Beranda / โรแมนติก / มาหยาของนายหัว / บทที่ 2 พบเจอเจ้าของชีวิต

Share

บทที่ 2 พบเจอเจ้าของชีวิต

last update Terakhir Diperbarui: 2025-03-03 19:12:55

ดวงตาเล็ก ๆ เปิดออก ภาพเบลอมัวจนจำอะไร เธอรู้สึกปวดเนื้อปวดตัว ปวดหัวไปหมด ภาพสุดท้ายที่จำได้คือเธอกำลังรีบกลับบ้านหลังจากทำกิจกรรมที่โรงเรียนเสร็จวันสุดท้าย แต่ว่าฝนตกหนักแล้วรถเสียหลักลงข้างทาง แล้วที่นี่ที่ไหน แล้วเพื่อนเธอละ

“จิ๊บ จิ๊บ” เสียงแหบพร่าของมาหยาที่เรียกชื่อของเพื่อนรักออกมาเป็นอย่างแรก เพราะเธอมีเพื่อนเพียงคนเดียวที่เป็นเพื่อนสนิท

“อ้าวตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มต่ำที่พูดออกมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

“เออ นายหัวอัสลานใช่ไหมจ๊ะ” เสียงแหบพร่าตอบกลับมาพร้อมกับหัวใจดวงเล็ก ๆ ที่เฝ้าคิดถึงนายหัวผู้มีพระคุณมาตลอดเวลา 5 ปี เขาไม่เคยมาหาเธอเลย แต่มักจะซื้อของต่าง ๆ ส่งมาให้เธอทุกเทศกาลเลย

“ใช่ ฉันเอง เธอทำไมรู้ละฮึ” เขารู้สึกแปลกใจกับร่างเล็กตรงหน้าที่จำเขาได้ทันที ทั้งที่ไม่เคยเจอกันเลย

“จำได้ซิจ๊ะ ก็นายหัวเป็นผู้มีพระคุณของมาหยานี่จ๊ะ”

“ฮึม”

“แล้วเพื่อนมาหยาละจ๊ะนายหัว”

“เพื่อนเธอไม่เป็นอะไร มีแต่เธอที่ตกใจจนสลบไป”

“นม มาหยายังไม่ได้บอกนมเลยจ้ะ โดนนมดุแน่เลย” ใบหน้าซีดเริ่มทำหน้าประวิงกังวล

“นมไม่ต้องห่วงหรอก ฉันบอกแล้ว ว่าเธอประสบอุบัติเหตุนิดหน่อย เดี๋ยวฉันจัดการให้”

“ขอบคุณจ้ะนายหัว” สองมือประนมไหว้มาที่ผู้มีพระคุณของเธอ และเธอดีใจอย่างสุดซึ้งที่ได้เจอเขา

“เธอหิวหรือยัง เดี๋ยวฉันสั่งอะไรให้กิน”

“หิวจ้ะ” เธอยิ้มกว้างส่งตาหยีกลับมาหานายหัวหนุ่มวัย 40 กะรัตที่ตอนนี้มองหน้าคนป่วยจนหลงไปแล้ว

“เดี๋ยวฉันสั่งให้นะมาหยา” เขารีบลุกออกไปเพราะมัวแต่จ้องใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กอุปการะที่น่ารักขนาดนี้ เขารู้สึกได้เลยว่า มาหยามีอะไรพิเศษกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอ

ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเป็นข้าวต้มหมูร้อน ๆ พร้อมกับน้ำส้มคั้นเย็น ๆ ที่พร้อมเสิร์ฟที่เตียงคนป่วย มาหยาลุกตัวนั่งลงเตรียมจะก้าวเท้าลงไปเอาอาหารที่วางอยู่เพื่อไปทาน แต่เสียงใหญ่ก็สั่งห้ามเธอลงมาเสียก่อน

“จะทำอะไร มาหยา!!”

“เออ.. คือ มาหยาจะไปหยิบถ้วยข้าวไงจ๊ะนายหัวอัสลาน”

“ไม่ต้อง นั่งอยู่บนเตียงนั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” อัสลานพูดจบก็ลุกเอาอาหารที่ส่งเดินตรงไปพร้อมกางโต๊ะทานอาหารที่เตียงออก วางข้าวต้มหมูลงแล้วตักเตรียมป้อนคนตรงหน้าทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนหน้านี้

“นายหัว ทำอะไรจ๊ะ” มาหยาถามแบบงง

“ก็ป้อนข้าวเธอไง มาหยา” เขาพูดพร่างเป่าข้าวต้มหมู

“ไม่เป็นไรจ้ะ มาหยาทานเองได้นายหัว”

“ไม่นั่งเฉย อย่าให้ฉันโกรธนะมาหยา” น้ำเสียงเป็นเชิงข่มขู่มากกว่าการดูแล มาหยาก็ต้องทำตามอย่างว่าง่าย ขณะที่กำลังป้อนข้าวมาหยาอยู่จนใกล้หมดลูกน้องคู่ใจอย่างเดชก็กำลังขึ้นมาพร้อมกับผลไม้เยี่ยมคนไข้

ตุบ ...เสียงผลไม้ร่วงหลุดมือของเดชที่เห็นภาพประหลาดใจอย่างมากเมื่อนายหัวอัสลานกำลังป้อนข้าวมาหยาเด็กอุปการะอยู่เขาไม่เคยเห็นโหมดอ่อนโยนแบบนี้ถึงกับช็อกไปชั่วขณะ

“นะ นายหัว นาย”

“อ้าว ไอ้เดชมึงมือไม่มือเอ็นหรือไง ผลไม้ช้ำหมดแล้วไอ้ห่า” เสียงตะโกนด่ามาจากเตียงคนไข้ เดชรีบเก็บตะกร้าผลไม้ขึ้นทันทีเขาเองก็ตกใจมากจริง ๆ

มาหยาที่เห็นเดชก็จำได้ ยกมือไหว้เดช พร้อมส่งยิ้มไปให้เดชด้วยความเคยชิน เพราะเดชเอาสิ่งของมาส่งที่บ้านสวนบ่อยบางวันมาหยาก็จะทำกับข้าวให้เดชฝากท้องก่อนกับบ้านเป็นประจำ

“พี่เดชสวัสดีค่ะ”

“สวัสดีค่ะ พี่เกือบจำเราไม่ได้สภาพหน้าตาตอนเมื่อคืนมีแต่โคลนแถมหัวแตกอีก” น้ำเสียงที่พูดกันดูคุ้นเคยจนทำให้อัสลานรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินไปเลย

เคล้ง ...เสียงวางช้อนข้าวต้มดังมาก จนคนสองคนที่คุยกันต้องเงียบเสียงลงทันที อัสลานลุกขึ้นไปเก็บถ้วยข้าวต้มด้วยความหงุดหงิดลูกน้องอย่างได้เดชที่ไม่รู้ไปสนิทชิดเชื้อกับเด็กในอุปการะของเขาตอนไหน

เดชที่เอาผลมาวางก็บอกงานต่าง ๆ กับนายพร้อมกับถามนายหัวอัสลานว่าจะกลับบ้านเลยไหม

“กูไม่กลับ กูจะอยู่เฝ้ามาหยา” เสียงดังฟังชัดที่ตอบกลับพร้อมความหงุดหงิดใจ

“นายหัวจะเฝ้ามาหยาทำไมจ๊ะ มาหยาหายแล้วจ้ะ เดี๋ยวเย็นคุณหมอก็ให้กลับบ้านแล้วจ้ะ เดี๋ยวให้พี่ชินมารับมาหยากลับบ้านก็ได้จ้ะ” น้ำเสียงใสที่เกรงใจผู้มีพระคุณที่เมื่อคืนก็เฝ้าเธอทั้งคืนแถมวันนี้เธอยังต้องทำให้เขาเสียงานเพราะอยากจะเฝ้าเธออีก

อัสลานที่หันไปตามเสียงเล็กหงุดหงิดเข้าไปอีก กับไอ้เดชลูกน้องคู่ใจยังไม่เคลียร์ว่าไปสนิทกันตอนไหน ตอนนี้มีไอ้ชินโผล่ขึ้นมาอีก มันเป็นใครอีก เขาแทบจะวิ่งเอาหัวทุบกำแพง เพราะเขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเด็กในอุปการะของตัวเองเลย

“ใครละชินนะ ฮึ” เสียงทุ้มต่ำพยายามอดกลั้นอารมณ์ด้วยความใจเย็นเพราะกลัวมาหยาจะตกใจกลัวเขา

“พี่ชินก็ลูกป้าที่อยู่สวนถัดไปจากเราจ้ะนายหัว พี่เขาจะมาหามาหยาประจำช่วยติวหนังสือเรียนให้จ้ะ พี่เขาเรียนปี 4 มหาวิทยาลัยในตัวเมืองภูเก็ตนะจ้ะ” มาหยารีบอธิบายให้นายหัวผู้มีพระคุณของเธอฟังอย่างละเอียด พร้อมส่งยิ้มหวานไปให้เขาทันที

รอยยิ้มหวานของมาหยาทำให้หัวใจของอัสลานที่หงุดหงิดเมื่อกี้หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง เขากำลังจะบ้าแล้วใช่ไหม

“ไม่ต้องให้คนนอกมายุ่งเรื่องครอบครัวเราหรอกนะ มาหยา เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้านเอง”

“ก็ได้จ้ะ” มาหยาไม่กล้าขัดใจนายหัวของเธอเด็ดขาด นายหัวของเธอถึงจะเข้าเลข 4 แล้ว แต่ทำไมยังดูหนุ่มแน่นยังกับอายุ 30 ปลาย ๆ หล่อมากเลย เธอแอบลอบมองใบหน้าคมใกล้ ๆ

“ไอ้เดชงานมีอะไรยกไปให้กูที่บ้านสวนทั้งหมด”

“อะไรนะนายหัว”

“กูจะย้ายไปอยู่บ้านสวนวันนี้เลย”

เดชที่ได้ยินคำสั่งที่นายหัวสั่งออกมาก็ตกใจหนักไปอีก เขากำลังคิดจะทำอะไรของเขา เดชอ่านใจนายหัวตาน้ำข้าวคนนี้ไม่ออกเลยตั้งแต่เมื่อคืนเขาก็มีอาการที่เปลี่ยนไปมาก จนเดชปรับตัวไม่ทันสงสัยนายหัวเป็นวัยทอง

“ครับนายผมจัดการให้ทันทีครับ นายจะไปอยู่กี่วันดีครับผมจะได้เตรียมเสื้อผ้าไปให้นายถูก”

“กูไม่มีกำหนดกลับ เอามาหมดของใช้กูนะ”

เดชทำหน้างงหนักไปอีก ตายละหว่าสงสัยงานนี้มาหยาน้องสาวสุดที่รักของเขาจะโดนศึกหนักจากนายหัวผู้อุปการะเลี้ยงดูซะแล้วมั้งเนี่ย

 

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • มาหยาของนายหัว   หนูน้อยแพทรีเซีย

    ผ่านมาแล้วสองเดือนยายหนูแพทริเซียขวัญใจคนทั้งบ้าน เป็นหลานคนโปรดของคุณปู่คามิโล ตอนนี้มีคำสั่งเป็นปลูกสร้างมหาวิทยาลัยมูลค่าไม่ต่ำกว่าสองร้อยล้านบาทให้กับหลานสาวอายุสองเดือน"คุณแม่ขาสองพ่อลูกเขาแข่งกันสร้างโรงเรียนให้กับยัยหนูแพทริเซียอย่างนี้ เราห้ามอะไรเลยไม่ได้หรอคะ"มาหยาถึงกับปวดหัวกุมขมับ"อย่าห้ามเลยลูก ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ปล่อยให้เต็มที่ เงินเรามีเป็นถุงเป็นถัง ให้เขาใช้ไปเถอะลูก" คุณนายจันทร์ฉายต้องสอนให้ลูกสะใภ้สุดที่รักรู้จักปลงอัสลานเดินลงมาจากชั้นสอง วันนี้ตั้งใจจะไปดูร้านขนมและไปเยี่ยมนายหัวใหญ่ที่คอยดูแลมาหยาตอนที่เขาโดนลอบทำร้าย"ที่รักวันนี้เราไปหาไอ้ใหญ่ที่ร้านกันเถอะ ผมว่าจะเอาของไปฝากให้มันด้วย"อัสลานถึงแม้ความจำจะไม่เต็มร้อยแต่ก็เริ่มปะติดปะต่ออะไรหลายอย่างได้บ้างแล้ว"ก็ดีสิคะ มาหยาอยากพายัยหนูไปหานายหัวใหญ่ด้วยค่ะ""คุณแม่คะ เย็นนี้มาหยากับนายหัวอาจจะกลับมาเย็นหน่อยนะคะ จะแวะไปดูร้านขนมสักหน่อยค่ะ""ไปเถอะจ๊ะลูก ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ เดี๋ยวแม่ดูแลจัดการเอง""เดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยคุณแม่สามีกับคุณลูกสะใภ้ ผมกลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้วสินะเนี่ย"

  • มาหยาของนายหัว   หลงหลานสาว

    2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ

  • มาหยาของนายหัว   เมียรำคาญ

    กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ

  • มาหยาของนายหัว   เร้าร้อน

    จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ

  • มาหยาของนายหัว   พลีกายถวายตัว(อัสลาน) NC

    มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห

  • มาหยาของนายหัว   ราชสีห์คืนรัง

    บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status