“ อาเจต “ เมื่อจิรกิตติ์เดินกลับมาที่บ้านของเขาก็ได้ยินเสียงใสเรียกหาดังมาจากชั้นสอง เขาจึงรีบเดินขึ้นไปดู
“ เจน ทำไมถึงตื่นแล้วล่ะ “ เขาเดินมาหาเธอที่กำลังมีน้ำตานองอยู่บนใบหน้า
“ เจนฝันร้าย ฝันไม่ดีเลย “ พลอยเจนส่ายหน้าไปมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม จิรกิตติ์เห็นแบบนั้นจึงรีบยกมือขึ้นจับที่แก้มของเธอเพื่อปลอบใจ
“ ไม่เอาไม่ร้องสิ มันก็แค่ความฝันนี่น่า มันไม่ใช่ความจริงสักหน่อย แล้วยังอยากจะนอนต่ออีกไหม อาจะได้นอนเฝ้าเจนจะได้ไม่ฝันร้ายอีก “ หญิงสาวรีบส่ายหน้า
“ ไม่อยากนอนแล้ว เจนหิวข้าว… “
“ อืม งั้นทานข้าวผัดทะเลไหม เมื่อวานอาไปตลาดซื้อพวกกุ้งหอยปูปลาที่เจนชอบมาไว้ในตู้เย็นเต็มเลย “ เมื่อได้ฟังเช่นนั้นหน้าสวยก็เผยยิ้ม รีบยกมือปาดน้ำตาให้ตัวเอง
“ เมื่อกี้คุณไปไหนมาคะ “ หญิงสาวที่มีอาหารอยู่เต็มปาก เอ่ยถามกับคนที่กำลังนั่งคั้นน้ำส้มให้เธออยู่
“ ไปคุยธุระกับแม่ของเจนมานะ “ พูดจบคนพูดก็ก้มหน้าหงุดคำนึงคิดไปถึงอะไรบ้างอย่าง
‘ อาเจตขา ทำไมเมื่อวานอาไม่มางานวันเกิดของเจน รู้หรือเปล่าว่าเจนรอคุณอาคนเดียว ‘ เด็กหญิงวัย 6 ขวบ เดินหน้าบูดบึ้งเข้ามาหาจิรกิตติ์ที่เพิ่งจะโ
