ภาพจากกล้องวงจรภายนอกออฟฟิศ RICE ถูกซูมเข้ามาใกล้ ชายในชุดดำก้มรายงาน
“เธอยืนยันเข้าร่วมแล้วครับ”
พัคจองฮุนนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ยิ้มบางเพียงเสี้ยววินาที
“…ดี”
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้หมุน หยุดยืนหน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนใบหน้าของเขาทั้งตัว — เหมือนกับคืนก่อน
เขาพูดช้า ๆ ราวกับบทบรรยายในละครที่เขาเขียนเอง
“คืนนี้…”
“…แค่หนึ่งคืน กูก็จะได้ทุกอย่างกลับมา”
“เธอ…งานของเธอ…”
เขาหยุดนิดหนึ่ง มองใบหน้าตัวเองที่ในเงาสะท้อนดูเหนื่อยล้า แต่ยังมีเปลวไฟของความมุ่งมั่นร้ายกาจ
“…และชีวิตใหม่ของมึง — ไดออน”
ด้านล่างโรงแรม The Axiom
รถของไดออนจอดต่อท้ายรถของข้าวหอมห่างไม่กี่คัน เขายังอยู่ในรถ เปิด GPS ติดตามจุด AirTag ที่อยู่ในกระเป๋าเธอไว้ตลอดเวลา
“โอเค...ชั้น 24” เขาพึมพำ
“รออีกสักสิบนาทีค่อยขึ้นไป…จะได้ไม่ดูติดตามเกินไป”
ในเวลาเดียวกัน – ห้องควบคุมชั้นใต้ดิน
พัคจองฮุนยืนกอดอกอยู่หน้าจอ ภาพจากกล้องวงจรเผยให้เห็นทั้งข้าวหอมและรถของไดออน
“ไอ้คนจริง มันก็ต้องมาอยู่ใกล้ ๆ ใช่ไหมล่ะ…”
เขาหันไปพยักหน้าให้ชายในชุดดำ อีกฝ่ายกดแป้นคีย์บอร์ดสั่งปิดระบบสัญญาณ GPS และมือถือในลิฟต์ตั้งแต่ชั้น 22 ขึ้นไป
“ตัดสัญญาณ AirT
