เวลาผ่านไปจนกระทั่งเย็นครอบครัวของมุกดาก็เดินทางมาถึงดูไบโดยมีมารียาและฮัสลานกับลูกๆนั้นไปรับ ก่อนจะพากันเอาของไปไว้กันที่โรงแรมของฮัสลาน จากนั้นก็ไปทานอาหารเย็นที่บ้านของฮัสลาน เพราะจะได้มีพี่เลี้ยงหลายๆคนช่วยดูแลเด็กๆด้วย พอเด็กๆเจอห้องของเล่นเข้าไปก็ไม่มีใครสนใจพ่อแม่อีกเลย ทำให้พวกผู้ใหญ่นั้นได้คุยกันมากขึ้น
“พี่มีนทำไมไม่มาอยู่บ้านของพ่อแม่คุณฮัสลานเขาล่ะคะ ใหญ่แล้วก็กว้างขวางขนาดนี้แล้วยังมีแม่บ้านแล้วก็พี่เลี้ยงช่วยดูแลลูกอีกเป็นสิบ…ดีออกค่ะ จะไปอยู่เพ้นท์เฮ้าท์ทำไมคะ” มุกดาพูดออกไปเพราะบ้านพ่อแม่ของฮัสลานน่ะเรียกว่าเป็นคฤหาสน์เลยก็ว่าได้ แต่พี่สาวเธอกลับไม่มาอยู่ที่นี่ ทั้งที่มันก็สะดวกสบายทุกอย่างเลย
“พี่น่ะอยากจะมานะ แต่คุณฮัสลานน่ะเขาไม่อยากจะมาอยู่ที่นี่ เพราะเขาอยากจะมีความเป็นส่วนตัว ไม่ใช่คนพลุกพล่านแบบที่นี่ แต่มันก็ดีนะพี่กับเขาจะได้ใช้เวลาอยู่กับลูกให้เต็มที่ไง…” มารียาพูดบอกไปตามตรง
“มันก็ดีค่ะ…แต่เท่าที่มุกเห็นพ่อแม่คุณฮัสลานก็สปอยหลานกันใช่ย่อยเลยนะคะ ถึงขั้นมีห้องของเล่นใหญ่ขนาดนั้นให้หลานเลย ถือว่าพี่มีนน่ะโชคดีแล้วล่ะค่ะที่มีพ่อแม่สามีดีแบบนี้น่ะ มุกดีใจด้วยนะค
