Share

4.เข้าใจผิด

last update Last Updated: 2024-12-16 12:05:41

สิ่งที่หนิงหลงลืมคิดไปคือ...สตรีตรงหน้านางมิใช่มนุษย์ เขาไม่แน่ใจว่าคือปีศาจหรือว่าเทพ แต่ทว่าการนำพานางกลับมาที่ค่ายทหารนั้นคือความคิดที่เรียกได้ว่ามันคือความผิดพลาดสุดๆไปเลย

"ข้าต้องการ...อ้อมกอดอุ่นๆเพื่อบรรเทาความหนาวเหน็บพวกนี้"

อย่างแรกคือ...นางเป็นเช่นนี้ตลอดเวลา นางพยายามเข้าหาเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อจะกระทำเรื่องอย่างว่า

เย่วเล่อยกยิ้ม เธอนอนอยู่บนเตียงที่มีแต่กลิ่นของเขาเต็มไปหมด ส่วนชายซื่อบื้อผู้นั้นกำลังนั่งอ่านม้วนตำราอยู่ในห้อง ที่ด้านนอกฝนกำลังตกลงมาอย่างหนัก ทำให้อากาศเริ่มหนาวเย็นมากขึ้น

น่าแปลก.. ความสบายใจที่อยู่ใกล้ชิดเขานี้มันคืออะไรกัน ราวกับว่าตัวเธอนั้นจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา สายตาที่เขามองมายังคงเย็นชาเช่นเดิม แต่ทว่าความใจดีของเขามันมาจากการกระทำที่เต็มไปด้วยความเอาใจใส่ของเขา

เธอสวมชุดของเขาอยู่ แน่นอนว่ามันหลวมมากแต่ทว่าเย่วเล่อรู้สึกชอบมันมากทีเดียว 

"มี..บ้านรึเปล่า? หรือว่าอาศัยอยู่ในป่า"

อ่า...นี่เขาคิดว่าเธอเป็นจิ้งจอกจริงๆหรืออย่างไร ถึงจะได้กินนอนอยู่ในป่านั่น

"มีบ้าน แต่ข้าไม่อยากกลับ อยากอยู่ที่นี่มากกว่า"

หนิงหลงมองไปยังสตรีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา เธอสวมชุดของเขาซึ่งมัน..หลวมจนมองเห็นเนินอกอวบอิ่มที่โผล่ออกมาจากชุดของเขาอยู่รำไร ยังไม่รวมกับผมยาวที่นุ่มสลวยนั่นอีก 

เขาถูกสอนมาตั้งแต่เด็กว่าถ้าหากบุรุษได้มองเห็นสตรีที่ไม่ได้ปักปิ่นหรือว่าเกล้าผมให้เรียบร้อย บุรุษผู้นั้นจะต้องแต่งงานกับสตรีผู้นั้นเพื่อเป็นการแสดงความรับผิดชอบ

แต่นี่นางเป็นจิ้งจอก เขาคงจะไม่ถึงกับต้องแต่งงานเพื่อรับผิดชอบนางหรอก ใช่หรือไม่?

เย่วเล่อยกมือขึ้นมาเท้าคางเพื่อมองหน้าของหนิงหลง

"นี่ก็ดึกมาแล้วเจ้ายังไม่นอนอย่างนั้นหรือ?"

"ชายหญิงมิควรใกล้ชิด"

ยังมีบุรุษที่ถือปฏิบัติธรรมเนียมอะไรพวกนั้นอยู่อีกงั้นหรือ? เท่าที่เคยพบเจอมาไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นเธออยู่ในสภาพนี้ต่างก็กระโจนเข้าใส่ด้วยราคะที่มีในใจทั้งนั้น

แต่ทว่าบุรุษผู้นี้กลับ..นั่งมองเธอเฉยๆอย่างนั้นหรือ?

เธอลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปหาเขา เย่วเล่อนั่งลงบนตักของหนิงหลง เธอใช้เล็บมือที่เรียวยาวลูบไล้ลงไปตามไรหนวดของเขาช้าๆ

"เจ้าชื่ออะไรกัน?"

"พรุ่งนี้ข้าจะไปส่งเจ้าที่บ้าน ในเมื่อต้องแยกจากก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องทำความรู้จัก.."

"เหตุใดจึงคิดเช่นนั้น เจ้าคือผู้มีพระคุณของข้านะ ไม่ช้าก็เร็วข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอน"

เธอแย่งม้วนตำราออกมาจากมือของเขา แล้ววางมันลงบนโต๊ะ เย่วเล่อพรมจูบไปที่ปลายคางของหนิงหลงเบาๆ

มาดูกันว่าเจ้าจะทนได้สักกี่น้ำ

"ถ้ายังรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของข้า ข้าจะโยนเจ้าออกไปด้านนอกห้องนี้"

นั่นคือคำขู่อย่างนั้นหรือ? เธอมิได้หวาดกลัวแม้แต่นิดเดียวเพราะเธอรู้ดีว่าเขาไม่มีทางที่จะทำเช่นนั้นหรอก...

"ตุบ!"

"ปึง!"

".....?"

เสียงประตูถูกปิดลงพร้อมกับเธอที่ถูกโยนออกมาจากห้องของเขา...

เย่วเล่อทำได้เพียงยืนแข็งค้างที่หน้าประตู...ใบหน้างดงามซีดเผือดด้วยความตกใจ

ช่วงนี้มีเรื่องราวให้ประหลาดใจไม่น้อยเลย ทั้งเรื่องของชูชาง และเรื่องของเจ้าทึ่มคนนี้...มันผิดพลาดตรงไหนกัน ไม่ว่าจะกี่ครั้งหรือว่ากี่คน ไม่มีใครที่ต้านทานเสน่ห์อันมากล้นของเธอได้เลย

แล้วทำไมเขาถึงได้...ปฏิเสธแถมโยนเธอออกมาโดยไม่มีความไยดีเช่นนี้

"...อ้ายฉิง?"

เย่วเล่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับชูชางที่เดินมาพอดี ดวงตาของเธอพลันรื้นไปด้วยน้ำตาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ชูชางตกใจเล็กน้อยที่พบเจออ้ายฉิงในสภาพเช่นนี้ เธอสวมชุดบุรุษอีกทั้งผมก็มิได้เกล้าขึ้นมา ที่เท้ามิได้สวมถุงเท้าหรือว่ารองเท้าอยู่เลย

แถมหน้าห้องที่เธอกำลังยืนอยู่ มันคือห้องนอนของแม่ทัพหนิงที่พึ่งย้ายมาใหม่ เขาไม่อยากจะคิดในทางที่ไม่ดีเลยจริงๆ

ชูชางถอดเสื้อตัวนอกมาคลุมตัวของอ้ายฉิงเอาไว้ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมา เขาเลือกที่จะไม่ถามว่าสิ่งที่ทำให้เธอมาอยู่ในสภาพเช่นนี้มันคืออะไรกันแน่...

หนิงหลงเม้มปากแน่น เขายืนมองแม่ทัพชูอุ้มสตรีผู้นั้นออกไปด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า 

นี่สินะปีศาจจิ้งจอก เพราะว่ามีรูปลักษณ์ที่งดงามจึงสามารถทำให้บุรุษมากมายหวั่นไหวไปกับนางจนนับไม่ถ้วน แม่ทัพชูเองก็คงเป็นหนึ่งในบุรุษเหล่านั้น

เขากำเสื้อคลุมในมือแน่น ราวกับว่าในใจเกิดความโมโหขึ้นมาสายหนึ่ง เขาโมโหตัวเองที่ดันไปเผลอเป็นห่วงนาง

เพราะที่เปิดประตูมาครั้งนี้ก็เพื่อจะพานางเข้าไปในห้อง...

แต่ทว่าความเป็นห่วงของเขาคงจะไม่จำเป็นอีก เพราะว่านางมีคนอื่นที่คอยเอาใจใส่มากพออยู่แล้ว

......

"จะไม่ถามรึไง?"

ความสัมพันธ์ของเธอและชูชางในตอนนี้มีแต่ความน่ากระอักกระอ่วนเต็มไปหมด เขามาส่งเธอที่โรงเตี๊ยมพร้อมกับอุ้มเธอขึ้นมาส่งที่ห้อง

"ไม่ล่ะ ข้ามิได้อยากรู้..."

เธอยกมือขึ้นมากุมหน้าเขาเอาไว้ในขณะที่เขาอุ้มเธออยู่

"เพราะแบบนี้ไงชาง มันถึงเป็นเจ้าไม่ได้..."

เพราะว่าเขาดีมากเกินไป เธอจะต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอนหากว่าเธอรักเขา เพราะความตายจะพรากเขาไปจากอ้อมกอดของเธอ อีกทั้งตัวเธอนั้นไม่ใช้คนที่ดีพร้อมเหมาะสมกับเขาสักนิด 

เขาควรจะได้..พบเจอกับสตรีที่ดีพร้อมและคู่ควร เพื่อครองคู่อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า

"...ข้าเองก็กำลังพยายามอยู่ พยายามทำใจที่จะกลับไปเป็นสหายกับเจ้า หากรู้สึกดีขึ้นข้าจะกลับมาที่นี่พร้อมภรรยาสักคน พอถึงวันนั้นเจ้าอาจจะเสียดายที่ปฏิเสธข้าในวันนี้"

เธออาจจะเสียใจแต่ไม่เสียดายอย่างแน่นอน เพราะการปล่อยให้คนที่ดีอย่างเขาไปมีชีวิตดีๆนั่นคือเรื่องที่สมควรแล้ว

"อย่าลืมว่าเจ้าจะต้องปลอดภัย เขียนจดหมายมาหาข้าบ้าง"

"ใจร้ายจังเลยนะ ข้าไปเพื่อตัดใจจากเจ้าแต่กลับต้องเขียนจดหมายมาหาเจ้าด้วยเนี่ยนะ"

เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ ทุกการกระทำของชูชางนั้นอ่อนโยนเสมอ

"ความรักก็เป็นเช่นนี้ เจ้าจะดีขึ้นในไม่ช้าข้าเชื่อว่าจะเป็นแบบนั้น"

โชคชะตาจงนำพาเขาไปพบเจอกับความรักครั้งใหม่ที่สวยงามและสมหวังด้วยเถอะนะ... ขอให้เขาลืมเลือนเธอได้ในเร็ววัน

และขอให้ตัวเธอเองลืมเลือนเรื่องราวในอดีตได้เช่นกัน...

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พรสามประการของเทพจิ้งจอก   ตอนพิเศษ เรียบง่าย

    นี่คืองานแต่งที่ทวยเทพทั้งสี่ทะเลแปดดินแดนมาร่วมยินดี งานแต่งของมหาเทพบรรพกาล กับเทพจิ้งจอกผู้งดงามราวกับภาพวาดแน่นอนว่ามู่หยางจัดงานอย่างยิ่งใหญ่โดยครั้งนี้เขามิได้คำนึงถึงฤกษ์มงคลใดๆ เขาจัดงานในทันทีที่อาการของเยว่เล่อดีขึ้น ยามนี้นางคือภรรยาของเขาอย่างแท้จริงและพวกเรากำลังอยู่ที่หุบเขาแห่งเซียน เขารู้ดีว่าภรรยาชื่นชอบที่นี่ จึงมิคิดพานางไปอยู่ที่สวรรค์ชั้นฟ้า "ภรรยาเจ้าติดค้างคืนเข้าหออยู่นะ..."เยว่เล่อหัวเราะเบาๆท่านเทพบรรพกาลผู้นี้จับเธอกินจนแทบมิเหลือเรี่ยวแรงในทุกค่ำคืน ยามนี้เธอเหนื่อยล้ากับการต้อนรับเทพที่มาร่วมยินดีเขาจะมิวายจะรังแกเธออีกอย่างนั้นหรือ"ท่านพี่ควรจะให้ข้าได้พักบ้าง"มู่หยางหัวเราะเบาๆ เขาอุ้มเยว่เล่อขึ้นมาวางเอาไว้บนเตียง"วันพรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปเยี่ยมอาเหยา ที่โรงเตี๊ยมนั่นของทุกอย่างที่เจ้าเคยใช้ อาเหยายังคงเก็บเอาไว้ให้เป็นอย่างดี..."เยว่เล่อส่งยิ้มจางๆให้สามี อาจจะเพราะเรานั้นอยู่ที่โลกมนุษย์มานาน คำเรียกขานเช่นนี้จึงสบายใจยิ่งกว่าการเรียกขานที่ห่างเหินอย่างที่พวกเซียนชอบกล่าวเธอคือภรรยาและเขาคือสามี เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว มิต้องการสิ่งใดที่ยุ่งย

  • พรสามประการของเทพจิ้งจอก   25.ไม่แยกจาก

    หิมะโปรยปรายลงมาพร้อมกับเยว่เล่อที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ เธอยกมือขึ้นมาเพื่อรอรับหิมะที่ตกลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าร่างกายของหนิงหลงนั้นสลายหายไปในอากาศเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อน อาจจะเป็นเพราะว่าพลังเซียนของเธอนั้นอ่อนแอลงจนไม่สามารถคงสภาพของเขาเอาไว้ได้ เธอยังคงโอบกอดร่างที่ไร้วิญญาณของเขาทุกคืนก่อนนอน ถึงแม้ผิวกายของเขาจะเย็นเฉียบก็ไม่เป็นไร เธอยังคงพูดคุยกับเขาราวกับว่าเขายังอยู่ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะสูญสลายไปแล้ว...การมีชีวิตอยู่โดยไร้ท่านมันทรมานเหลือเกินหนิงหลง ข้าร่ำร้องขอความตายจากสวรรค์ในทุกค่ำคืนเผื่ออย่างน้อยที่ปลายทางมันจะมีท่านยืนรออยู่และแล้ววันที่เธอรอคอยก็เดินทางมาถึงในวันที่พลังเซียนของเธอกำลังจะหมดลง อายุขัยที่ยาวนานกำลังจะสิ้นสุด เยว่เล่อสวมชุดสีแดงนั่งอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมา เธอแต่งหน้าและแต่งตัวให้งดงามกว่าทุกวันเพื่อในยามที่ได้พบเจอหนิงหลง เธอจะได้งดงามที่สุดในสายตาของเขาเธอกำลังนั่งรอความตายที่คืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆให้หิมะพวกนี้ฝังกลบร่างของเธอเอาไว้ ร่างของสาวงามพลันหายไปเหลือเพียงแต่ร่างจิ้งจอกที่มีขนสีขาวกลมกลืนไปกับหิมะที่นอนหายใจรวยรินอยู่มารับข้าไปได้แล้ว.

  • พรสามประการของเทพจิ้งจอก   24.รอคอย

    ไร้สิ้นลมหายใจ หัวใจที่เคยเต้นแรงในยามที่โอบกอดเธอเอาไว้ ยามนี้มันไม่เต้นอีกแล้วปราณเซียนของเธอที่แบ่งให้เขาเอาไว้ถึงครึ่งบัดนั้นมันแตกสลายไปหมดแล้ว เธอมาช้าเกินไป เพราะมัวแต่ร้องไห้เสียใจอยู่ตรงนั้นจึงไม่ได้มาทันล่ำลากับเขาเป็นครั้งสุดท้าย ใบหน้างามอาบไปด้วยน้ำตาเพราะกับร่างกายที่สั่นเทา เยว่เล่อยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาก่อนที่นางจะลุกขึ้น "ใคร...ใครเป็นคนฆ่าเขา?" เสียงหัวเราะดังขึ้นมาเมื่อถามถึงว่าใครกันที่สามารถล้มแม่ทัพหนิงผู้เกรียงไกรได้ ตามแขนและคอของหนิงหลงมีรอยเชือกแสดงว่าคนพวกนี้คงจะมัดมือมัดแขนของเขาเอาไว้หรืออาจจะมีการใช้ใครสักคนต่อรองเพื่อให้เขาวางอาวุธลง... แล้วยอมจำนน ไม่ว่าใครก็ไม่สำคัญทั้งนั้นเพราะว่าเธอจะฆ่าให้หมด...จะนำเลือดของคนพวกนี้มาล้างเท้าให้หนิงหลงเสียให้หมดทุกคน มีมือมาแตะที่ไหล่ของเยว่เล่อ พอเธอหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นอาเหยา "ในใจเกิดความร้อนรุ่มขึ้นมา ข้าคิดเอาไว้แล้วว่าเถ้าแก่เนี้ยจะต้องมีเรื่อง...ถ้าท่านจะจัดการคนพวกนี้ ให้ข้าน้อยเป็นผู้กระทำเถิดนะขอรับ" เพราะเยว่เล่อเป็นเซียน อีกทั้งนางสูญเสียพลังเซียนไปกว่าครึ่ง ทุกๆการใช้พลังของเทพจิ้งจอกอ

  • พรสามประการของเทพจิ้งจอก   23.พ่ายแพ้

    หนิงหลงหรี่ตามองนักดนตรีผู้หนึ่งที่กำลังตีกลองอยู่ เขารู้สึกว่าแววตาที่นางมองมาที่เขานั้นมันแตกต่างจากคนอื่นเพราะนางมองมาที่เขาด้วยแววตาที่เจือปนไปด้วยความโกรธ ส่วนนางรำนางอื่นๆต่างมองมาที่เขาด้วยแววตาที่เย้ายวนอ่า..เขาคิดว่าเขาพบเจอภรรยาตัวเองแล้วล่ะนะ"หลิงหยุนวันนี้ข้าพบเจอสตรีที่ทำให้หัวใจเต้นแรงแล้วล่ะสิ...""...มีสตรีใดที่งดงามมากกว่าภรรยาของเจ้าอีกอย่างนั้นหรือ? บ้าไปแล้วหนิงหลง"หนิงหลงยกมือขึ้นเพื่อให้การแสดงหยุด เขาเดินเข้ามาหานักดนตรีสาวที่กำลังนั่งตีกลองอยู่ พร้อมกับยื่นมือไปหานาง"เจ้าบรรเลงเพลงได้ถูกใจข้ายิ่งนัก แน่นอนว่าข้าอยากจะฟังฝีมือในการบรรเลงเพลงของเจ้าให้ชัดเจนกว่านี้..ลุกขึ้นมาเถิด"เยว่เล่อถึงกับหน้าชา นางมิรู้ว่าสามีล่วงรู้ถึงตัวตนของนางหรือว่าเขาเพียงแค่แสดงท่าทางเจ้าชู้ไปเรื่อยแล้วมันบังเอิญที่เขาเลือกนักดนตรีนางนี้...ที่นางปลอมตัวมาเขาเดินจับจูงมือของนางเพื่อจะพาไปด้านนอกกระโจมจัดเลี้ยงเพราะเวลานี้เป็นเวลาดึกมาแล้ว ใจจริงของหนิงหลง เขานั้นอยากจะหาเหตุผลออกไปจากที่นี่อยู่พอดี"ซุกซนเกินไปแล้วภรรยา เจ้าคิดว่าสามีจะจดจำเจ้ามิได้อย่างนั้นหรือ?"เยว่เล่อเม้มปา

  • พรสามประการของเทพจิ้งจอก   22.แผนการ

    หนิงหลงกระโดดขึ้นม้า เขาแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นฟางเซียนในขบวน เราจะไปตั้งค่ายกันที่ใกล้สนามรบมากกว่านี้อีกหน่อย ไม่ไกลจากที่นี่มากนักแต่ทว่าเขาไม่เห็นความจำเป็นที่นางจะต้องตามไป"คือว่าข้าสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ ให้ข้าได้ทำประโยชน์เพื่อทหารกล้าทุกนายที่ช่วยเหลือข้าเถอะนะ"ฟางเซียนรีบกล่าวออกมาพร้อมกับส่งยิ้มให้หนิงหลง เพราะเขามองมาที่นางด้วยแววตาที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นางรู้ฟางเซียนรู้ดีว่าหนิงหลงนั้นเป็นห่วงนาง เขาไม่อยากให้นางไปที่สนามรบเพราะเขาหวาดกลัวว่านางจะเป็นอันตราย ที่เขามองมานั่นก็เพราะว่าเป็นห่วงนางรับรู้ได้จากแววตาที่โมโหของเขา"อย่าทำพลาดเพราะโอกาสมีเพียงครั้งเดียว จำให้มั่นว่าเจ้าจะต้องทำตามแผนที่วางเอาไว้""รู้แล้วน่า ข้ามิใช่คนโง่ไม่ต้องมาสั่ง!"ฟางเซียนกล่าวกับชูชางเสียงต่ำที่พยายามขยับริมฝีปากให้น้อยที่สุดเพราะนางไม่ต้องการให้ผู้อื่นรับรู้ว่านางและแม่ทัพชูรู้จักหรือว่าสนิทกันทุกคนควรจะรับรู้ว่านางและแม่ทัพหนิงต่างหากที่รู้จักและสนิทสนมกันเป็นอย่างดีฟางเซียนยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับเดินตามขบวนทหาร..."นายหญิงก็เห็นใช่หรือไม่ สตรีผู้นั้นไม่น่าวางใจสักนิด เราควรจะตามไ

  • พรสามประการของเทพจิ้งจอก   21.ตัดไฟแต่ต้นลม

    ฟางเซียนอาบน้ำเปลี่ยนชุดที่เลอะเทอะเป็นชุดที่สะอาดเรียบร้อย นางเดินออกมาด้านนอกเพื่อรอทานอาหารพร้อมกันกับพวกทหารมากมายแน่นอนว่านางได้รับความนิยมมากทีเดียวเพราะมีใบหน้าที่งดงาม แถมหนิงหลงยังประกาศว่านางคือลูกสาวของตระกูลฝูอีกด้วย แน่นอนว่าความนิยมยิ่งเพิ่มขึ้นมาหลายเท่าตัวเพราะท่านพ่อนั้นเป็นถึงเสนาบดี "ข้าคิดว่าเรามีเรื่องที่จะต้องคุยกัน"ชูชางนั่งลงตรงข้ามฟางเซียน พร้อมกับมองหน้าเธอด้วยแววตาที่มิได้สนอกสนใจใบหน้านี้เลย...เช่นนั้นบุรุษผู้นี้สนใจสิ่งใดกันล่ะ ถ้ามิใช่สนใจในตัวนาง ถ้าจำไม่ผิดฟางเซียนคิดว่าเธอเห็นเขาเดินตามสตรีชุดแดงมาเมื่อตอนบ่าย เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกัน เธอเริ่มมองเห็นเค้าลางความเป็นไปได้มากขึ้นแล้วชายผู้นี้จะต้องหลงรักว่าที่ภรรยาของหนิงหลงเป็นแน่ฟางเซียนยกยิ้มพร้อมกับเลื่อนจอกสุราไปให้เขา"ความรักนั้นน่าตลก...""สำหรับข้ามันมิได้น่าขำสักนิดเพราะว่าข้านั้นพร้อมจะแลกทุกอย่าง..แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่าง"ความงามขนาดนี้ไม่แปลกใจจริงๆที่ชายผู้นั้นจะแสดงออกชัดเจนเช่นนี้ เพียงแต่มันน่าสนใจเพราะว่าเธอเองก็อยากได้หนิงหลง.. เพราะว่าเขาเป็นแม่ทัพ แน่นอนว่าเขาจะ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status