หากบอกว่าคุกของวังหลวงมีสภาพย่ำแย่แล้ว คุกในค่ายทหารยิ่งมีสภาพไม่ต่างจากหลุมศพเน่าๆ สักเท่าใด รอบกายคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นสาบสางน่าสะอิดสะเอียนเสียยิ่งกว่าอะไร
อู๋จวี้ยืนกลอกตางุนงงครู่ใหญ่ เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดที่นี่จึงมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าค่ายอื่น รัชทายาททรงสั่งขังทหารที่ก่อเหตุวุ่นวายเพียงข้ามคืนเท่านั้นก็สั่งปล่อยคนทั้งหมดแล้ว
อันที่จริงควรสั่งขังสักเดือนสองเดือนถึงจะถูก!
แม้ใจนึกกังขา ทว่าปากกลับเอ่ยกับหัวหน้าผู้คุมเสียงเข้ม
“รัชทายาททรงสั่งให้ปล่อยทุกคนวันนี้เลย”
“ขอรับ”
หัวหน้าผู้คุมประสานหมัดตอบรับ หันหลังก้าวฉับๆ ไปเปิดกรงเหล็กทีละกรง ไม่นาน...ทั้งทหารใหม่และทหารเก่าก็พากันวิ่งกรูออกมาราวสุนัขป่าเร่งหากิน พวกเขาตรงเข้ามาทางอู๋จวี้ผู้ปลดปล่อย เพื่อล้อมหน้าล้อมหลังขอบคุณพัลวัน
องครักษ์หนุ่มถูกสายตาพร่างพราวราวกับดีใจมาก ประหนึ่งเห็นเขาเป็นเทพเซียนมาโปรดสัตว์เช่นนั้น ก็ลืมความสงสัยแต่เดิมไป
“ไม่เป็นไรหรอก ข้าทำตามหน้าที่เท่านั้น ต่อไปพวกเจ้าก็อย่าทำผิดก็แล้วกัน” วาจาเคร่งขรึม วางท่าผู้ใหญ่ปรามผู้น้อย อู๋จวี้ทำได้อย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งยังน่าเกรงขามยิ่งนัก เขาเอ่ยกับทหารใหม่อีกหนึ่งป
