหยาบคว้าตัวกระชากและลากกลับเข้ามาในห้องนอนได้อีกครั้ง อนาดลใช้แขนรัดรอบเอวคอดกิ่วของหญิงสาวจ
