เช้าวันพฤหัสบดี
ลุงเหมืองตื่นแต่เช้ามาทำกับข้าวใส่ปิ่นโตเพื่อเอาไปกินที่โรงเรียนในช่วงพักกลางวัน เป็นเมนูง่าย ๆ ที่ใคร ๆ ก็ทำได้ นั่นก็คือไข่เจียว แต่วันนี้ลุงเหมืองหั่นมะเขือเทศเป็นชิ้นเล็ก ๆ ใส่ลงไปด้วย
กลิ่นหอมของไข่เขียวใส่มะเขือเทศแดงหวานตะวันออกแตะจมูกชวนให้น้ำลายสอ นี่เป็นสิ่งที่หาในมะเขือเทศตามตลาดไม่ได้ กลิ่นที่หอมชวนหิว และรสชาติที่หวานอร่อยอย่างลงตัว
เมื่อทำอาหารใส่ปิ่นโตเสร็จเรียบร้อย ลุงเหมืองก็ปั่นจักรยานไปโรงเรียนตั้งแต่ 6 โมงเช้า เปิดห้องเรียน ปัดกวาดทำความสะอาดตามห้องเรียนและอาคารเรียน หลังเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จ เด็ก ๆ เข้าเรียน ลุงเหมืองก็ไปเก็บกวาดเศษใบไม้ ตัดหญ้า เก็บขยะ เผาขยะตามที่เคยทำ
วันนี้ที่โรงครัวของโรงเรียนทำเมนูต้มจืดและไข่เจียงเป็นอาหารกลางวันให้เด็ก ๆ ในช่วงพักเที่ยง เด็ก ๆ ต่างมาเข้าแถวเข้ารับอาหารกลางวัน ส่วนลุงเหมืองก็มานั่งกินมื้อกลางวันกับเด็ก ๆ ซึ่งเป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำทุกวัน
“ลุงเหมือง ไข่เจียวลุงหอมจัง”
เด็กคนหนึ่งทำจมูกฟุดฟิดพลางยื่นหน้าเข้าไปทางปิ่นโตอาหารของลุงเหมือง
“ลุงเจียวใส่มะเขือเทศด้วยน่ะ”
“มันหอมกว่าไข่เจียวในถาดของผมอีก”
เมื่อได้ยินเด็กคนนั้นพูด เด็ก ๆ อีกหลายคนที่เป็นเพื่อนกันและนั่งอยู่โต๊ะนั้นก็สนใจหันมามอง และทำจมูกฟุดฟิดสูดดมกลิ่นอาหารในปิ่นโตของลุงเหมือง
เด็กคนหนึ่งตักไข่เจียวในถาดอาหารของตัวเองใส่ปากพลางเคี้ยว จากนั้นก็หันหน้าไปพูดกับลุงเหมือง
“ลุงเหมือง ผมขอชิมไข่เจียวของลุงได้ไหมครับ”
“เอาสิ”
เด็กน้อยเอื้อมไปตักไข่เจียวในปิ่นโตของลุงเหมืองขึ้นมาใส่ปากพลางเคี้ยว จากนั้นก็ต้องตาโต
“อร่อยเหาะ!”
เด็กน้อยตะโกนขึ้นเสียงดัง จนเพื่อน ๆ คนอื่นหันมามองอย่างสนใจ
“ลุง! มันอร่อยสุดยอด มะเขือเทศหวานอร่อยมาก หอมด้วย”
เมื่อเด็ก ๆ บนโต๊ะคนอื่นเห็นดังนั้น ต่างก็มาขอชิมไข่เจียวใส่มะเขือเทศของลุงเหมือง และต่างตาโตพูดเป็นเสียงเดียงกันว่ามันทั้งหอมและหวานอร่อย
“ลุงเหมือง ลุงไปซื้อมะเขือเทศนี่มาจากไหน แม่ผมซื้อมาจากตลาดไม่เห็นอร่อยแบบนี้เลย”
“ลุงปลูกเองน่ะ เป็นมะเขือเทศพันธุ์ลับ”
“โห ถ้าลุงขาย ผมจะบอกแม่ไปซื้อกับลุงเลยนะ”
ลุงเหมืองส่งยิ้มให้เด็กน้อยไปหนึ่งที่และก้มหน้าก้มตากินข้าวในปิ่นโตต่อไป
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ ลุงเหมืองก็ไปตามหน้าที่ของตนต่อ จวบจนถึงเวลาประมาณบ่ายสอง ลุงเหมืองว่ามือจากงานตัดหญ้า และเก็บเศษหญ้าใส่กระสอบให้เรียบร้อย
โดยปกติหญ้าในสนามและตามบริเวณโรงเรียน เมื่อตัดแล้วก็ต้องเผา แต่ลุงเหมืองเป็นคนที่มักจะมองเห็นประโยชน์และคุณค่าของสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เสมอ แกเก็บเศษหญ้าที่ตัดใส่กระสอบ และแบกไปขายให้ชาวบ้านที่เลี้ยงวัวในราคากระสอบละ 10 บาท นั่นก็เป็นรายได้อีกทางที่ทำให้ลุงเหมืองได้เงินมาจุนเจือที่บ้านหากช่วงไหนมีการตัดหญ้าที่โรงเรียน
หลังเลิกเรียน ลุงเหมืองก็แวะไปดูแลผักที่แปลงผักแล้วแบกกระสอบหญ้าไปขายให้ชาวบ้านที่แกเคยขายให้ประจำ
“ยายบุญวันนี้เอาหญ้าไหม”
“เอา ๆ อันเก่าจะหมดพอดี”
“วันนี้ตัดหญ้าทั้งสนามได้มาสองกระสอบ”
“ฉันเอาหมดเลย แบกไปวางไว้ข้างคอกวัวให้หน่อย”
“เรียบร้อย ฉันเอาไว้ข้างคอกวัวให้แล้ว”
“นี่เงินยี่สิบนะ แล้วนี่มะม่วงสุกเอาไปฉันแบ่งให้”
“ขอบคุณนะยายบุญ”
ลุงเหมืองไหว้ขอบคุณพลางยื่นมือไปรับเงินและถุงมะม่วงมาถือไว้
“นังแดงมันเป็นไงบ้างล่ะ วันก่อนเจอมันที่วัดเห็นบ่นว่าปวดหลัง”
“ก็เจ็บออด ๆ แอด ๆ ตามประสาคนแก่แหละยาย ฉันกลับบ้านก่อนนะ ต้องรีบไปทำกับข้าวต่อ”
“เออ ไปเถอะ มีหญ้าอีกก็เอามาขายให้ฉันได้เลย”
ลุงเหมืองปั่นจักรยานคันเก่าคู่ใจกลับบ้าน ซึ่งบ้านของแกก็ไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านของยายบุญมากนักทำให้เพียงเวลาสั้น ๆ ก็ปั่นมาถึงบ้านแล้ว
“แม่ ฉันแวะเอาหญ้าไปขายให้ยายบุญมา แกเอามะม่วงสุกให้ด้วย”
“พอดีเลยไว้ปอกกินหลังกินข้าว”
“เดี๋ยวฉันไปทำกับข้าวก่อนนะแม่ มีเนื้อหมูเหลืออยู่นิดหน่อย ทำผัดผักใส่หมูแล้วกัน”
“เออ แม่หุงข้าวไว้แล้ว เอ็งทำแค่กับข้าวพอ”
“เออแม่ พรุ่งนี้ฉันว่าจะเก็บมะเขือเทศไปขายที่ตลาดดู พรุ่งนี้วันศุกร์ ตลาดใหญ่”
“เออ ก็ดีนะ มะเขือเทศอันนี้มันอร่อยกว่ามะเขือเทศทั่วไป ถ้าชาวบ้านกินแล้วติดใจต่อไปก็ปลูกเพิ่มเอาไว้ขาย”
“เนาะแม่ ถ้าแบบนั้นก็ดีเลย เราจะได้มีรายได้เพิ่มอีก”
ความอร่อยที่ไม่เคยเจอมาก่อนของมะเขือเทศในเมนูอาหารปิ่นโตของลุงเหมืองถูกเด็ก ๆ นำไปบอกต่อกับพ่อแม่ที่บ้าน หลาย ๆ คนได้ยินคำบอกกล่าวจากลูก ๆ ก็นึกอยากลองชิม ว่ามะเขือเทศนั้นจะอร่อยเหาะเหมือนที่ลูกของตนบอกหรือไม่ และรสชาติจะแตกต่างไปจากรสชาติของมะเขือเทศตามตลาดมากแค่ไหน บางคนก็ถึงกับมาถามซื้อกับยายคำแดงถึงที่บ้าน
“ยายแดง ๆ ลูกฉันบอกว่ามะเขือเทศที่ไอ้เหมืองทำไปกินที่โรงเรียนอร่อย ยังมีไหม ขายรึเปล่า”
“ขาย ๆ แต่รอไปซื้อที่ตลาดตอนเย็นเอานะ เห็นไอ้เหมืองมันบอกจะเก็บไปขายตอนเย็นน่ะ ฉันไม่อยากไปเก็บของมัน เพราะไม่รู้กับมันว่าลูกไหนพอเก็บบ้าง”
“ได้จ้ะยาย ฉันต้องรีบออกไปรอที่ตลาด เห็นลูกฉันบอกว่าอร่อยนักหนาเลยอยากลองกินดู”
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของการขาย “มะเขือเทศ” และเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงชีวิตของลุงเหมือง...
