“เป็นอะไรไปอีกล่ะ..” คุณอัคคีเดินออกมาที่ห้องโถงของบ้านพักหลังงามก็พบว่าอัครากำลังนั่งหน้าตูมดูหงุดหงิดฉุนเฉียวอยู่คนเดียว
“ไม่มีใครอยู่ข้างอาซันเลย” พูดเหมือนเด็กชายอัครามากกว่านายอัครา คุณอัคคีส่ายหน้าซ่อนยิ้มสมใจ
“ก็สมควรแล้ว ทำตัวเองทั้งหมดนี่นะ”
“เฮีย ผมน้องเฮียนะ”
“ก็เพราะรู้ว่าแกเป็นน้องไง ถึงได้มายืนหัวโด่ให้แกข้ามหัวไปมาจนมีหลานโตขนาดนี้..” คุณอัคคีก็อดแขวะน้องชายไม่ได้ ก่อนจะถอนใจเบาๆ เมื่อเห็นหน้าม่อยๆ ของอัครา
“มะรืนกำพลเขาจะยกขันหมากมา เราก็ทำตัวดีๆ ละ แล้วก็อย่าสร้างปัญหา เข้าใจนะ”
“ไม่.. ไม่เข้าใจ นั่นเมียผม จะยกให้ใครง่ายๆ ได้ยังไง”
“นี่ไอ้น้องโง่ งี่เง่า เอาแต่พูดว่าเขาเป็นเมียๆ นี่ ทำอะไรที่บ่งบอกว่าเขาเป็นเมียจริงๆ หรือยัง แค่คำพูดชุ่ยๆ แค่จะทำให้หนูฝนเขามองหน้าดีๆ ยังทำไม่ได้เลย พูดกับแกแล้วอารมณ์เสีย ไปนอนดีกว่า..”คุณอัคคีเดินกลับเข้าห้องไปปล่อยให้คนงี่เ
