ปันอวิ๋นดึงเฟิงเหยียนกับชิ่งหมิงมายืนที่มุมหนึ่งข้างประตู มองดูฉากนี้
น่าจะเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นจั๋วซือหรานเผชิญหน้ากับศัตรูตรงๆ แบบนี้
นี่มัน...ได้อารมณ์จริงๆ
มีความรู้สึกเหมือนว่าคนที่เคยแพ้ให้กับนางก่อนหน้านั้น พ่ายแพ้ไปได้แบบสมเหตุสมผลมาก
เพราะนับตั้งแต่ที่นางปรากฏตัว แม้จะยืนเผชิญหน้ากับเนี่ยคุนเพียงคนเดียวอย่างดุเดือด
แม้เนี่ยคุนจะถือดีว่าตนมีพลังอำนาจจากเมืองแห่งบาปทั้งเมืองนี้ก็ตาม
แต่กลับไม่ได้เปรียบนางเลยแม้แต่น้อย
จังหวะทั้งหมดล้วนอยู่ในกำมือนาง!
หญิงสาวเช่นนี้ ใครจะมองว่านางเป็นหญิงสาวอ่อนแอได้กัน?!
โอ้ ปันอวิ๋นจู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ เหมือนว่าตนเอง...ก่อนหน้านี้เพราะเห็นว่านางกระอักเลือดอย่างอ่อนแออยู่บ่อยๆ ก็อดรู้สึกว่านางเป็นหญิงสาวอ่อนแอขึ้นมาแบบไม่รู้ตัวเหมือนกันนี่นะ
จั๋วซือหรานตอนนี้ยิ้มมองจี๋จ้ง "ในเมื่อเจ้าก็พูดว่าใช่แล้ว เจ้าเมืองเนี่ยทำหน้าที่เป็นขุนนางของราชสำนัก กินเงินเดือนจากราชสำนัก ก็ย่อมเป็นขุนนางของราชสำนักโดยปริยาย ในฐานะขุนนางราชสำนักที่ไม่มีตำแหน่งศักดินาเลยแม้แต่น้อย ด้วยเงินเดือนเพียงเท่านั้น จะมีทรัพย์สินส่วนตัวขนาดนี้ได้ยังไง? แถมยังเป็น...จวน
