อีกฟากหนึ่งของกราบเรือ
ธีรุตม์ยังคงหันมองอินทุภาอย่างไม่วางตา แทนที่จะมองไปยังดวงอาทิตย์กลมโตใหญ่เหมือนกับไข่สีแดงที่กำลังคล้อยเคลื่อนลงสู่เบื้องล่างจะลับเหลี่ยมขอบฟ้า ตกจมหายไปกับคลื่นและฟองทะเล มือของมายาวีจับใบหน้าของธีรุตม์ให้หันมาหาเธอ รู้อยู่แก่ใจว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังเปลี่ยนใจไปหาผู้หญิงอีกคน ซึ่งเป็นภรรยาในนามของธีรุตม์ มายาวีเขย่งปลายเท้า แล้วจูบปากกับธีรุตม์อย่างไม่เกรงสายตาใคร ในใจก็คิด ‘อยากทำอะไรก่อนที่จะไม่ได้ทำ’
“มาที่นี่ เราสองคนยังไม่มีอะไรกันนะคะ” เธอหันไปคว้าแก้วไวน์แล้วยื่นส่งให้ธีรุตม์
“เพื่อความสุขของเรา”
กริ๊ก... เสียงแก้วใส ๆ ที่ชนกัน มายาวีคล้องสอดแขนกับธีรุตม์ แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มพร้อม ๆ กัน
อีกฝั่ง
“เอ่อ... เราสองคนคงจะทำเหมือนคู่นั้นไม่ได้” นายหัวศีลชี้ให้อินทุภาดูภาพบาดตาบาดใจ
“สับปะรดก็ลูกใหญ่เกิน” ท้ายเสียงสูง อินทุภารีบเบนหน้าหันไปทางอื่น ในหัวใจจุกจนแทบพูดไม่ออก
“คุณอินจะถ่ายรูปไหมครับ ผมจะถ่ายให้”
“อินถ่ายเก็บเอาไว้หลายรูปแล้วล่ะคะ”
“แต่ไม่ติดรูปคุณอิน”
“ใครบอกล่ะคะ อินเซลฟีไปหลายภาพแล้ว”
“อ้อหรือครับ”
อินทุภาได้แต่คิด ธีรุตม์เขาได้ครอบครองร่างกายของ
