แต่นั่นยังถือว่าเบาะๆ เพราะบางรายหนักกว่าถึงขั้นขู่วางเพลิงหากเขาไม่ยอมร่วมรักกับเจ้าหล่อน ก็เคยมีมาแล้ว!
แต่ที่แสบสุดเคยมีคนปล่อยข่าวว่าเขาเป็นพวกไร้น้ำยา เสือปืนฝืด เป็นโรคประหลาดน่ารังเกียจเกินเยียวยา และแน่นอนว่าคนที่ปล่อยข่าวทำนองนั้นก็จบอนาคตไม่สวยสักราย เพราะโดนแฟนคลับของเขาตามถล่มโจมตีจนแทบจะโผล่ออกจากบ้านไม่ได้ไปหลายเดือนทีเดียว โดยทุกคนหารู้ไม่ว่าข่าวที่ว่านั่นไม่ใช่แค่เพียง...ข่าวลือที่ไร้มูล!
ชายหนุ่มอัดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ดวงตาคมกริบทอดมองอาวุธลับประจำกายที่นอนนิ่งสงบไม่หือไม่อืออย่างสิ้นหวัง
สี่ปีมาแล้วสินะที่ ‘เจ้านี่’ ไม่ยอมขันสู้!
เขาไม่ได้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิด แต่ทั้งหมดนี่เป็นเพราะเรื่องราวในอดีตเมื่อสี่ปีก่อนที่ยังคงฝังใจตามมาหลอกหลอนกันตลอดมาจนถึงทุกวันนี้...
ทั้งที่เขายังคงมีความต้องการขั้นพื้นฐานอย่างที่ผู้ชายทั้งหลายพึงมี แถมบางทีมีมากเสียด้วย แต่พอลงสนามรบจริงๆ อาวุธลับก็พลันใช้การไม่ได้เสียอย่างนั้น
เคยนึกโมโหจนถึงขั้นตั้งข้อสันนิษฐานว่าตัวเองนั้นอาจไม่ชอบสตรี และมีแนวโน้มเบี่ยงเบนทางเพศ ข้อสันนิษฐานนี้เขาซีเรียสถึงขั้นเคยหาชายผู้มีใจรักป่าไม้เดียวกันมาช่วยพิสูจน์ความเป็นแมนเลยทีเดียว แต่แล้วยังไม่ทันที่เขาจะโดนด้ายสนเข็ม ก็มีอันต้องเป็นฝ่ายเผ่นแน่บออกมาจากห้องเสียเอง เพราะรับไม่ได้ที่จะโดนผู้ชายด้วยกันคลุกวงในใกล้ชิด แค่คิดก็สยองแล้ว แต่ข้อดีคือทำให้โล่งใจได้เปลาะหนึ่งว่าอย่างน้อยเขาก็ยังเป็นชายร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็นั่นแหละ เขายังไม่ยอมแพ้ ยังพยายามหาทุกวิถีทาง ทั้งกินอาหารเสริมเพิ่มความปึ๋งปั๋ง หรือจะเป็นยาดี ยาโดป ยาอะไรที่ว่าแน่ ก็ลองมาหมด ทั้งไปหาหมอ ที่ไหนว่าเจ๋งเขาก็ไปมาแล้วทุกที่ ทั้งแพทย์แผนปัจจุบัน แผนโบราณ หรือแม้แต่...จิตแพทย์ ก็เคยมานักต่อนัก ส่วนหมอผีนั้นเขาไม่ค่อยเชื่อถือนักจึงเว้นไว้ก่อน แต่หากถึงคราวอับจนหนทางสุดท้ายไม่หายจริงๆ ก็ไม่แน่ว่าอาจต้องขอพึ่งบารมีเจ้าพ่อม้ากระทืบโรงสักวันหนึ่ง
เท่านั้นไม่พอเขายังเสาะหาสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ยั่วยวนจากทุกวงการ และพาขึ้นเตียงเพื่อกอบกู้วิกฤตนกเขาดิ่งเหวของตน แต่ไม่ว่าจะเจอคู่นอนที่สวยเซ็กซี่ ลีลาเด็ด หรือน่าฟัดแค่ไหนก็ตาม พอถึงนาทีที่ต้องโรมรันพันตูเจ้าอาวุธลับของเขาก็เกิดกระสุนด้านอ่อนยวบเป็นมะเขือเผา ไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเขาเลยสักครั้ง กี่คนๆ ก็เป็นอันต้องยกให้คนอื่นจัดการฟัดพวกหล่อนต่อทุกทีไป จนบางครั้งเขาเองก็นึกโมโหตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน
ถ้ามีของดีแล้วดันใช้ไม่ได้ ควรตัดทิ้งให้เป็ดกินไปเสียเลยดีไหม จะได้หมดเวรหมดกรรมกันไปเสียที!
แต่ก็นั่นแหละ ในเมื่อเขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน มีภาระใหญ่ของตระกูลที่พ่อแม่ฝากความหวังไว้ ทายาทของอริยะกุลที่จะสืบทอดมรดกต่อจากเขา จนป่านนี้ยังเป็นวุ้นอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้
และล่าสุดสดๆ ร้อนๆ เมื่อวานนี้ มารดาสุดที่รักของเขาก็ยื่นคำขาดอยากให้เขาไปดูตัวกับลูกสาวของเพื่อนรักครั้งที่เท่าไหร่ก็ขี้เกียจจำ โดยมีเป้าหมายหลักของการแต่งงานครั้งนี้คือการปั๊มทายาทของตระกูลโดยเฉพาะ
‘พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานภายในปีนี้ ไม่รู้ละ ลูกต้องหาใครสักคนมาทำหลานให้แม่อุ้ม ไม่งั้นอย่าหาว่าแม่ใจร้ายนะ!’
เขาก็พยายามหาคนมาทำหลานให้แม่อุ้ม แต่จะกี่คนก็ล้มเหลวตลอด ไม่ใช่ไม่มีใครสักคนที่ดีพอ แต่ปัญหาทุกอย่างอยู่ที่เขาต่างหากที่ไร้น้ำยา
พูดไปชีวิตเขาก็ชักจะเหมือนนิยายน้ำเน่าเข้าไปทุกที ผิดแต่ว่าพระเอกเรื่องอื่นน่ะ ถึงไม่อยากมีเมีย แต่ยังสามารถทำลูกเมื่อไหร่ก็ได้ที่อยากทำ แต่กับเขานี่สิ ต่อให้มีเมียเป็นโขยง แต่ก็ไม่อาจเสกเด็กเข้าท้องใครได้ แม้ใจจะอยากแค่ไหนก็ตาม
เฮ้อ...ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม จะมีทางไหนบ้างหนอที่จะช่วยปลดคำสาปร้ายที่ผู้ชายทุกคนเข็ดขยาดไม่อยากเจอลงได้ จะมีผู้หญิงคนไหนที่สามารถทำให้รวินรุตม์น้อยของเขากลับมาผงาดอย่างยิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง เขาจะยอมทุ่มหมดหน้าตักให้เลย เอ้า!
ในงานมอเตอร์โชว์ประจำปี นอกจากรถสวยๆ และพวกยนตรกรรมล้ำยุคที่แต่ละบริษัทนำมาอวดโฉมกันในงานแล้ว สิ่งที่เหล่าขาประจำของงานต้องไม่พลาดก็คือ...เหล่าพริตตีสาวสวยสุดเซ็กซี่ดีกรีเขย่าใจเสือหิวในชุดวับๆ แวมๆ ซึ่งถือเป็นแม่เหล็กที่ช่วยดึงดูดพวกหนุ่มๆ และพวกไม่หนุ่มทั้งหลายให้แห่แหนมาชมงานอย่างคับคั่ง...
สายตาเฉียบคมของเขากวาดมองบรรยากาศรอบกายอย่างว่างเปล่า ทั้งที่เหล่าพริตตีสาวแสนสวยสุดเอกซ์...อึ๋ม...อึ้มมิลก์! หลายต่อหลายคนจะพยายามส่งสายตาหวานเชื่อมมาทอดสะพาน หวังสานสัมพันธ์ต่อในระยะยาวกับชายหนุ่มเจ้าของเรือนกายสูงใหญ่แสนสง่างาม
แต่ก็นั่นแหละ แอบเหล่จนตาจะเขก็ไม่อาจสั่นคลอนภูเขาน้ำแข็งเคลื่อนที่อย่างเขาได้ ก็อย่างว่าผู้หญิงสาวๆ สวยๆ เขาเคยผ่านมานักต่อนักจนเอียน หากไม่ใช่หน้าที่ลูกกตัญญูก็อย่าหมายว่าคนอย่าง รวินรุตม์ อริยะกุล จะถ่อสังขารมาที่งานนี่แต่หัววันได้
“โอ้โห วันนี้ยอดจองรถท่าจะพุ่งทะลุเพดานแหงๆ เทพบุตรสายฟ้าแห่งวงการไบเกอร์เมืองไทยมาเองแบบนี้” เสียงกระเซ้าดังมาจากเบื้องหลังทำให้เจ้าของดวงตาคมหันมาทางต้นเสียงแบบหน่ายๆ
“หรือไม่ก็อาจขายไม่ออกเลยสักคัน” เสียงเย็นเยียบรับกับสีหน้าเฉยเมยไร้อารมณ์ของเจ้าตัว หากไม่ใช่เพื่อนรู้ใจกันมานานก็อาจมีเคืองได้
“เฮ้ย! ลมบูดไรมาวะเพื่อน ไหนได้ข่าวเมื่อคืนนายเพิ่งสอยนางฟ้าแสนสวยมาประดับเตียงได้ไม่ใช่เหรอ มันน่าจะอารมณ์ดีสิวะ”
“ดีกับผีสิ” หนุ่มหล่อทำหน้าคว่ำ ไม่สบอารมณ์
“ว่าแต่ทำไมไม่ควงมาด้วย มายืนล่อเสือล่อไอ้เข้คนเดียวทำไมวะ อย่าบอกนะว่า...อีกแล้ว!”
“เออ...” ตอบรับเสียงเนือยพร้อมใบหน้ามุ่ย ทำเอาคนฟังถอนใจเพราะรู้สาเหตุ
“ไม่เอาน่า อย่าคิดมากไป เดี๋ยวค่อยหาเอาใหม่ก็ได้น่า แต่ก่อนอื่นนายช่วยเลิกทำหน้าหงิกแบบนั้นสักทีได้ไหมวะ สาวๆ หนีหมดแล้ว”
“ก็เพราะใครล่ะ ที่ทำให้ฉันโคตรเซ็ง ต้องมานั่งเป็นกรรมเป็นเวรตัดสินการประกวดบ้าบออะไรนี่น่ะ” ดวงตาขุ่นขวางเหลือบมองป้ายบนเวทีอย่างหงุดหงิด
การประกวด Miss Pretty Contest 2018
หน้าอย่างเขานี่เหมาะกับการเป็นกรรมการตัดสินนางงามตรงไหนกัน!
งหมดทั้งมวลคงต้องโทษ ตติยะ คีตะพัลลภ หรือ เต้ ไอ้เพื่อนสารเวรตรงหน้า ทายาทอันดับ 2 ของบริษัทบริวเวอร์รีชื่อดังของเมืองไทย ผู้เป็นเพื่อนซี้เพื่อนซั้วมาตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาล ที่เป็นคนเสนอชื่อเขาแบบระบุเจาะจง แถมยังให้คุณหญิงมารดามันที่เป็นสปอนเซอร์จัดงานรายใหญ่ พ่วงตำแหน่งเพื่อนสนิทกับแม่ของเขาโทร. มาขอความร่วมมือแกมบังคับโดยตรงอีกต่างหาก ชายหนุ่มจึงไม่อาจบิดพลิ้วได้
“เฮ้ย เบาหน่อยสิวะไอ้ราล์ฟ เดี๋ยวคุณหญิงมารดาฉันมาได้ยินเข้าจะมาแพ่นกะโหลกเอา” คนต้นเรื่องกระซิบแต่สีหน้าไม่มีสลด “เอาน่า ก็เขาให้ส่งชื่อสปอนเซอร์และพวกตัวแทนบริษัทที่มาออกบูทใหญ่ๆ นี่หว่า บูทนายก็ใหญ่ติดอันดับในงานจะไม่มาได้ไง นายก็คิดซะว่ามาดูของสวยๆ งามๆ เจริญหูเจริญตาไง ถูกใจคนไหนก็บอกมา เดี๋ยวฉันจะได้ติดต่อหลังไมค์ทาบทามให้เป็นพิเศษเลย”
“ไม่ต้องมาหาพวกเลย ไอ้เพื่อนเวร!” รวินรุตม์กัดฟันสรรเสริญ พลางระบายลมหายใจหนักๆ เขาไม่ได้ขาดแคลนสาวสวยจนต้องมาหาตกเหยื่อในงานประกวดอะไรนี่หรอก และปัญหาใหญ่ของเขาก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ต่อให้สาวสวยแค่ไหน แต่ปลุกความเป็นชายในตัวเขาขึ้นมาไม่ได้มันจะไปมีประโยชน์อะไร
หลังจากพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่มาร่วมอวยพรและทำพิธีต่างๆ จนเสร็จและทยอยออกจากห้องหอไปจนหมด เหลือเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวตามลำพัง ภีรดาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางหันไปมองใบหน้าหล่อเข้มของผู้ชายที่เธอเพิ่งตีตราจอง ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเจ้าของเขาอย่างเป็นทางการแบบไม่อยากจะเชื่อในวาสนา ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงโก๊ะกังธรรมดาๆ อย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอคู่ครองที่แสนจะเพียบพร้อมอย่างบุรุษตรงหน้าภีรดาคิดเพลินๆ จู่ๆ ดวงตาคมที่เจือประกายวับหวานก็เลื่อนมาสบตาพอดี“มองแบบนี้ไม่กลัวว่าผมจะอดใจไม่ได้บ้างเหรอ”“ถ้ากลัวคงไม่มองหรอกค่ะ” หญิงสาวทำปากดี ก่อนประคองใบหน้าคมสันที่แสนจะมีเสน่ห์ของเขาขึ้นมา “อา...เจ้าบ่าวของฉันหล่อจัง”รวินรุตม์มองคนตรงหน้าอย่างแสนรัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่คอยรบกวนจิตใจทำให้เขาเผลอตัวถอนหายใจออกมาเบาๆ“เป็นอะไรไปคะ ทำไมคุณทำหน้าเครียดจัง เหนื่อยกับงานเหรอคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “คุณมีอะไรในใจอยากบอกฉันหรือเปล่า อย่าบอกนะว่า...มาคิดเสียใจตอนนี้”“ผมไม่เคยเสียใจที่รักคุณ แต่...” คนพูดมีอาการอึกอัก ท่าทีเหมือนกำลังอยากจะบอกอะไรแต่แล้วก็เงียบไปดื้อๆ จนภีรดาชักเอะใจสงสัย และเธอก็ไ
“ที่พูดเมื่อกี้คุณพูดจริงใช่ไหม” เมื่อได้อยู่กันสองต่อสองในห้องพัก รวินรุตม์ก็หันมาถามหญิงสาวที่ทำหน้าตึง พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจฟังแต่แอบทำปากขมุบขมิบบ่นอะไรสักอย่างอยู่ก็นึกแปลกใจ“นั่นกำลังสวดภาณยักษ์ให้ใครอยู่เหรอ”นั่นแหละ ภีรดาจึงยอมเงยหน้ามา“เปล่าค่ะ...กำลังแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์และเจ้ากรรมนายเวร!”จากที่กำลังเครียด ชายหนุ่มก็เผลอหัวเราะพรวดออกมาทันใด“ขำอะไรคะ” ดวงตาเขียวปั๊ดตวัดมาอย่างเอาเรื่อง“อย่าบอกนะว่าคุณสวดให้รียาเขา”“ถ้าใช่แล้วจะทำไมคะ” สะบัดเสียงใส่นิดๆ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าทำเกินไป จึงหันมาพูดเสียงอ่อยลง “ฉันขอโทษค่ะ พอดีอินไปหน่อย แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อคะ จะไม่ลงไปช่วยคุณชารียาเขาจริงๆ เหรอคะ”รวินรุตม์ยื่นมือไปดึงร่างอรชรลงมานั่งเคียงข้างเขาบนโซฟาตัวเดียวกันแล้วโอบกอดเธอเข้ามาชิดใกล้“ไม่ละ ผมบอกแล้วว่าจะช่วยเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะช่วยได้”“แล้วคุณไม่สงสารเธอเหรอ โดนสามีทำร้ายขนาดนั้น เธอคงหวังพึ่งคุณนะคะ แต่คุณดันหนีขึ้นห้องมากับฉันแบบนี้”“อย่าห่วงเลยแพน คนอย่างรียาเขาไม่ได้สิ้นไร้หนทางขนาดนั้น อีกอย่างนี่ก็เป็นเรื่องภายในครอบครัวเขา ถ้าผมขืนเข้าไปยุ่งมันก็จะไม่
“เอ่อ...คือรียาอยาก...ขอค้างที่นี่สักคืนได้ไหมคะ ตอนนี้เขาให้คนไปเฝ้าที่คอนโดที่รียาเช่าอยู่ เข้าไปเมื่อไหร่ดลก็จะรู้ทันที รียากลัวเขาจะลงไม้ลงมืออีกค่ะ” เสียงสะท้านด้วยแรงสะอื้น“ผมคงให้คุณค้างที่นี่ด้วยไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมต้องให้เกียรติคู่หมั้นของผมด้วย แต่เดี๋ยวผมจะลองถามนายเต้ให้ว่าที่โรงแรมเขาพอจะมีห้องว่างคืนนี้ไหม ผมจะได้ให้คุณไปพักที่นั่นก่อน”“ราล์ฟ!” ชารียาเบิกตาค้าง หน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นว่าผิดแผนที่วางไว้ หางตาแลไปทางผู้หญิงที่สังเกตการณ์เงียบๆ ข้างกายเขาอย่างไม่พอใจ“ทำไมคุณถึงใจร้ายกับรียานัก คุณเคยขอรียาแต่งงานตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม...” ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอามารยาเข้าสู้ ให้มันรู้ไปว่าคนอย่างเธอจะแพ้นังเด็กกะโปโลนี่“ผมจำได้...แต่คุณต่างหากที่ลืมว่าคุณได้ปฏิเสธโอกาสนั้นอย่างไม่ไยดีเอง เพียงเพราะรู้ว่าผมอาจจะต้องเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิต”“เอ่อ...คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะราล์ฟ ที่จริงตอนนั้นรียากำลังเครียดๆ เพราะเป็นห่วงคุณมาก ก็เลยเผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่ตอนนี้รียาสำนึกได้แล้วว่าทำผิดต่อคุณ และต่อให้คุณเป็นอัมพาตตลอดชีวิตจริงๆ รียาก็จะไม่ทิ้งคุณอีก
พวงแก้มใสซับโลหิตระเรื่อ หายใจไม่ทั่วท้อง แอบรู้สึกตื่นเต้นหน่อยๆ เมื่อต้องเป็นฝ่ายคุมเกม“อ๊ะ...” มือใหม่หัดขับสะดุ้งนิดๆ ยามที่ร่างกายสอดประสานรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับเขา ความใหญ่โตที่แทรกผ่านเข้ามาสร้างความอึดอัดให้หญิงสาวไม่น้อย“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบายที่รัก อย่างนั้น อืม...เก่งมาก!” นักแข่งรถมือทองบอกอย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อยู่ร่อมร่อแล้ว มือหนาประคองบั้นท้ายกลมกลึงช่วยคุมจังหวะ แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อโดนความคับแน่นที่แสนนุ่มละมุนโอบรัดรึงตัวตนของเขาไว้เช่นนี้“ราล์ฟคะ...พะ...แพน...” เสียงหวานกรีดร้องลั่นแทบไม่เป็นภาษาด้วยความรัญจวน สมองปั่นป่วนขาวโพลนด้วยแรงปรารถนาลึกล้ำทุกคราวที่ขยับกายเข้าหาความใหญ่โตนั้น แต่เมื่อร่างกายเริ่มคุ้นชินและปรับตัวได้ ภีรดาก็เริ่มควบทะยานบิ๊กไบก์คู่ใจคันงามด้วยความเร็วแรงถึงใจ จนกระทั่งควงแขนเขาไปสู่จุดหมายปลายทางความสุขและเข้าเส้นชัยพร้อมกันได้อย่างสวยสดงดงาม“แพนรักคุณ...รักที่สุดเลย!” เสียงหวานกระซิบที่ข้างหูราวกับละเมอ ก่อนที่ร่างบางจะซวนซบลงที่อกแกร่ง หอบหายใจถี่กระชั้นอย่างหมดแรงคำที่เป็นดั่งน้ำทิพย์ชโลมห
ดวงหน้าใสแดงซ่าน เมื่อยามที่มือได้สัมผัสของรักของหวงชิ้นสำคัญของคนรักแบบเอกซ์คลูซีฟสุดๆ เมื่อเห็นเขามีปฏิกิริยากัดฟันเหมือนกำลังอดกลั้นอารมณ์อย่างหนักยามที่เธอเริ่มขยับมือขึ้นลงทักทายเจ้านกเขาขี้เซาตัวนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนมันเริ่มมีทีท่าว่าจะแข็งขึงขึ้นมาทีละนิดๆ ดวงตากลมโตซุกซนก็ทอประกายวาวเพราะรู้ว่าตนมาถูกทาง ยิ่งเห็นคนตัวโตมีอาการหายใจสะดุด และสูดปากหนักขึ้นก็เริ่มย่ามใจ ขุดบทเรียนสยิวกิ้วที่เขาเคยสอนให้ออกมาใช้เต็มเหนี่ยวร่างแกร่งถึงกับผวาสะท้าน เกร็งเยือกไปทั้งร่าง เมื่อจุดอ่อนไหวถูกสัมผัสด้วยความชุ่มชื้นจากปลายชิวหาอันอ่อนนุ่มเบาๆ เลือดในกายหนุ่มก็เดือดพล่าน“รู้ตัวไหมว่าทำอะไรอยู่”“ชอบไหมคะ” ไม่ทันได้คำตอบ มือใหญ่ก็เผลอขยุ้มเส้นผมสวยและกดศีรษะอีกฝ่ายเข้าหากายแกร่งอย่างลืมตัว ภีรดาช้อนสายตาหวานฉ่ำมองคนรักหนุ่มรูปงามด้วยอารมณ์หวามไหวรัญจวน เธออยากทำให้เขามีความสุขที่สุดให้สมกับความรักที่เขามอบให้“พะ...พอก่อนที่รัก ผมจะมะ...ไม่ไหวแล้ว” เสียงกระเส่าเซ็กซี่ขาดเป็นห้วงๆ บอกถึงความทรมานของคนพูด“ไม่ไหวแล้วจะทำไมคะ...” จอมซนทำใจกล้าถามยั่วอย่างก๋ากั๋น ดวงตาใสแจ๋วฉายรอยเจ้าเล่ห์ยา
ตอนนี้อะไรๆ ก็พ่อราล์ฟลูกแม่ๆ ส่วนลูกสาวตัวจริงอย่างเธอน่ะเหรอ ก็ตกกระป๋องเป็นแพนด้าหัวเน่าไปตามระเบียบน่ะสิ แตะว่าที่ลูกเขยคนโปรดนิดแม่ก็คำรามใส่ฮึ่มๆ แล้ว ไม่ต้องพูดถึงยมุนาพี่สาวเธอ ขานั้นนิยมคนหล่อเป็นชีวิตจิตใจ เอะอะก็ว่าที่น้องเขยๆ ยิ่งตอนไปอัลตราซาวนด์แล้วรู้ว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายด้วยแล้ว พี่สาวเธอก็แทบจะนั่งจ้องหน้าว่าที่น้องเขยอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อซึมซับความหล่อวัวตายหล่อควายล้มทางสายตาให้ลูกชายในท้องกันเลยทีเดียว“อ้อนเข้าไปๆ ตอนนี้ลูกแท้ๆ จะไม่มีที่ยืนอยู่แล้วนะคะ”“ก็ไม่ต้องยืนสิ คุณก็นอนแทน ถ้าไม่มีที่นอนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเจียดเตียงผมให้ครึ่งนึง ไม่ได้กอดคุณตั้งนานจนผมใกล้จะลงแดงตายแล้วเนี่ย” ดวงตาคมๆ แพรวพราวอ้อนอย่างเจ้าเล่ห์ “เราเลื่อนกำหนดงานแต่งเป็นพรุ่งนี้เลยดีไหม”วาบ! แก้มใสๆ แดงเห่อจนถึงกกหู เขินจนอยากจะเอาหัวมุดใต้โต๊ะ ทำไมเขาถึงพูดจาน่าตบด้วยปากแบบนี้ล่ะ แค่นี้เธอก็ตกบ่วงจนตะกายขึ้นมาจากหลุมไม่ได้แล้ว แล้วดูนั่น ยังมีหน้ามาส่งยิ้มหวานกระชากใจให้อีก อย่ารอพรุ่งนี้เลย หอบผ้าหอบผ่อนหนีตามกันไปอยู่ด้วยซะวันนี้เลยเหอะ!“อย่ามาตลกค่ะ การ์ดแจกไปหมดแล้วเปลี่ยนทันที่