ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว เฌอรีนยังคงหลับนิ่งอยู่บนเตียง ทั้งที่ร่างกายของเธอนั้นดีขึ้นมากแล้วแท้ๆ
เป็นเพราะสภาพจิตใจงั้นเหรอ? เพราะเธออยากตาย ไม่อยากอยู่งั้นเหรอ เธอถึงไม่ยอมลืมตาขึ้นมารับรู้สิ่งต่างๆ
แต่แล้วสิ่งที่เขาหวังและรอคอยมาโดยตลอดก็เป็นจริง เฌอรีนฟื้นขึ้นมา เธอลืมตาและมองหน้าของเขา! ทำเอาเขาที่กำลังก้มหน้าก้มตาคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นถึงกับตกใจ
“เฌอรีน!”
“อืม...”
“เป็นไงบ้าง อยะ..อย่าเพิ่งขยับนะ รอหมอมาตรวจก่อน”
“......” เธอยังไม่ได้พูดอะไร เพราะยังไม่มีแรงเลย จะอ้าปากพูดกับเขายังเสียงแหบไปหมด
“เดี๋ยวหมอก็มาแล้ว”
หลังจากนั้นคุณหมอก็เข้ามาตรวจอาการต่างๆ ทั้งบาดแผลที่เธอถูกยิงและเรื่องที่เธอนั้นต้องแท้งลูกเพราะเหตุการณ์นี้
“เธอเป็นไงบ้าง อาการดีขึ้นหรือเปล่า?” สิงห์เอ่ยถามคุณหมอที่เดินออกมาหลังจากที่ตรวจร่างกายเสร็จ
“ครับ ร่างกายโดยรวมดีขึ้นมากเลย ส่วนเรื่องนั้นคุณสามีต้องพยายามค่อยๆ บอกเธอนะครับ เพราะมันรุนแรงมาก อาจจะกระทบจิตใจของคนเป็นแม่น่าดู เดี๋ยวหมอมาตรวจร่างกายพรุ่งนี้อีกทีนะครับ”
“ครับ”
อย่าว่าแต่เธอเลยที่รู้สึกไม่ดี เรื่องนี้มันก็กระทบจิตใจของเขาไม่ต่างก
